Αποσπάσματα από ποντιακά δημοτικά τραγούδια

Για την προσφυγιά

Παπόρια πάνε κι έρχουνταν
σο τσιόλ την Τραπεζούνταν,
τα δάκρυα μ' α σο πρόσωπο 
μ' άλλο κι θα λσρούνταν.

(Βαπόρια πάνε κι έρχονται
στη δύστυχη Τραπεζούντα
τα δάκρυα μου απ' το πρόσωπο μου
άλλο δεν πρόκειται να στεγνώσουν).

Αντάρτη μ', σα ψηλά ραχιά,
ποίος μοιειρεύ' και φάει σε;
ποίος πλυν' και τα λώματα σ',
κάθαν Σάββαν αλλάει σε;


(Αντάρτη μου που μένεις στις ψηλές κορφές,
ποιος μαγειρεύει και σε ταΐζει;
ποιος σου πλένει τα ρούχα
και κάθε Σάββατο σε αλλάζει;)



Μοιρολόγια

Αρνί μ', απάν' σον τάφο μου,
φύτεψαν τσιτσεκόπα
να έρχεσαι, ποτίεις ατα
με τ' εσά τα δακρόπα.


(Παιδάκι μου, απάνω στο τάφο μου
φύτεψε λουλουδάκια,
και να 'ρχεσαι να τα ποτίζεις
με τα δάκρυά σου).



Την ψη σ' επαίρεν άγγελον
και το κορμί σ' ετάφεν
κι ας έμορφον τον πρόσωπο σ'
η εμορφάδα εχάθεν.

(Την ψυχή σου πήρε ο άγγελος
και το σώμα σου τάφηκε
και από το όμορφο πρόσωπο σου
η ομορφιά χάθηκε)

Ν' αϊλλί εμέν

Πονώ και τρώω αίματα, (ν' αϊλί εμέν)

διψώ και πίνω αίμαν (ντο να ίνουμαι)

τ' εμόν η ψή αέτς θ' εβγαίν'

θα τρώγνε με τα τέρτια.

Σα τέρτια μ', σα παράπονα μ'

το γιατρικάν κι ευρέθεν, (ντο να ίνουμαι)

το ψόπο μ' άλλο κι βαστά, (ν' αϊλί εμέν)

η ζωή μ' ετελέθεν (ντο να ίνουμαι).

Μάνα, μη κλαις και μη βογγάς

ντ' εκόπανε τα χρόνια μ',

πουθέν κι ευρέθεν γιατρικόν

για να λαρών' τα πόνια μ'.

Χαμόμηλον (Χαλδίας)

-Και ντ' έπαθες, χαμόμηλον,

κι ανθείς, μήλα 'κι φέρεις;

Γιαμ' η ρίζα σ' εδίψασεν,

γιαμ' ο καρπός ελλάεν,

γιαμ' α σα χαμελόκλαδα σ'

κανέναν εζουλίγεν;

-Η ρίζα μου 'κι εδίψασεν

και ο καρπό μ' κι ελλάεν,

και α σα χαμελόκλαδα μ'

κανέναν 'κι εζουλίγεν.

Έναν κορίτσ' κι έναν παιδίν

σην ρίζα μ' εφιλέθαν,

εδώκαν όρκον κι όμοσμαν

να μ' εφτάν' χωρισίαν

Κι ατώρα ποίκαν χωρισιάν,

και θα 'χω 'γω το κρίμα