Στα ειρηνικά χρόνια, όταν η άνοιξη έστελνε τα πρώτα χάδια της στ' ακρογιάλια της Κριμαίας, ένα σύντομο τηλεγράφημα δημοσιεύετε σε μια μεγάλη εφημερίδα του Βορρά: «Στις νότιες ακτές της Κριμαίας ανθίζουν τα ία».
Η περιοχή της Γιάλτας προστατεύεται από τον βοριά με υψηλά βουνά και το κλίμα της είναι ήπιο και εύκρατο. Νερά άφθονα ποτίζουν την γόνιμη γη της, που πλημμυρίζει την άνοιξη από βλάστηση μεσογειακή και μυρωμένα λουλούδια. Αυτός ο πρώιμος ερχομός της άνοιξης στη Γιάλτα χαιρετίζετε με το σύντομο εκείνο τηλεγράφημα, που ήταν μια χαρμόσυνη είδηση για τους κατοίκους του Βορρά, που κατέβαιναν εκεί το καλοκαίρι.
Αιώνες ολόκληρους, από τα αρχαία ώς τα τελευταία χρόνια, γνώρισε ο τόπος αυτός το ελληνικό στοιχείο. Εκεί ίδρυσε ο Λάμπρος Κατσώνης τη «Λεβάδεια», συνώνυμη με τη γενέτειρα του, που φύλαξε το όνομα αυτό και όταν στη θέση της χτίσθηκαν αργότερα θερινά παλάτια.
Η περιοχή της Γιάλτας προστατεύεται από τον βοριά με υψηλά βουνά και το κλίμα της είναι ήπιο και εύκρατο. Νερά άφθονα ποτίζουν την γόνιμη γη της, που πλημμυρίζει την άνοιξη από βλάστηση μεσογειακή και μυρωμένα λουλούδια. Αυτός ο πρώιμος ερχομός της άνοιξης στη Γιάλτα χαιρετίζετε με το σύντομο εκείνο τηλεγράφημα, που ήταν μια χαρμόσυνη είδηση για τους κατοίκους του Βορρά, που κατέβαιναν εκεί το καλοκαίρι.
Αιώνες ολόκληρους, από τα αρχαία ώς τα τελευταία χρόνια, γνώρισε ο τόπος αυτός το ελληνικό στοιχείο. Εκεί ίδρυσε ο Λάμπρος Κατσώνης τη «Λεβάδεια», συνώνυμη με τη γενέτειρα του, που φύλαξε το όνομα αυτό και όταν στη θέση της χτίσθηκαν αργότερα θερινά παλάτια.
Χιλιάδες Πόντιοι εγκαταστάθηκαν σε διάφορες εποχές στην περιοχή της Γιάλτας και στα προάστια της, περίφημα για τις φυσικές τους καλλονές. Με την εντιμότητα και την φιλονομία τους ανέπτυξαν καλές εργασίες και είχαν την εκτίμηση των αρχών και της κοινωνίας. Μεταξύ τους άριστοι τεχνίτες έκτισαν εκεί παλάτια, επαύλεις και άλλα κτίρια. Φυσικά προίκισαν και την Ελληνική Κοινότητα με λαμπρό τριώροφο κτίριο· καταστήματα το ισόγειο, σχολείο στο πρώτο και θέατρο στο δεύτερο πάτωμα, που είχε όλα τα εφόδια και το νοίκιαζαν το καλοκαίρι θίασοι του βορρά. Με τις εθνικές στολές τους έπαιζαν σ' αυτό νέοι της κοινότητας δράματα του Περεσιάδη και άλλα έργα.
Μέσα σ' εκείνο το θέατρο και μέσα στις ομορφιές του τόπου άνθισε ένα τρυφερό ειδύλλιο, μια ιδανική αγάπη. Έπαιρναν και οι δυο μέρος στις παραστάσεις και στις εορτές της Κοινότητος. Ο Νίκος, λογιστής εργολάβου, και η Λέλα, κόρη αρχιτεχνίτη, με τα χαρίσματα της ομορφιάς και της σεμνότητας, που είχαν οι Ελληνοπούλες της Κοινότητος. Όταν ανταμώνονταν στις δοκιμές των παραστάσεων και στις εορτές της Κοινότητος, τα λόγια που αντάλλαζαν ήταν λίγα, σχετικά με την ιερή κοινωνική εισφορά τους· οι ματιές τους όμως έλεγαν πολλά, από όσα ένοιωθαν οι καρδιές τους, με το αμοιβαίο δυνατό τους συναίσθημα.
Όταν ανέβαιναν στη σκηνή, έδιναν τόση ζωντάνια στα πρόσωπα που παρίσταναν και τόση φυσικότητα από την κρυφή αγάπη τους, που προκαλούσαν τη συγκίνηση και τον ενθουσιασμό των ακροατών. Στην εορτή της 25ης Μαρτίου, ο Νίκος - απόφοιτος Εμπορικής Σχολής Κωνσταντινουπόλεως και καλλίφωνος - τραγούδησε εθνικά τραγούδια με φουστανέλα, ενώ τον συνόδευε στο πιάνο η Λέλα.
Από τα χέρια της περνούσε στα πλήκτρα μια καλλιτεχνική δύναμη, βγαλμένη από την καρδιά της. Το κοινό τους χαιρετούσε με ζωηρά χειροκροτήματα και καμάρωνε στα πρόσωπα τους τη χάρη και την ομορφιά της νεότητας.
Τα χειμωνιάτικα βράδια ο Νίκος προσπαθούσε να ξεχωρίσει από μακριά το γλυκό πρόσωπο της αγαπημένης του μέσα στον κινηματογράφο, όταν πήγαινε εκεί με τους γονείς της. Και τις στιγμές που αντάμωνε το βλέμμα της και άστραφτε το πρόσωπα της, εξωραϊσμένο περισσότερο από την αγάπη, ένοιωθε ανείπωτη ευφροσύνη μέσα στα φυλλοκάρδια του...
Ήταν άνοιξη και οι καρδιές τους άνοιξαν τώρα πιο έντονα στις ομορφιές της φύσεως και στη λαχτάρα της αγάπης. Οι παλμοί της καρδιά τους ήταν τώρα δυνατοί και αβάστακτοι. Και τότε ο Νίκος αποφάσισε να φανερώσει στη Λέλα την αγάπη του, πως δεν θα μπορούσε να ζει χωρίς εκείνη.
Η νέα τον κοίταξε στα μάτια με όλη τη φλόγα της αγάπης της και του είπε βιαστικά - είχαν ανταμωθεί στον κεντρικό παραλιακό δρόμο - πως ήταν ο νέος των ονείρων της και πως η πρόταση του την έκανε τρισευτυχισμένη. Και ο Νίκος κατασυγκινημένος, της είπε ότι η στιγμή εκείνη θα ήταν η ωραιότερη της ζωής του και ότι θα της έδειχνε την ευγνωμοσύνη του με την πίστη και την αφοσίωση στην πρώτη και μοναδική αγάπη του.
Έτσι άνθισε μέσα στην ανοιξιάτικη ομορφιά της Γιάλτας εκείνη η μεγάλη, η ιδανική αγάπη, όπως άνθιζαν τα ία, που τα χαιρετούσε το σύντομο εκείνο τηλεγράφημα: «Στις νότιες ακτές της Κριμαίας ανθίζουν τα ία».
1. ία (ίον το εύοσμον) =μενεξέδες, βιολέτες
(Από τη συλλογή διηγημάτων τον καθηγητή Αγαθάγγελου I. Φωστηρόπουπου, 1895-1985, «Κριμαϊκά διηγήματα», Θεσσαλονίκη 1963)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου