Αν και έχουν υπάρξει μεγάλοι Μωαμεθανικοί πολιτισμοί οι όποιοι συνέβαλαν πολύ στην πρόοδο του κόσμου και άφησαν πίσω τους μνημεία άφθαρτα, όμως οι πολιτισμοί αυτοί δεν διήρκεσαν πολύ.
Δημιουργήθηκαν χάρη στον βασικά ευγενή χαρακτήρα και την διανοητικότητα των λαών πού τους ανέπτυξαν και ήκμασαν επί ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα μάλλον «παρά τη θρησκεία τους», παρά «εξ αιτίας αυτής». Και όπως συνέβη με όλες τις θρησκείες, το παράδειγμα πού έδωσε ο ιδρυτής της, άσκησε μεγαλύτερη επιρροή επάνω στους μαθητές του, παρά το βιβλίο του. Όλοι οι Μωαμεθανοί αισθάνονται πολύ βαθύ σεβασμό απέναντι του Προφήτη και πιστεύουν πώς ακόμα και μια τρίχα απ' την γενειάδα του έχει θαυματουργική δύναμη.
Τα κυριώτερα γεγονότα της ζωής του και ο χαρακτήρας του γενικά είναι γνωστά σ' αυτούς. Αυτά τα κυριώτερα γεγονότα θα αναφέρουμε τώρα χωρίς εχθρική προκατάληψη, και χωρίς ανευλάβεια. Τα γεγονότα αυτά είναι αυθεντικά και καλά εξακριβωμένα. Ο αναγνώστης καλείται να τα εξακριβώσει και να κρίνει ο ίδιος αν είναι σωστά διατυπωμένα ή όχι:
1. Ο Μωάμεθ ήταν οπαδός της πολυγαμίας.
2. Αφού έφυγε απ' τη Μέκκα και πήγε στη Μεδίνα, οπου εγκαταστάθηκε για ένα διάστημα, οργάνωσε και διηύθυνε επιδρομές εναντίον καραβανιών, τα όποια ελήστευε για να γεμίσει το ταμείο του πού ήταν άδειο.
3. Νίκησε και λεηλάτησε πόλεις για λάφυρα και τις πράξεις του αυτές τις δικαιολόγησε με «αποκαλύψεις».
4. Διέταξε να αποχωριστούν απ' τις γυναίκες και τα παιδιά τους οχτακόσιοι αιχμάλωτοι Εβραίοι τους οποίους κατέσφαξε και έρριξε τα σώματα τους σε μια τάφρο, τις δε γυναίκες και τα παιδιά τους πούλησε σαν δούλους. Αυτή ήταν η πρώτη Μωαμεθανική σφαγή.*
5. Διέτασσε να επιβληθούν απάνθρωπες και θηριώδεις τιμωρίες.
6. Εξόντωνε τους εχθρούς του με δολοφονίες.
Έχουμε δεί παραπάνω πόσο πιστά οι Τούρκοι ακολούθησαν το παράδειγμα αυτό δια μέσου των ετών μετά την άλωση της Κων/πόλεως και υστερα και ιδιαίτερα οι Νεότουρκοι, αφότου κατέλαβαν την εξουσία. Μολονότι άλλα έθνη Μωαμεθανικού θρησκεύματος έχουν δείξει εξαιρετικά προτερήματα καρδιάς και νου, όμως μια γενική μελέτη σχετικά με τη διάδοση της θρησκείας αυτής απ' το ξεκίνημα της αποκαλύπτει πολύ καθαρά την επίδραση του παραδείγματος του καθώς και της διδασκαλίας του Προφήτου. Ο κ. Pears πού αναφέραμε παραπάνω λέγει:
«Πραγματικά η ιστορία της Αιγύπτου, της Συρίας και της Μικρας Ασίας περιέχει μια μακρά σειρά σφαγών, οι οποιες ίσως έφτασαν στο μεσουράνημά τους στην Αίγυπτο στα 1354 μ.Χ., οπότε οι Χριστιανοί είχαν διαταχθεί ν' απαρνηθούν την πίστη τους και να δεχθούν τον Μωαμεθανισμό και επειδή δεν υπέκυψαν θανατώθηκαν».
Ο Adrian Fortescue στο έργο του «Οι μικρότερες Ανατολικές Εκκλησίες» έχει περιλάβει την εξης παράγραφο:
«Στα 1389 έλαβε χωράν μια μεγάλη παρέλαση Κοπτών, οι οποίοι είχαν δεχτεί τον Μωαμεθανισμό κάτω απ' την απειλή της φωτιάς και του θανάτου, μέσα στο Κάιρο. Είχαν μετανοήσει για την αποστασία τους και τώρα επιθυμούσαν να εξιλεωθούν γι' αυτή με την αναπόφευκτη συνέπεια να ξαναγυρίσουν στον Χριστιανισμό. Γι' αυτό ενώ εβάδιζαν, έκαναν γνωστό, ότι πίστευαν στο Χριστό και απηρνούντο τον Μωάμεθ. Τους συνέλαβαν και όλοι οι άνδρες αποκεφαλίστηκαν σε μια μεγάλη πλατεία μπροστά στις γυναίκες. Αυτό όμως δεν τρομοκράτησε τις γυναίκες· έτσι κι αυτές υπέστησαν το μαρτύριο».
Σχετικά με τις Αρμενικές σφαγές της εποχής μας ο Δρ Johannes Lepsius, στο οποίου την αυθεντική «Μυστική Έκθεσι» (Secret Report) έχουμε αναφερθεί σε προηγούμενες σελίδες, κάμνει την έξης εξακρίβωση:
«Έχουμε μπροστά μας καταλόγους 550 χωριών, των οποίων οι κάτοικοι πού επέζησαν εξισλαμίσθηκαν «δια πυρός και σιδήρου», 568, εκκλησιών πού λεηλατήθηκαν εντελώς, καταστράφηκαν και ισοπεδώθηκαν, 282 Χριστιανικών Εκκλησιών πού μεταβλήθηκαν σε τζαμιά, 21 διαμαρτυρομένων παστόρων και 170 Γρηγοριανών Ιερέων (Αρμενίων) οι όποιοι αφού υπέφεραν απερίγραπτους βασανισμούς, σκοτώθηκαν γιατί αρνήθηκαν να δεχτούν τον Μωαμεθανισμό. Επαναλαμβάνουμε εν πάση περιπτώσει ότι οι παραπάνω αριθμοί προέρχονται μόνον από την έκταση των πληροφοριών μας και όχι από την πολύ μεγαλύτερη έκταση πού αντιπροσωπεύει η πραγματικότητα. Δεν αποτελούν αυτά έναν θρησκευτικό διωγμό;».
Ο Χριστιανισμός λοιπόν σαρώθηκε απ' την Βόρεια Αφρική και απ' την παλαιά Βυζαντινή Αυτοκρατορία, την πατρίδα των πρώτων
Πατέρων της Εκκλησίας και των Επτά Εκκλησιών, κατά το πλείστον με τρομερές σφαγές· οι Τούρκοι όταν έκαψαν τη Σμύρνη και έκαναν τη Μικρά Ασία εξ ολοκλήρου Μωαμεθανική, ετελείωσαν ένα έργο πού είχε διαρκέσει επί αιώνες.
Αυτές οι μέθοδοι δεν εφαρμόσθηκαν μόνο για τη διάδοση του Μωαμεθανισμού, αλλά το «Δίκαιο σχετικά με τους αποστάτες» προβλέπει την ποινή του θανάτου, τον αναγκαστικό χωρισμό απ' τη σύζυγο και την οικογένεια του αποστάτου και την απώλεια της περιουσίας και κάθε νομίμου δικαιώματος για κάθε Μουσουλμάνο πού εγκαταλείπει την πίστη του και προσχωρεί σε μιαν άλλη.
Ο φόβος των τρομερών αυτών ποινών είναι ένας απ' τους λόγους, εξ αιτίας των οποίων υπάρχουν τόσο λίγοι προσήλυτοι απ' τον Μωαμεθανισμό στο Χριστιανισμό. Ο Δρ. Samuel Μ. Zwemmer, ο σοφός συγγραφεύς σχετικά με τα ζητήματα του Μωαμεθανισμού, παραθέτει πολλά παραδείγματα εφαρμογής του παραπάνω Δικαίου στο τελευταίο του έργο «Το δίκαιο της αποστασίας του Ισλάμ».
Έχω ήδη αναφέρει ένα παράδειγμα πού υπέπεσε στην προσωπική μου παρατήρηση, τη δολοφονία του προσηλύτου του Διεθνούς Κολλεγίου της Σμύρνης. Αυτή είναι ίσως η ίδια περίπτωση μ' εκείνη πού αναφέρει ο Αιδέσιμος Ralph Harlow, πού ήταν άλλοτε πάστωρ του Διεθνούς Κολλεγίου Σμύρνης σε ένα φυλλάδιο: «Το πτώμα του βρέθηκε έξω απ' τα τείχη της Σμύρνης, με πολλές μαχαιριές».
Το δίκαιο περί αποστασίας κατά τον Zwemmer έχει συνοψισθεί απ' τους Μωαμεθανούς νομοθέτες με τις έξης λέξεις:
«Όσο για τους αποστάτες επιτρέπεται να τους σκοτώνει κανείς από μπροστά η και χτυπώντας τους από πίσω, όπως στην περίπτωση των Πολυθεϊστών. Δεύτερο, αν το αίμα τους χυθεί, δεν φέρνει εκδίκηση. Τρίτο, η περιουσία τους είναι λάφυρο των αληθινών πιστών. Τέταρτο, ο γάμος τους γίνεται άκυρος και ανύπαρκτος».
Ο μορφωμένος και εξευρωπαϊσμένος Τούρκος της Κων/πόλεως είναι ένας έξυπνος και ραφιναρισμένος κύριος με ελκυστικούς τρόπους. Ένα πράγμα όμως δεν πρέπει να λησμονούν ποτέ εκείνοι πού ενδιαφέρονται από οικονομική η από άλλη άποψη για το μέλλον της Τουρκίας: ότι η χώρα αυτή έχει γίνει «ομοιογενής» με μια σειρά από θηριώδεις σφαγές πού σχεδιάσθηκαν με προσοχή και εκτελέστηκαν αμείλικτα από τέτοιους ακριβώς ραφιναρισμένους και ελκυστικούς κυρίους, πού εκμεταλλεύθηκαν τον Μουσουλμανικό φανατισμό για τους σκοπούς των και η δύναμη τους στηρίζεται στον ίδιο φανατισμό.
* Μωάμεθ» του Draycott's σελ. 234
Τζορτζ Χόρτον
Τζορτζ Χόρτον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου