Ο Θρήνος της Τραπεζούντας

Έναν πουλίν, καλόν πουλίν,

εβγαίν' από την Πόλην,

ουδέ στ' αμπέλα κόνεψεν,

ουδέ στα περιβόλα

επήγεν και εκόνεψεν

'ς σ' Αγια-Σοφιάς την πόρταν'.

Έσειξεν τ' έναν το φτερόν,

σο αίμαν βουτεμένον,

έσειξεν τ' άλλο το φτερόν,

χαρτίν είχεν γραμμένον.

Σιτ' αναγνώθ' σίτα κλαίει,

σιτ' ανακρούει την καρδάν:

-Αϊλί εμάς και βάι εμάς, 'πάρθεν η Ρωμανία!

Μοιρολογούν τας εγκλησάς,

κλαίγ'νε τα μοναστήρα

κί Αϊ-Γιάννες, ο Χρυσόστομον,

κλαίει στερνοκοπάται.

-  Μη κλαις, μη κλαίς, Αϊ Γιάννε μου,

και δερνοκοπισκάσαι.

- Η Ρωμανία 'πέραοεν! Η Ρωμανία 'πάρθεν!

-Η Ρωμανία κι' αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι' άλλο.

Δημοτικό του Πόντου

http://santeos-best.com