Ακολουθεί η επιστολή:
Προς.: κο Αντώνη Σαμαρά
κο Αλέξη Τσίπρα
κο Ευάγγελο Βενιζέλο
κο Πάνο Καμμένο
κο Φώτη Κουβέλη
κο. Δημήτρη Κουτσούμπα
Κοιν.: κο Ρουπακιώτη , Υπουργό Δικαιοσύνης
κα. Ρεπούση, Βουλευτή
Αξιότιμοι κύριοι,
Είχαμε ενημερωθεί ότι επί κυβερνήσεως κου Λουκά Παπαδήμου, το Υπουργείο Δικαιοσύνης είχε προετοιμάσει αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, διατάξεις του οποίου ποινικοποιούσαν την άρνηση, των εγκλημάτων πολέμου και των γενοκτονιών.
Πρακτικά η ψήφιση του σχετικού άρθρου του νομοσχεδίου, έφερνε αντιμέτωπους με την Ελληνική Δικαιοσύνη, όπως ακριβώς ισχύει και στην Γαλλία, όσους αρνιόταν ή αμφισβητούσαν την διάπραξη των Γενοκτονιών που αναγνωρίστηκαν από το Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Παρ’ολο που πληροφορηθήκαμε ότι ύστερα από άτυπες συζητήσεις που έγιναν στην Αθήνα μεταξύ του Τούρκου πρέσβη και βουλευτών, δεν προχώρησε τότε η κατάθεση του σχετικού Νομοσχεδίου και επομένως και η ψήφισή του από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, θα αποφύγουμε να κάνουμε το όποιο σχόλιο.
Τις τελευταίες μέρες, παρ’ όλο που στην χώρα μας κυριαρχούν τα θέματα της καθημερινότητας και των οικονομικών δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι δοκιμαζόμενοι συμπατριώτες μας, παρακολουθούμε με ενδιαφέρον από τα Μ.Μ.Ε τόσο την συζήτηση που γίνεται μεταξύ των πολιτικών αρχηγών της συγκυβέρνησης, με αφορμή την επαναφορά για ψήφιση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου, όσο και δηλώσεις βουλευτών για το κατά πόσο θα πρέπει ή όχι να συμπεριληφθεί το σχετικό άρθρο, ώστε να ποινικοποιείται η άρνηση αναγνώρισης των Γενοκτονιών.
Ασφαλώς και η παρούσα επιστολή δεν προσφέρεται για να γίνει αναλυτική παρουσία των χιλιάδων ιστορικών και πολιτικών στοιχείων, Ελλήνων και ξένων επιστημόνων και ερευνητών, που τεκμηριώνουν και αποδεικνύουν αβίαστα, ότι τα όσα έπραξαν από το 1914-1919 Νεότουρκοι και κεμαλιστές, σε βάρος του ελληνισμού του Πόντου, της Θράκης και της Μικράς Ασίας, αποτελούν Γενοκτονία σε βάρος τους, σύμφωνα με την απόφαση του Ο.Η.Ε του 1948, που κυρώθηκε από την χώρα μας με το ν.δ 8091 του 1954.
Θεωρούμε όμως σκόπιμο να κάνουμε μια μικρή αναφορά στην σχετική με το θέμα βιβλιογραφία στην οποία και προτείνουμε να ανατρέξουν όσοι αβίαστα ισχυρίζονται ότι στον ιστορικό Πόντο την περίοδο 1914-1923 δεν υπήρξε Γενοκτονία σε βάρος του Ελληνισμού.
α. Αντ. Γαβριηλίδης «Σελίδες εκ της Μαύρης Εθνικής Συμφοράς των Ελλήνων του Πόντου», εκ. 1922
β. Οικουμενικό Πατριαρχείο «Μαύρη Βίβλος», εκ. 1919
γ. Γεώργιου Βαλαβάνη, «Σύγχρονη Ελληνική ιστορία του Πόντου», εκ. 1925
δ. Τζων Χόρτον, Γεν. Πρόξενος ΗΠΑ Σμύρνη, «Αναφορικά με την Τουρκία.», εκ. 1922
ε. Πολυχρόνης Ενεπεκίδης, «Γενοκτονία στον Εύξεινο Πόντο», εκ. 1996
ζ. Στάθης Πελαγίδης «Το κρυπτοχριστιανικό ζήτημα στον Πόντο» εκ. 1996.
η. Νεοκλής Σαρρής « Η ιστορία επιστρέφει στην Τουρκία», εκ. 1995.
θ. Παναγιώτης Τανιμανίδης- Γ. Αντωνιάδης «Το αντάρτικο στον Πόντο», εκ. 1992
ι. Χάρης Τσιρκινίδης, « Επιτέλους τους ξεριζώσαμε», εκ. 1994
ια. Κώστας Φωτιάδης, «Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου», εκ. 2004
ιβ. Βλάσης Αγτζίδης, « Οι Έλληνες του Πόντου», 2006
Είναι γνωστό τα τελευταία χρόνια, ότι Τούρκοι ιστορικοί, όπως οι καθηγητές Ονούρ Γιλντιρίμ, Τανέρ Ακτσάμ κ.α με δημόσιες αναφορές τους, αναγνωρίζουν ως Γενοκτονία τα γεγονότα της περιόδου 1914-1922 στην Τουρκία και καλούν το σύγχρονο τουρκικό κράτος να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες που έκανε σε βάρος Ελλήνων, Αρμενίων , Ασσυρίων.
Η παραπάνω αναφορά μας, σε συνδυασμό με την επιταγή του Συντάγματος, για την ανάπτυξη της Εθνικής Συνείδησης των Ελλήνων και μέσω της ανάλογης παιδείας, γίνεται για να ενισχύσουμε την άποψή μας, ότι ύστερα από την ψήφιση από την Βουλή των Ελλήνων, το 1994, του σχετικού νόμου αναγνώρισης της Ποντιακής Γενοκτονίας, αποτελεί υποχρέωση του ελληνικού κράτους, όχι μόνο απέναντι στους χιλιάδες προγόνους μας που έπεσαν θύματα της πολιτικής της Γενοκτονίας, αλλά και απέναντι στις νέες γενιές για να τους ενημερώσουμε για το ιστορικό μας παρελθόν. Να τους μεταλαμπαδεύσουμε τις αρχές της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, του σεβασμού στα ανθρώπινα δικαιώματα, της διαφορετικότητας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, ο ελληνισμός του Πόντου είναι ένας λαός που έζησε για δεκαετίες το ρατσισμό στο πετσί του.
Γι’ αυτό και θεωρούμε επιβεβαιωμένη την προώθηση προς ψήφιση του σχετικού νομοσχεδίου στο κοινοβούλιο, με την προϋπόθεση ότι σε αυτό θα συμπεριληφθεί και σχετικό άρθρο με το οποίο θα ποινικοποιείται η άρνηση αναγνώρισης του εγκλήματος της Γενοκτονίας, όπως αυτό προβλέπεται από την Διεθνή Σύμβαση του Ο.Η.Ε της 9.12.1948.
Όσον αφορά τέλος τις θέσεις που δημόσια εξέφρασε η βουλευτής της Δ.Η.Μ.Α.Ρ κα Ρεπούση, στο να μην συμπεριληφθεί δηλαδή στο υπό κατάθεση νομοσχέδιο, παράγραφος σχετική με το έγκλημα της Γενοκτονίας, θέλουμε να επισημάνουμε τα εξής:
Παρ’ όλο που σεβόμαστε τις όποιες απόψεις εξέφρασε η κα Βουλευτής όπως αυτές αρθρώνονται μέσα στο σημερινό πολιτικό πλαίσιο, την ενημερώνουμε ότι διαφωνούμε στο σύνολό τους, διότι πιστεύουμε ότι και πάλι προσεγγίζει θέματα ιστορικού παρελθόντος μείζονος εθνικής σημασίας με προχειρότητα αγνοώντας την συλλογή μνήμης μας, αφού για την εξαγωγή των όποιων συμπερασμάτων της χρησιμοποιεί ανακριβή στοιχεία, χωρίς να μπορεί να αποφύγει παραλείψεις και λάθη.
Θεωρούμε ότι και οι σημερινές απόψεις της κα Ρεπούση, όπως και αυτές που έκανε στο παρελθόν σχετικά με τους «συνωστιζόμενους στην προκυμαία της Σμύρνης το 1922 Έλληνες» αποτελούν άρνηση αρχών και αξιών, που δεκαετίες μετά τον ξεριζωμό μας, συντήρησαν την συνοχή των κοινοτήτων και της κοινωνίας μας και επέτρεψαν την διαμόρφωση του αυτοπροσδιορισμού μας.
Δεν προσβάλλουν μόνον τη μνήμη των προγόνων μας, που έμειναν άταφοι στις περιοχές που για αιώνες έζησαν ειρηνικά και δημιουργικά, αλλά και το υποσυνείδητο χιλιάδων προσφύγων που εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα και συνέβαλαν τα μέγιστα στην ανάπτυξή της.
Δικαιώνουν τους εμπνευστές και εκτελεστές της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Θράκης, του Πόντου και της Μικράς Ασίας, ενώ δίνουν άλλοθι στους επιγόνους τους, που πεισματικά μέχρι σήμερα αρνούνται να αναγνωρίσουν τα όσα οι πρόγονοί τους έκαναν σε βάρος μας, γι’ αυτό και με ευκολία τα επαναλαμβάνουν σε βάρος άλλων λαών.
Γι’ αυτό πιστεύουμε ότι, οι θέσεις που προβάλλει η κα Ρεπούση, δεν συμβάλλουν διόλου στην διατήρηση της ιστορικής μας μνήμης και την οικοδόμηση της ανάπτυξης σχέσεων καλής γειτονίας με τους γείτονές μας. Αντιθέτως, παρά τα όσα πιθανόν η ίδια πιστεύει, τους δίνουν άλλοθι για να γίνουν θρασύτεροι και επιθετικότεροι σε βάρος μας.
Αξιότιμοι κύριοι,
Ενενήντα χρόνια (1923-2013) είναι πολύ λίγα για να μπορούν να χωρέσουν μέσα τους εκατοντάδες χιλιάδες αθώα θύματα της πολιτικής της Γενοκτονίας των Νεότουρκων και των Κεμαλιστών. Η λήθη, που στα πλαίσια της Ελληνοτουρκικής φιλίας, και του Νατοϊκού δόγματος για την ακεραιότητα της Τουρκίας, επιβλήθηκε ως πολιτική στην χώρα μας για δεκαετίες, δυστυχώς αντί μέχρι σήμερα να βοηθήσει στην προσέγγιση των λαών μας, με αυτόν της γειτονικής Τουρκίας, αποθράσυνε τους γείτονες σε βάρος μας.
Η επιχειρούμενη σήμερα, από την κα Ρεπούση και όσους συμπλέουν μαζί της, παραχάραξη της ιστορίας, θα δημιουργήσουν ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα με την Τουρκία.
Αντιθέτως η παραδοχή και η αναγνώριση των λαθών, ο συμβιβασμός με το ιστορικό μας παρελθόν, η αμοιβαία κατανόηση και ο σεβασμός στην διαφορετικότητα, αποτελούν τον μοναδικό δρόμο για την ειρήνη, την πρόοδο και την ευημερία των λαών μας.
Θα περιμένουμε με ενδιαφέρον τις αποφάσεις σας.
Για το ΠΑ.Σ.Π.Ε.
Ο Πρόεδρος
Γιάννης Μωυσιάδης
Αντιπεριφερειάρχης
Κεντρικής Μακεδονίας
Πολιτικός Μηχανικός
Ο Γεν. Γραμματέας
Στέφανος Π. Τανιμανίδης
Επίτιμος Πρόεδρος. Π.Ο.Π.Σ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου