κι ανθείς, μήλα ‘κι φέρεις;
Γιαμ’ η ρίζα σ’ εδίψασεν,
Γιαμ’ ο καρπός ελλάεν,
Γιαμ’ α σα χαμελόκλαδα σ’
Κανέναν εζουλίγεν;
-Η ρίζα μου ‘κι εδίψασεν
και ο καρπό μ’ κι ελλάεν
και α σα χαμελόκλαδα μ’
κανένα ‘κι εζουλίγεν.
Έναν κορίτς κι έναν παιδίν
Σην ρίζα μ’ εφιλέθαν,
Σδέκαν όρκον όμοσμαν
Να μ’ εφτάν χωρισίαν
Κι ατώρα ποίκαν χωρισίαν
Και θα ‘χω το κρίμαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου