Το πάθημα του Τούρκου

Η Μονή του Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα

Κάποτε ένας νεαρός Τούρκος ερωτεύτηκε μια χριστιανή και θέλησε να την παντρευτεί, και ως εκ τούτου αποφάσισε ν' αλλαξοπιστήσει.
Τον έστειλαν από τον αρμόδιο μητροπολίτη στο Μοναστήρι για κατήχηση, στη διάρκεια της Σαρακοστής.
Αφού λοιπόν καλόφαγε την Κυριακή , άντεξε και την πείνα της Καθαράς Δευτέρας, και της επόμενης Τρίτης. Την Τετάρτη όμως η πείνα ήταν ανυπόφορη και γι αυτό ζήτησε από τον αρμόδιο καλόγερο κάτι να φάει.
Τότε, του εξήγησε ο καλόγερος, ότι θα μείνει νηστικός ως την ημέρα του Άγιου Θεόδωρου.
Όταν το άκουσε αυτό ο Τούρκος, εγκατέλειψε , έρωτα, κατήχηση και Μονή και τράπηκε σε φυγή!!!
Κατηφορίζοντας από το Μοναστήρι συνάντησε δυο χωρικούς που κρατούσαν δεμένο ένα τσοπανόσκυλο. Μόλις τους πλησίασε τους ρώτησε που πηγαίνουν;
Και κείνοι του απάντησαν:
Αβούτο το σκυλίν τρώγ’ τα μικρά τ’αρνία, και πάμε να σκοτωνόμ'ατο.
(Αυτό το σκυλί έχει την συνήθεια να τρώει τα μικρά τ’αρνιά, και πάμε να το σκοτώσουμε.)
Και εκείνος τους είπε:
Γιατί θέλετε να σκοτώνεται το και να μπαίνετε σο κρίμαν, πάτε τον σο μοναστήρ που έν αδαπάν. Εκιαπές οι καλογέρ νιά τρώνε , νιά πίνε, και αναμένε έναν Θόδωρον να έρτε για να τρώνε. Εκείνος νιά έρθεν , νιά θα έρτε, και αραέτς άμον ντο αναμένε θ'αποθάνε ασήν πείναν, και μετ’ εκεινούς θα ψοφά και ο σκύλον.
(Γιατί να το σκοτώσετε και να αμαρτήσετε. Πηγαίνετε το στο μοναστήρι που είναι παραπάνω. Εκεί οι καλόγεροι ούτε τρώνε ούτε πίνουν, και περιμένουν κάποιον Θεοδωρο να έλθει για να φάνε.
Εκείνος όμως ούτε ήλθε ούτε θα έλθει και ετσι περιμένοντας τον θα πεθάνουν από την πείνα, και μαζί τους θα ψοφήσει και ο σκύλος).