Πόλη γνωστή από τα αρχαία χρόνια, είναι η πατρίδα του γεωγράφου Στράβωνα. Χτισμένη σε βραχώδη υψώματα στις όχθες του 'Ιριδος ποταμού, φημιζόταν για τη γραφικότητα της.
Έξι γεφύρια ένωναν τα τμήματα της πόλης εκατέρωθεν του ποταμού. Στις πλαγιές του βουνού στα βόρεια της πόλης σώζονται λαξευτοί βασιλικοί τάφοι από την εποχή των Μιθριδατών.
Βρισκόταν πάνω στον δρόμο Καισαρείας - Σεβάστειας - Αμισού κοντά σε εύφορες πεδιάδες, όπου καλλιεργούνταν αμπέλια, δημητριακά, μετάξι, εσπεριδοειδή κ.τ.λ..
Οι κάτοικοι ήταν, κυρίως, γεωργοί, αλλά και τεχνίτες και έμποροι. Η ελληνική κοινότητα διατηρούσε τρισυπόστατο ναό στο όνομα του Αγίου Γεωργίου, του Αγίου Χαραλάμπους και του Αγίου Βασιλείου (αρχιεπισκόπου Αμάσειας), του οποίου υπήρχε ο τάφος.
Πριν την Ανταλλαγή η πόλη είχε πληθυσμό 30.000 κατοίκους. Από αυτούς, οι 2.000 ήταν Έλληνες. Η εκκλησιαστική περιφέρεια της Αμάσειας (392 ελληνικές κοινότητες με πληθυσμό 155.000 κατοίκους) ήταν από τις μεγαλύτερες του Οικουμενικού Πατριαρχείου και είχε έδρα την Αμισό.
Η πόλη έμεινε γνωστή για τα διαβόητα «δικαστήρια της ανεξαρτησίας» του Κεμάλ και για τις εξοντωτικές φυλακές που χτίστηκαν εκεί .Στο διάστημα 1921-1923 όλοι σχεδόν οι επιφανείς εκπρόσωποι του ελληνικού στοιχείου που αγωνίζονταν για την ανεξαρτησία του Πόντου πέρασαν από τις υγρές φυλακές της Αμάσειας
Έξι γεφύρια ένωναν τα τμήματα της πόλης εκατέρωθεν του ποταμού. Στις πλαγιές του βουνού στα βόρεια της πόλης σώζονται λαξευτοί βασιλικοί τάφοι από την εποχή των Μιθριδατών.
Βρισκόταν πάνω στον δρόμο Καισαρείας - Σεβάστειας - Αμισού κοντά σε εύφορες πεδιάδες, όπου καλλιεργούνταν αμπέλια, δημητριακά, μετάξι, εσπεριδοειδή κ.τ.λ..
Οι κάτοικοι ήταν, κυρίως, γεωργοί, αλλά και τεχνίτες και έμποροι. Η ελληνική κοινότητα διατηρούσε τρισυπόστατο ναό στο όνομα του Αγίου Γεωργίου, του Αγίου Χαραλάμπους και του Αγίου Βασιλείου (αρχιεπισκόπου Αμάσειας), του οποίου υπήρχε ο τάφος.
Πριν την Ανταλλαγή η πόλη είχε πληθυσμό 30.000 κατοίκους. Από αυτούς, οι 2.000 ήταν Έλληνες. Η εκκλησιαστική περιφέρεια της Αμάσειας (392 ελληνικές κοινότητες με πληθυσμό 155.000 κατοίκους) ήταν από τις μεγαλύτερες του Οικουμενικού Πατριαρχείου και είχε έδρα την Αμισό.
Η πόλη έμεινε γνωστή για τα διαβόητα «δικαστήρια της ανεξαρτησίας» του Κεμάλ και για τις εξοντωτικές φυλακές που χτίστηκαν εκεί .Στο διάστημα 1921-1923 όλοι σχεδόν οι επιφανείς εκπρόσωποι του ελληνικού στοιχείου που αγωνίζονταν για την ανεξαρτησία του Πόντου πέρασαν από τις υγρές φυλακές της Αμάσειας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου