Έτον είνας γέρος, κούκουρος,
κούκουρος, κ' είχχεν θυγατέραν την Αροτήν, την ζαρωτήν.
Είχχεν κ' είναν πετεινόν π' εκούιζεν παρ' ώρας,
κ' εγνέφιζεν τον γέρον τον παραπονεμένον.
Έρθεν είνας αλεπός, έφαεν τον πετεινόν π' εκούιζεν παρ' ώρας κι εγνέφιζεν τον γέρον τον παραπονεμένον.
Έρθεν είνας σσκύλος έφαεν τον αλεπόν π' έφαεν τον πετεινόν π' εκούιζε παρ' ώρας κι εγνέφιζεν τον γέρον τον παραπονεμένον.
Έρθεν είνας με το ξύλον εντώκεν το σσκύλον π' έφαεν τον αλεπόν π' έφαεν τον πετεινόν π' εκούιζεν παρ' ώρας κι εγνέφιζεν τον γέρον τον παραπανεμένον.
Έρθεν άλλος με τ' άψιμον έκαψεν το ξύλον ντ' εντώκεν τον σσκύλον π' έφαεν τον αλεπόν π' έφαεν τον πετεινόν π' εκούιζε παρ' ώρας κι εγνέφιζεν τον γέρον τον παραπονεμένον.
Έρθεν άλλος με το νερόν έσβυσεν τ' άψιμον π' έκαψεν το ξύλον, ντ' εντώκεν τον σσκύλον π' έφαεν τον αλεπόν, π' έφαεν τον πετεινόν π' εκούιζεν παρ' ώρας κι εγνέφιζεν τον γέρον τον παραπονεμένον.
Πηγη: Από το βιβλίο "Ιστορία και Λαογραφία της Σάντας"
Στάθη Αθανασιάδη.
Έρθεν είνας αλεπός, έφαεν τον πετεινόν π' εκούιζεν παρ' ώρας κι εγνέφιζεν τον γέρον τον παραπονεμένον.
Έρθεν είνας σσκύλος έφαεν τον αλεπόν π' έφαεν τον πετεινόν π' εκούιζε παρ' ώρας κι εγνέφιζεν τον γέρον τον παραπονεμένον.
Έρθεν είνας με το ξύλον εντώκεν το σσκύλον π' έφαεν τον αλεπόν π' έφαεν τον πετεινόν π' εκούιζεν παρ' ώρας κι εγνέφιζεν τον γέρον τον παραπανεμένον.
Έρθεν άλλος με τ' άψιμον έκαψεν το ξύλον ντ' εντώκεν τον σσκύλον π' έφαεν τον αλεπόν π' έφαεν τον πετεινόν π' εκούιζε παρ' ώρας κι εγνέφιζεν τον γέρον τον παραπονεμένον.
Έρθεν άλλος με το νερόν έσβυσεν τ' άψιμον π' έκαψεν το ξύλον, ντ' εντώκεν τον σσκύλον π' έφαεν τον αλεπόν, π' έφαεν τον πετεινόν π' εκούιζεν παρ' ώρας κι εγνέφιζεν τον γέρον τον παραπονεμένον.
Πηγη: Από το βιβλίο "Ιστορία και Λαογραφία της Σάντας"
Στάθη Αθανασιάδη.
