Δεν ξέρω πως ν' αρχίσω!
Δεν
περιγράφεσαι σε δύο αράδες...
Ένα
μόνο μπορεί να δώσει την εικόνα σου.
"ΜΙΑ
ΑΓΚΑΛΙΑ". "ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ" με χέρια πάντα ανοικτά για να τρέξουν
όλοι να χωρέσουν.
Κι
εσύ , με ένα πλατύ χαμόγελο ,πρόθυμη ν' αγαπήσεις όλους τους φίλους, τους
ανθρώπους που εσύ ήθελες να έχεις πάντα δίπλα σου.
Δεν
γκρίνιαζες, δεν μάλωνες, είχες καρδιά μικρού παιδιού ..με ένα μεγάλο χαμόγελο
προς όλους!!!
΄Ησουν
τα πάντα για εμάς ,
ήσουν
ο οδηγός μας,
ήσουν
τα βήματα μας,
ήσουν
ο δρόμος ο σταθερός.
Τύχη
για όλους που βρέθηκες στο δρόμο τους ...Όλοι ομολογούν ότι έχασαν μια
πραγματική φίλη.
Έφυγες
για ένα μεγάλο ταξίδι και ζούμε σε μια Σάντα άδεια χωρίς την παρουσία σου.
Σε
ευχαριστούμε που απλόχερα τα έδινες όλα, χωρίς ανταλλάγματα.
θα
σε τιμούμε, θα σε αγαπούμε και θα σκεπτόμαστε τα χρόνια που ήσουν κοντά
μας ,αλλά για πάντα θα ζεις στα βάθη της ψυχής μας.
Όσο
εύκολο είναι για τους ανθρώπους που σε αγαπούσαν να θέλουν να μιλάμε για σένα
,τόσο δύσκολο είναι για μένα , μέσα σε λίγες γραμμές να δώσω την εικόνα σου.
Σκύβω
με σεβασμό στην μνήμη σου και ευχαριστούμε για όλα…
Santeos
