Η ΠΟΥΛΑΝΤΖΑΚΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ- Απο δημοσίευμα του Λεωνίδα Ιασωνίδη

Δημοτικό Σχολείο

Η Πουλαντζάκη είναι παραλιακή  πόλη, και απέχει από την Κερασούντα 20 χιλιόμετρα. Είχε καθαρό ελληνικό πληθυσμό γύρω στις 5.000 ψυχές, με 1.200 σπίτια και με λαμπρή αγορά από ξύλινα και λίθινα καταστήματα και απο­θήκες.

 Η ελληνική κοινότητα δια­τήρησε σχολείο με 7 τάξεις και παρθεναγωγείο με 5 τάξεις. Πλή­ρες διδακτικό προσωπικό με προϋπολογισμό πάνω από 300 χρυσές λίρες από εράνους, συν­δρομές, εισιτήρια και δίσκους της εκκλησίας.

Η εκκλησία μας χτίστηκε το 1864 στο όνομα του Αγίου Γεωργίου. Ήταν από τα έργα του μητροπο­λίτη Χαλδίας Γερβασίου. Λίγο πριν αναχωρήσω από την Πουλαντοάκη το 1906 για την Κωνσταντινούπολη, για τις νομικές μου σπουδές, άρχι­σε η ανέγερση και του ναού της Μεταμορφώσεως με έξοδα του ευεργέτη Ηλία Φωτιάδη.

Αλλά έμεινε η­μιτελής, εξαιτίας των Βαλκανικών πολέμων, του Α' Παγκόσμιου πολέ­μου και της ανταλλαγής των ΕλληνοΤουρκικών πληθυσμών.

Η Ελληνική Κοινότητα Πουλαντσάκης είχε και Φιλόπτωχο Αδελφότητα, που λειτούργησε μέ­χρι της εκτοπίσεως των Ελλήνων στα μεσόγεια, εξαιτίας του Πα­γκοσμίου πολέμου.

Η Πουλαντσάκη βρισκόταν στους πρόποδες του βουνού Αγιος Βασίλειος. Πάνω α' αυτόν η παρά­δοση λέγει πως μόνασαν ο Άγιος Βασίλειος και ο Άγιος Γρηγόριος και έγραψαν την «Φιλοκαλία».

Γύρω στην Πουλαντσάκη υ­πήρχαν πολλά προσκυνήματα στις τρύπες της γης. Τουρκικά λέγο­νται οτσάκ. Οτσάκ λέγεται και η εστία. Οτσάκ λέγεται και η φου­ντουκιά.

 Φαίνεται πως η πατρίδα μου ονομάσθηκε Πουλαντζάκη από το Πουλουνάν οτσάκ. Γ ιατί εκει βρέθηκαν προσκυνήματα πολλά, είτε γιατί η περιφέρεια όλη ήταν κατάφυτη από φουντουκιές.

  Η Πουλαντσάκη είχε και μητρο­πολιτικό μέγαρο, για την χειμερινή  παραμονή του μητροπολίτη Χαλδίας. Πόσες αναμνήσεις χοροπηδούν στην μνήμη  μου για το μεγάλο γεγονός ς της επίσκεψης του Αγίου Χαλδί­ας και ιδιαίτερα του Λαυρεντίου, με την έφιππη συνοδεία του!

Θυμάμαι, γυρίζαμε τον σταυρό την νύχτα του νέου έτους και την νύχτα των Φώτων, 
’όλα τα σπίτια . Μας συνόδευαν Τούρκοι χωροφύλακες.

 Εμείς ψάλλαμε το "Μαύρ’ είν' η νύχτα στα βουνά» και οι χωροφύλακες νόμιζαν πως ψάλλαμε  εκκλησιαστικά άσματα.

Τόση ήταν η ελληνικότης της Πουλαντσάκης και τόση η αμάθεια των αλλοφύλων.

Ποντιακή Εστία 1950