Πόλη σε υψόμεμετρο 1.300 μετρων στον δρόμο Σεβάστειας
- Κερασούντος. Το όνομα της σημαίνει «μαύρο κάστρο της στυπτηρίας» και
το οφείλει στα ορυχεία στυπτηρίας, τα οποία στήριζαν την οικονομία της.
Στα 1870 η κοινότητα διέθετε δύο ναούς και τρία σχολεία αρρένων (150
μαθητές).
Το
1890 η Ευανθία Μουράτ Θεοφιλίδου κληροδότησε ένα σημαντικό ποσό στον
Ελληνικό Φιλολογικό Σύλλογο Κωνσταντινουπόλεως, για να ιδρύσει
παρθεναγωγείο, σε τόπο φτωχό πυκνοκατοικημένο και αλλόγλωσσο.
Η
εκπαιδευτική επιτροπή του Συλλόγου επέλεξε τη Νικόπολη, έδρα της
νεοσύστατης επαρχίας της Κολωνίας, όπου ιδρύθηκε και λειτούργησε το
«Ευανθίειον» παρθεναγωγείο.
Στις
παραμονές του Α' Παγκοσμίου Πολέμου είχε 14.000 κατοίκους, από τους
οποίους οι μισοί ήταν Τούρκοι και οι υπόλοιποι Αρμένιοι (6.000) και
Έλληνες (1.000), οι οποίοι ήταν συγκεντρωμένοι σε δύο συνοικίες. Κατά
τις σφαγές των Αρμενίων το 1915 η αρμενική κοινότητα αποδεκατίστηκε.
