Ο Τοπάλ Οσμάν στα γραφεία της "ΕΠΟΧΗΣ"

Στο τεύχος 3 του 1975 της «Ποντιακής Εστίας», ο αδελφός του Νίκου Καπετανίδη, με το ψευδώνυμο Κώ­στας Μορφίλης, περιγράφει μια επίσκεψη και μια «συ­νέντευξη» του Τοπάλ Οσμάν στον εθνομάρτυρα δημο­σιογράφο.

Με πικρό χαμόγελο δέχτηκε ο Νίκος Καπετανίδης την Παρασκευή 20 Μαρτίου 1920 την ανακοίνωση ότι θα τον επεσκέπτετο στα γραφεία της «ΕΠΟΧΗΣ» ο Οσμάν - αγάς, που με το ... ασκέρι του βρισκόταν στην Τραπεζούντα, για να επεκτείνει, ίσως, όπως το επιθυμούσε, και εκεί την απαίσια δράση του. Ως λόγος της επισκέψεως ανεφέρετο στην ειδοποίηση προς τον Νίκο η επιθυμία του Οσμάν - αγά «να τον δη και να τον γνωρίσει προσωπικά».
Ο Οσμάν - αγάς καταδέχτηκε να χαιρετήσει τον Νίκο. Κάθισε χωρίς να περιμένει να του υποδείξουνε θέση και, αφού έβαλε το ένα πόδι επάνω στο άλλο και το αριστερό χέρι απλωτά πάνω στο γραφείο του Νίκου, άρχισε να του ομιλεί σε έντονο ύφος:

Τραπεζούντα 1909

Γιατί γράφεις στην εφημερίδα σου εναντίον μου; Εγώ αγαπώ τους Έλληνας πατριώτας «καρντασλάρ» (αδέλφια) και φροντίζω για την ησυχία τους. Τιμωρώ μόνο όσους δεν είναι πιστοί στην οθωμανική πατρίδα. Η κατάσταση στην Κερασούντα είναι ομαλή. Ποτέ, άλλωστε, δεν ήταν κακή. Λυπούμαι γιατί μερικοί «γκιαούρ» σπεύδουν πάντα χωρίς καμιά αφορμή να καταγγέλλουν ψέματα στους Συμμάχους.
Και τα λεγόμενα και γραφόμενα; ... ρωτάει ο Νίκος.
Είναι ψέματα, καθαρή συκοφαντία, τα διαλαλούνε και τα γρά­φουνε. Εγώ γνωρίζω τι γράφουν για μένα τα ελληνικά φύλλα και τα αγγλικά. Ενεργώ πάντοτε υπέρ των εθνικών μας οργανισμών. Είναι καθήκον μου να εργάζομαι υπέρ της πατρίδος μου, για το «ντοβλέτ».
Στο μεταξύ ένα από τα «παλληκάρια» του τον πλη­σίασε και του είπε κάτι στ' αυτί. Ο Οσμάν - αγάς κού­νησε το κεφάλι του και συνέχισε τις περιαυτολογίες, με ύφος όμως πολύ πιο μαλακό, και στο τέλος είπε στο Νίκο:
Να δημοσιεύσεις, πως οι Τούρκοι και οι «Ουρούμ» (οι Ρωμιοί) της Κερασούντας ζουν πολύ καλά και υπογράφουν πως είμαστε «καρντάσ'». Να προσέχεις να μη γράφεις ανακριβή γεγονότα στην εφημερί­δα σου!
Και αμέσως έπειτα σηκώθηκε και έφυγε αφού του είπε «θα ξαναϊδωθούμε πάλι»... Έτσι έληξε η δημο­σιογραφική συνέντευξη με τον Τοπάλ - Οσμάν αγά.
Όταν ο δήμιος κατέβηκε τις σκάλες και βγήκε από το κτί­ριο, ο πάντα πολυσύχναστος εκείνος δρόμος ήταν παντέρημος (δίπλα ήτανε τα γραφεία της Τραπέζης Αδελφών Φωστηροπούλου και απέναντι το μεγάλο κατάστημα γυαλικών των Αδελφών Τσαϊρίδη).
Ψυχή δεν εφαίνετο πουθενά. Μόνο αφού φύγανε και οι τελευταίοι άνθρωποι του Τοπάλ - Οσμάν, άρχισε να συρρέει ο κόσμος πάνω στα γραφεία της «Εποχής».
Γέμισαν από φί­λους, συγγενείς και γείτονας. Τρομοκρατημένοι όλοι ζητούσαν να μάθουν από το Νίκο τι έγινε - ο κουνιάδος του Ιφικράτης Μεταξάς, οι άλλοι συνάδελφοι του Γιάννης Λυπηρίδης, Σταύ­ρος Χατζηϊωαννίδης, Γεώργιος Δερματόπουλος (Καϊσίδης) και άλλοι.
Και ο Νίκος, γεμάτος συγκίνηση, μα γελαστός σαν να μιλούσε για το πιο απλό πράγμα, απαντούσε: «Κι αυτή τη φορά γλύτωσα το κεφάλι μου!». 
Την επομένη, ο Οσμάν αγάς εγκατέ­λειψε την Τραπεζούντα.