Πόλη του Ανατολ. Πόντου με αρμενικό, κυρίως, πληθυσμό, αλλά και με 2.000, περίπου, Έλληνες. Ονομάστηκε και Θεοδοσιούπολη, γιατί κυριεύτηκε από το βυζαντινό αυτοκράτορα Θεοδόσιο Α' (τέλη 4ου μ.Χ. αι.), επί του οποίου χτίστηκε και το σωζόμενο φρούριο της.
Εδώ μαρτύρησε ο βυζαντινός στρατηγός Θεόδωρος Γαβράς το 1098).
Παρόλο που πρόκειται για κατεξοχήν αρμενική πολιτεία, ωστόσο στο Ερζερούμ έντονη ήταν και η ελληνική ζωή.
Αρκεί να έχομε υπόψη ότι σ' αυτή την τόσο απομακρυσμένη πόλη λειτουργούσαν: Δημοτικό Σχολείο, Αστική Σχολή, Φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος, Φιλόπτωχος Αδελφότητα, διάφορα ιδρύματα και Δημογεροντία για τα Κοινά της Ελληνικής Κοινότητας.
Εξάλλου, το Ερζερούμ ήταν και έδρα Μητρόπολης με το Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Γεωργίου, που χτίστηκε πριν από το 1850 και σώζεται μέχρι σήμερα.
 |
| Αποψη της πόλης απο το κάστρο |
Στο τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου (1918) οι Έλληνες της πόλης ακολούθησαν τον αποχωρούντα ρωσικό στρατό από τα μέτωπα των μαχών (μετά την επικράτηση των Μπολσεβίκων), και κατέφυγαν στον Καύκασο, απ' όπου ήρθαν στην Ελλάδα, στα πλαίσια της Ανταλλαγής.
Εκτός από το παραπάνω βυζαντινό φρούριο και το Μητροπολιτικό Ναό του Αγ. Γεωργίου (σήμερα Τζαμί), σώθηκαν και αρκετά ταφικά μουσουλμανικά μνημεία (Μαυσωλεία), αλλά και μεντρεσέδες.
Επίσης, μια μεγάλη γέφυρα στον ποταμό Άραξη, κοντά στην πόλη, που εξυπηρετούσε το εμπόριο μεταξύ Τραπεζούντας και Ερζερούμ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου