Η Μελπομένη τη Ζαρναΐλ’ τη Κώστη επήεν έναν ημέραν σον οδοντίατρον και είπεν ατον σύρον κ' έβγαλλ' αβούτο το σαπεμένον το δόντ’, πολλά πονώ.
Ο οδοντίατρον ασσό εξέγκεν ατο και ύστερα, είπεν ατεν, ατώρα που θα πας σ’ οσπίτ’ να ευτάς γαργαρίγματα με το άλας.
Καλά είπεν η Μελπομένη κ' επέρεν την στράταν για τ’ οσπίτ'ν ατ’ς· Πολλά 'κ' επήεν τ’ ανάμεσα και η Μελπομένη εκλώστεν.
Είδεν ατεν ο οδοντίατρον κ' εχάσεν το χρώμαν ατ'· Αβούτε για να έρθεν οπίσ’ φαίνεται κάτ' 'κι πάει καλά είπεν εκείνος εκείνον.
Η Μελπομένη εγέλασεν και είπεν: - Δίατρε, εσύ είπες με να ευτάγω γαργαρίγματα, άμα 'κι είπες με με χοντρόν άλας θα ευτάγ’ ατα γιόξα με ψιλόν.
ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ
Ζαρναΐλης, ζαρναϊλτς = αλλήθωρος
ασσό= αφού
εξέγκεν ατο = το έβγαλε (ρ. εβγάλλω, αορ. εξέγκα)
γαργαρίγματα = γαργάρες
εκλώστεν = επέστρεψε (ρ. κλώθω, μέσ. και κλώσκουμαι)
αβούτε =αυτή
είπεν εκείνος εκείνον = είπε στον εαυτό του
ευτάγω - κάνω
ά μ α = αλλά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου