«ΕΠΟΧΗ» 6 Αυγ. 1920, τίτλος άρθρου »ΛΥΠΗΘΕΙΤΕ ΤΟΥΣ»

Πολλές φορές ακούστηκαν επικρίσεις σε βάρος μελών της Ελλη­νικής Αποστολής. Θεωρήθηκαν αυτοί υπαίτιοι της συμφοράς των προ­σφύγων. Αυτό φαίνεται και από το άρθρο που παρατίθεται.

»Είναι μαρτύρια αληθινά τα βάσανα των δυστυχισμένων προ­σφύγων που συγκεντρωμένοι από πολύ καιρό στο Βατούμ, υποφέρουν όλας τας περιπετείας δια τας οποίας δεν ήσαν καθόλου άξιοι οι κακό­μοιροι αυτοί πλάνητες.

Έχομεν εις χείρας θλιβερωτάτους περιγραφάς των όσων υποφέρουν και κοντά εις τον πόνον αισθανόμεθα και την υποχρέωσιν να διαμαρτυρηθώμεν εις εκείνους οι οποίοι ανέλαβον την περίθαλψιν, τον επισιτισμόν και την αποστολήν των στην Ελλάδα.

Πού λοιπόν προσέκρουσεν ο πρώτος εκείνος ενθουσιασμός ο οποίος εφαίνετο ότι ενεκαινίαζε κάποιαν απαρχήν πραγματικής και όχι ρεκλαμάρικης στοργής;

Πως ονομάζεται η αδικία εκείνη να πεθάνουν μέσα  εις το Βατούμ 5 και 10 πρόσφυγες καθ' ημέραν.

Σαν ποίον, λοιπόν κοπάδι εθεωρήθη το προσφυγικόν αυτό κατά χιλιάδες πλήθος, που σαλεύεται εις όλα τα σημεία του Καυκάσου χωρίς ανάπαυσιν και χωρίς Λυτρωμόν;

» Στην ώραν δεν ζητούνται ευθύναι. Οι καιροί τρέχουν και δεν περιμένουν. Αλλ' ας γίνει, προς Θεού, ό,τι μπορεί και ό,τι πρέπει να γίνει. 

Όταν εις όλα τα σημεία του ελληνικού ορίζοντος στοιβάζονται τόσοι επιτακτικοί θυσίαι, είναι κάτι περισσότερον από ενσυνείδητον έγκλημα η εγκατάλειψις του προσφυγικού πλήθους εις το έλεος της πεντάρας των φιλανθρώπων».

 Λυπηθείτε τους επί τέλους. Είναι αυτοί που σας εζητωκραύγαζαν προχθές ακόμη όταν τους εξηγγείλατε τα α­γαθά της Χαναάν.