ΠΑΛΙΑ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΑ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΧΑ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ

Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012


Σο χωρίον εμούν είνας έτονε n Κόνη. Πολλά μασχαρίας έλεεν και εγέλαναμε·
Έναν ημέραν λέει τη θαγατέραν ατς σο τηλέφωνον:
«Λίνα, αδά σα ημέρας τα ποδάρα μ' πολλά πονούν, φέρον με, όντας έρχεσαι, έναν παυσίπονον ας παίρω».
Η θαγατέρα τς έφερεν ατεν ποστάν και σα δύο- τρία ημέρας εχάθαν τα πόνια. Μετά από πολλά καιρόν ερχίνεσαν ξαν να πονούνε τα ποδάρα τς.
 Παιρ' ατεν τηλέφωνον σην Θεσσαλονίκην και λέει ατεν:
«Λίνα, φέρον με από εκείνον τα χάπ', άμα πως λέγν' ατο, ενέσπαλα, θαρρώ λέγν' ατο.. . καρπούζ'..».

Η καημένη, από το μποστάνι, που στα ποντιακά προφέρεται ποστάν, της ήρθε στο μυαλό το καρπούζι.
                                                                  *********
Η Παρθένα η «μαύρεσα» και ο Γιάγκον ο Ορφανίδης, τα χωράφα 'τουν γιαν γιανά, έσπειραν' ατα ρεβίθα.
Ασου ελώντζαν' ατα κιαν, έρθεν ο χειμώνας. Ελέπ' η Παρθένα τον Δημητράκη, τη Γιάγκονος το γιον, και ερωτά 'τον:
«Επούλτσες τα ρεβίθα; Εγώ εδέκ' ατα 20 φράγκα». «Εγώ, λέει ατέν ο Δημητράκης, εδέκ' ατα 30».
«Μω 'σε, γιάτι τ' εσά επουλέθαν ακριβά;» ερώτεσεν ατον η Παρθένα.
Κι ο Δημητράκης κι χαν' καιρό:
«Τ' εμά έσαν χοντρά, άμον τα ... κάκαλα μ'».


 Από τη Λίζα Απατσίδου



Share

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 
Copyright © 2015 Santeos
| Design By Herdiansyah Hamzah