«Το Κράτος
ευρίσκεται εις εμπόλεμον κατάστασιν και η πατρίς διατρέχει κίνδυνον. Κατά τους
καταλόγους ζητούμεν 700 στρατιώτας και εξ υμών και τώρα είναι καιρός να δείξητε
και υμείς οι Έλληνες τα φιλοπάτριδα αισθήματά οας. Θα σας δοκιμάσαμεν».
Τοιαύτα έλεγον
ανώτεροι Κυβερνητικοί υπάλληλοι, Κομιτατικοί, μέχρι μυελού οστέων, άμα τη
κηρύξει του πολέμου. Εις απάντησιν δε αυτών ηδύνατό τις να είπη ότι οι ημέτεροι
στρατεύσιμοι αποδημούσιν ως επί το πλείστον και ότι δεν ήτο ορθόν να
αμφιβάλλωσι περί των πατριωτικών αισθημάτων του Έθνους.
Η αμφιβολία
όμως αυτή των τουρκικών κύκλων επεξετάθη διότι εκ της παρουσίας ευάριθμων
τινών ομογενών στρατιωτών εσχημάτισαν την πεποίθησιν ότι από σκοπού κρύπτονται
και δραπετεύουσιν οι Έλληνες στρατιώται και ότι προς φυγάδευσιν αυτών υπάρχει
ωρισμένον πρόγραμμα και συστηματική ενέργεια των προκρίτων του Έθνους, διό και
δεν ώκνησαν αναφανδόν πλέον να κακίσωσι την τοιαύτην στάσιν του ελληνικού
στοιχείου και να εκφράζωνται μετά πικρίας περί αυτού. Και την πικρίαν αυτών
και βαθείαν αγανάκτησιν δεν ήργησαν να εκδηλώσωσιν.
Επωφελούμενοι
των διαταγών περί αυστηράς τιμωρίας των φυγαδευόντων ή αποκρυπτόντων
στρατιώτας, έρριψαν εις τας φυλακάς και γονείς και μουχταροδημογέροντας και
ιερείς και διδασκάλους, όπως πτοήσωσι και εξαναγκάσωσι τους πάντας ή εις
παράδοσιν στρατιωτών ή εις απόκτησιν χρηματικής απαλλαγής.
(Απόσπασμα από
άρθρο του Αργυρουπολίτη πολιτευτή-δημοσιογράφου Δημ. Αποστολίδη υπό τον τίτλο
«Κομβολόγιον παρανομιών και αυθαιρεσιών»,
που
πρωτοδημοσιεύτηκε στον «Αργοναύτη» του Βατούμ στις 19-1-1912).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου