Σα παπόρια

Και τοπλαεύκουν σο γιαλόν

και σα παπόρια εμπαίννε.

Άλλος κρατεί εξαπτέρυγα

κι άλλος κρα­τεί εικόνας

άλλος κρατεί κειμήλια,

πάππονος, καλομάνας

άλλος τσαγούλια ασόν γιαλόν

κι άλλος ο­λίγον χώμαν.

Φωτίσα σο παπόρ' απάν'!

 Γέλτα! Μοιρολογίας.

Η λύρα παίζ' και τραγουδούν

 χαράντας, καμονάντας!

Και πλαν' μερέαν οι τζεχέλ'

το Χάρον γουζτουρεύνε!

Νια πανοΰρ ' και νια χαρά...

σέρα χορόν χορεύνε!

Και σ' άλλ' την άκραν βάϊναση,

πικρά μοιρολογίας!

Κι ανάμεσα σην βάϊνασην

και σα μοιρολογίας

πικρόν ψαλμός και τη ποπά

 τα ιερά τα λό­για.

Την κανόναν εδέβαζεν

για τον αποθαμένον!

Κι ατόν εμοιρολόεσαν

κι ατόν εκαλοστόλτσαν

χωρίς κασέλαν έσυραν

ση θάλασσας το κύμαν!

Απέσ' ση Μαύρη Θάλασσαν

Τραντέλλενας ετάφεν!

   Του Στάθη Ευσταθιάδη