Η πρόσκληση αυτή ονομαζόταν «γαμπρολάλια ή «γαμπροκαλέσματα».
Την ημέρα αυτή, που δεν ηταν ορισμένη, ο αρραβωνιαστικός πήγαινε με συγγενείς ή φίλους και ποτέ μόνος.
Συνηθισμένο φαγητό για την ημέρα εκεινη ηταν η «κοσσάρα», κότα βραστή. Το πισινό μέρος της κότας (κολοβάνα) οι ομοτράπεζοι το πρόσφεραν στον γαμπρό, σαν ένδειξη τιμής.
Σχετικό με την συνήθεια αυτή είναι και το παρακάτω περιστατικό:
Στο χωριό Τερζαντων ένας αρραβωνιασμένος αρέστηκε στην περιποίηση που του έκανε η πεθερά του, φιλεύοντας τον ποτε «κοσάραν» και ποτε «φούστρον» και αρχισε να πηγαίνει συχνά – πυκνά μόνος του στο σπίτι της πεθεράς .
Ο πεθερός έλειπε στην ξενιτιά. Η πεθερά η καημένη, από την μια τον βαρέθηκε και από την άλλη, δεν ήθελε να δώσει αφορμή για κουτσομπολιά του ειπε:
-“Γαμπρέ γλυκέα- γλυκέα έλα” , δηλαδή, γαμπρέ να έρχεσαι αραιά- αραιά, για να έχει …νοστιμάδα!!
Ο γαμπρός την άλλη μέρα νάτος πάλι, μ' ένα χάρτινο σακουλάκι γεμάτο καραμέλες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου