Πόλη και λιμάνι στα ΒΑ του Εύξεινου Πόντου, 175 χλμ. δυτικά της
Τραπεζούντας. Πήρε το όνομα της από τις κερασιές που ευδοκιμούσαν στην
περιοχή.
Κατά τη βυζαντινή περίοδο ήταν σημαντικός εμπορικός σταθμός. Μετά την άλωση της Σινώπης από τους Οθωμανούς έγινε η δεύτερη σε σπουδαιότητα πόλη της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας. Το 1874 γνώρισε μια πρωτοφανή καταστροφή, καθώς βρέθηκε στο επίκεντρο της διαμάχης δυο ντερεμπέηδων.
Κατά τον 19ο αιώνα, αναδείχθηκε σε οικονομικό κέντρο της περιφέρειας, στηριζόμενη, κυρίως, στο εμπόριο και στην καλλιέργεια του φουντουκιού. Η Κερασούντα, πόλη με ναυτική παράδοση, διέθετε πλήθος σημαντικών εφοπλιστικών οίκων και λειτουργούσαν σε αυτή παραρτήματα των τραπεζών Οθωμανική, Αθηνών και Γεωργίου Πισσάνη.
Ο πληθυσμός της από Έλληνες, Τούρκους, Αρμένιους και άλλων εθνικοτήτων έφθανε τους 35.000 κατοίκους. Οι μισοί, περίπου, από αυτούς ήταν Ελληνορθόδοξοι και προέρχονταν ως επί το πλείστον από την Αργυρούπολη.
Η Κερασούντα, μέχρι το 1913, ανήκε στη Μητρόπολη Τραπεζούντας και κατόπιν αποτέλεσε ιδιαίτερη μητρόπολη, η οποία συνενώθηκε με την παλαιότερη της Χαλδίας και Χερροιάνων.
Οι Έλληνες αποτελούσαν πάντα την πλειονότητα
των κατοίκων και κατοικούσαν σε επτά αμιγείς και δύο μεικτές
συνοικίες, διατηρούσαν δε επτά εκπαιδευτήρια.
Η μεγαλύτερη εκκλησία της πόλης ο Άγιος Νικόλαος βρισκόταν στη συνοικία Κόκκαρη. Άλλοι σημαντικοί ναοί ήταν της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, της Αγίας Τριάδας του Άι-Γιώργη, κ.τ.λ.
Στα 1908 ιδρύθηκε εκεί ο σύλλογος «Οι Αργοναύται». Η αρμενική κοινότητα εξαλείφθηκε στα 1915, ενώ τα δεινοπαθήματα των Ελλήνων (σφαγές, διώξεις, εκτοπισμοί) άρχισαν το 1919.
Κατά τη βυζαντινή περίοδο ήταν σημαντικός εμπορικός σταθμός. Μετά την άλωση της Σινώπης από τους Οθωμανούς έγινε η δεύτερη σε σπουδαιότητα πόλη της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας. Το 1874 γνώρισε μια πρωτοφανή καταστροφή, καθώς βρέθηκε στο επίκεντρο της διαμάχης δυο ντερεμπέηδων.
Κατά τον 19ο αιώνα, αναδείχθηκε σε οικονομικό κέντρο της περιφέρειας, στηριζόμενη, κυρίως, στο εμπόριο και στην καλλιέργεια του φουντουκιού. Η Κερασούντα, πόλη με ναυτική παράδοση, διέθετε πλήθος σημαντικών εφοπλιστικών οίκων και λειτουργούσαν σε αυτή παραρτήματα των τραπεζών Οθωμανική, Αθηνών και Γεωργίου Πισσάνη.
Ο πληθυσμός της από Έλληνες, Τούρκους, Αρμένιους και άλλων εθνικοτήτων έφθανε τους 35.000 κατοίκους. Οι μισοί, περίπου, από αυτούς ήταν Ελληνορθόδοξοι και προέρχονταν ως επί το πλείστον από την Αργυρούπολη.
Η Κερασούντα, μέχρι το 1913, ανήκε στη Μητρόπολη Τραπεζούντας και κατόπιν αποτέλεσε ιδιαίτερη μητρόπολη, η οποία συνενώθηκε με την παλαιότερη της Χαλδίας και Χερροιάνων.
 |
| Το καμπαναριό της Μεταμόρφωσης |
Η μεγαλύτερη εκκλησία της πόλης ο Άγιος Νικόλαος βρισκόταν στη συνοικία Κόκκαρη. Άλλοι σημαντικοί ναοί ήταν της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, της Αγίας Τριάδας του Άι-Γιώργη, κ.τ.λ.
Στα 1908 ιδρύθηκε εκεί ο σύλλογος «Οι Αργοναύται». Η αρμενική κοινότητα εξαλείφθηκε στα 1915, ενώ τα δεινοπαθήματα των Ελλήνων (σφαγές, διώξεις, εκτοπισμοί) άρχισαν το 1919.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου