Απόσπασμα
' τη Τσίτες οι προεστοί, Τούρκ' και Ρωμαίοι, ετοπλαεύταν 'ς σην Γουμεράν κ' εκάτσαν 'ς σον νάρθηκαν αφκά. Έρθεν και η Ναζλού, τσαρκουλαμέντσα ασ' σα νύχα ούς την κρο'φήν και με την φερετσάν 'ς σο κατσίν ατ'ς, εκάτσεν 'ς σην άκραν καικά και κλαίει και φτουλίεται και μοιρολογά.
Ασ' σην Τσίτεν έρθαν ο μουχτάρτς, ο Κώστης της Κέρογλη, ο δέσκαλο μ' ο ποπά - Γιορδάμ'ς, ο Θωμάς τ' Ανθιμάντων, ο Μασμάνον, ο Πανίκας τοι Λαζαράντων, ο γουρουτσής, ο Μεχμέτ' — Άλης, ο μολλά -Ομάρτς, τ' Απτουραχμάν' ο μικρόν ο γυιόν Ομάρ — εφέντης, ο Κάρτσαλον ο Γιωρίκας κι άλλ' πολλοί.
Ο ποπά - Γιορδάμ'ς ερώτεσεν την Ναζλούν πώς εγέντον ατό η δουλεία. Κι εκείνε πα είπεν ατα καταλεπτώς, κατά και ιστόρεσεν ατα 'ς σον Γιαννίκιον. Σείτα έλεγεν και σείτα έκλαιεν:
—Να έβγαιναν τ' ομμάτα τη μαυροθαγατερός-ι-μ', το θα έρχουμ'νες αδά κ' ερεζιλεύκουμ'νες!... Μεσάνυχτα εγέντον και να εκοιμούμ'νε ασ' σον φόβον 'κ' επόρ'να. Το κακόν ελάλ'νε με ...
-Σωστά λέει η χανούμ, είπεν ο Γιαννίκιον. 'Σ σον μεσανύχτ' κεσ' εξέβα οξουκέσ', να τερώ ντο γίνεται. Ησυχία. Ιπ ισίζ. Τοπαράθυρον τη χανούμ'ς εφώταζεν ακόμαν.
-Άρ'εκάτσα κάμπορον κ' επε' εκεί είπα να κείμες κά. Η Λεϊλά - ο Θεόν να κόφτ' τα χρόνα τ'ς κι ο Προφήτες να στραβών' ατεν κι άλλο χειούρ'! — εξέβεν 'ς σην αυλήν. Άρθεπος έν', είπα, θα πάει οξουκέσ'. Εγώ στέκω 'ς σην πόρταν κι αναμένω ... Λαλίαν 'κ' έν', τσιρνίαν 'κ' έν'.
Η Λεϊλά πουδέν 'κι φαίνεται! Τσαΐζω, κουΐζω ... I χι μ!... Λαλίαν 'κι ακούω, λαχουσήν 'κι ακούω! ... Η γη εσκίεν κ' έφαεν ατεν απ' έμπρα μ'!... Τρέχω άμον ζάνταινα 'ς σον καλόερον κ' εγνεφίζ' ατον. Άμαν το κακόν εγέντον ... Ούλα ναφιλάδας ... Ατώρα άλλο 'δεν 'κ' επέμ'νεν, να πάγω ρούζω 'ς σο ποτάμ' και φουρκίουμαι! Με το ποιον κατσίν θα φαινουμαι τον άντρα μ', ούντας θα ερωτά με:
Ντ' εποίκες το κορίτσ'ν εμούν; ... Αϊλί εμέν την μάρ'σσαν! Το κακόν το έπαθα! ...
Ούλ' είπαν:
-Ατό Ομάρτς εποίκεν α!
Και ούλ' πα εκατεγόρεσαν ατον:
—Τογλάν! Το εποίκεν αΐκον δουλείαν!
Και επαρηγόρεσαν ατεν.
Ο Διονύσιον είπεν τον Κάρτσαλον:
—Εσύ, παλληκάρ', τρέξον άμον πουλίν 'ς σην Ζερμούδαν, να δί'ς είδησην τον Τεμέλ'. Κ' επ' εκεκά ληγάρα κατήβα 'ς σην Άρδασαν, πε τον Γιαβάρ — εφέντην: το και το εγέντον 'ς σην Γουμεράν κι ας στείλ' τσανταρμάδας, να πϊάν'νε ατό το σκυλίν! ....
Παντελής Μελανοφρύδης
' τη Τσίτες οι προεστοί, Τούρκ' και Ρωμαίοι, ετοπλαεύταν 'ς σην Γουμεράν κ' εκάτσαν 'ς σον νάρθηκαν αφκά. Έρθεν και η Ναζλού, τσαρκουλαμέντσα ασ' σα νύχα ούς την κρο'φήν και με την φερετσάν 'ς σο κατσίν ατ'ς, εκάτσεν 'ς σην άκραν καικά και κλαίει και φτουλίεται και μοιρολογά.
Ασ' σην Τσίτεν έρθαν ο μουχτάρτς, ο Κώστης της Κέρογλη, ο δέσκαλο μ' ο ποπά - Γιορδάμ'ς, ο Θωμάς τ' Ανθιμάντων, ο Μασμάνον, ο Πανίκας τοι Λαζαράντων, ο γουρουτσής, ο Μεχμέτ' — Άλης, ο μολλά -Ομάρτς, τ' Απτουραχμάν' ο μικρόν ο γυιόν Ομάρ — εφέντης, ο Κάρτσαλον ο Γιωρίκας κι άλλ' πολλοί.
Ο ποπά - Γιορδάμ'ς ερώτεσεν την Ναζλούν πώς εγέντον ατό η δουλεία. Κι εκείνε πα είπεν ατα καταλεπτώς, κατά και ιστόρεσεν ατα 'ς σον Γιαννίκιον. Σείτα έλεγεν και σείτα έκλαιεν:
—Να έβγαιναν τ' ομμάτα τη μαυροθαγατερός-ι-μ', το θα έρχουμ'νες αδά κ' ερεζιλεύκουμ'νες!... Μεσάνυχτα εγέντον και να εκοιμούμ'νε ασ' σον φόβον 'κ' επόρ'να. Το κακόν ελάλ'νε με ...
-Σωστά λέει η χανούμ, είπεν ο Γιαννίκιον. 'Σ σον μεσανύχτ' κεσ' εξέβα οξουκέσ', να τερώ ντο γίνεται. Ησυχία. Ιπ ισίζ. Τοπαράθυρον τη χανούμ'ς εφώταζεν ακόμαν.
-Άρ'εκάτσα κάμπορον κ' επε' εκεί είπα να κείμες κά. Η Λεϊλά - ο Θεόν να κόφτ' τα χρόνα τ'ς κι ο Προφήτες να στραβών' ατεν κι άλλο χειούρ'! — εξέβεν 'ς σην αυλήν. Άρθεπος έν', είπα, θα πάει οξουκέσ'. Εγώ στέκω 'ς σην πόρταν κι αναμένω ... Λαλίαν 'κ' έν', τσιρνίαν 'κ' έν'.
Η Λεϊλά πουδέν 'κι φαίνεται! Τσαΐζω, κουΐζω ... I χι μ!... Λαλίαν 'κι ακούω, λαχουσήν 'κι ακούω! ... Η γη εσκίεν κ' έφαεν ατεν απ' έμπρα μ'!... Τρέχω άμον ζάνταινα 'ς σον καλόερον κ' εγνεφίζ' ατον. Άμαν το κακόν εγέντον ... Ούλα ναφιλάδας ... Ατώρα άλλο 'δεν 'κ' επέμ'νεν, να πάγω ρούζω 'ς σο ποτάμ' και φουρκίουμαι! Με το ποιον κατσίν θα φαινουμαι τον άντρα μ', ούντας θα ερωτά με:
Ντ' εποίκες το κορίτσ'ν εμούν; ... Αϊλί εμέν την μάρ'σσαν! Το κακόν το έπαθα! ...
Ούλ' είπαν:
-Ατό Ομάρτς εποίκεν α!
Και ούλ' πα εκατεγόρεσαν ατον:
—Τογλάν! Το εποίκεν αΐκον δουλείαν!
Και επαρηγόρεσαν ατεν.
Ο Διονύσιον είπεν τον Κάρτσαλον:
—Εσύ, παλληκάρ', τρέξον άμον πουλίν 'ς σην Ζερμούδαν, να δί'ς είδησην τον Τεμέλ'. Κ' επ' εκεκά ληγάρα κατήβα 'ς σην Άρδασαν, πε τον Γιαβάρ — εφέντην: το και το εγέντον 'ς σην Γουμεράν κι ας στείλ' τσανταρμάδας, να πϊάν'νε ατό το σκυλίν! ....
Παντελής Μελανοφρύδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου