Πιο οδυνηρή κι από την μεγαλύτερη τραγωδία είναι η απάθεια στην αντιμετώπιση της. Και πιο εξευτελιστική θα ήταν η τυχόν αδράνεια των παθόντων και των επιγόνων. Η συγχώρεση είναι αρετή. Όμως προϋποθέτει την μετάνοια του εγκληματία και των επιγόνων, την αναγνώριση του εγκλήματος και τα διορθωτικά εφικτά μέτρα για μετρίαση του μεγέθους των εγκληματικών πράξεων. Γιατί οι δολοφονηθέντες αρνούνται να ενταφιασθούν. Οι βιασμένες πάνω στην Αγία Τράπεζα εξακολουθούν να βογγούν.(Στην Κύπρο οι Τούρκοι κατακτητές τις μετέτρεψαν σε νεκροτομεία.)
Οι εξορισθέντες αρνούνται να διαγράψουν μια πολυχιλιόχρονη ιστορία. Και οι έντιμοι κάθε εθνικότητας πρέπει να στρατευθούν στην ανάγκη αναγνώρισης του εγκλήματος. Γιατί η ατιμωρησία οδηγεί στην επανάληψη. Γιατί ο Χίτλερ επικαλείται την αμνησία των τουρκικών γενοκτονιών για να δημιουργήσει το Άουσβιτς.
Γιατί ο Ταλαατ και ο Οσμάν οδήγησαν στον Αϊχμαν. Αλλά και γιατί στον Πόντο συνεχίζεται η τραγωδία. Τα υπολείμματα τρομοκρατούνται.
Κι όσο κι αν Στα φανερά Μαχμούντ αγάς Και στα κρυφά Νικόλας
Οι Έλληνες του Πόντου πεθαίνουν από ασφυξία.
Διπλοκλειδωμένη στο υπόγειο η εικόνα
Και διπλοτριπλοκλειδωμένη στην καρδιά η Ελλάδα
Ακουμπάει τα γνώριμα νερά στην Τραπεζούντα η Πόντια μάνα
Κι αναπηδούν αρχαίοι Θεοί και σύγχρονες ερινύες
Κρύβει την περηφάνια της στο καπνιστήρι
κι απλώνει το ρυτιδωμένο χέρι στο προσφυγοχώρι να σπάσει τη φυλακισμένη μοναξιά
Κι εσύ εδώ προσφυγομάνα
Αν πας στον πληγωμένο Πόντο δεν είναι μπορετό να αγκαλιάσεις μια εικόνα που την τσάκισε η απανθρωπιά. Όμως δεν είναι να σβύσει η γενιά που οι ρίζες της κρατούν από τον Όμηρο και που την πότισαν με αίμα και αμβροσία οι Θεοί. Ο Ποντιακός Ελληνισμός ακόμα και σήμερα συρρικνώνεται με την Τουρκία υποψήφια χώρα για ένταξη να εξευτελίζει κάθε ευρωπαϊκή αξία. Ο Ποντιακός Ελληνισμός αποτελεί ένα από τα αξιολογώτερα δείγματα του πανάρχαιου Ελληνικού πολιτισμού αλλά και της παγκόσμιας πολιτιστικής παράδοσης πού επιβίωσε στα χώματα του μέχρι την γενοκτονία, αλλά και που σήμερα αρνείται τον αυτοεξευτελισμό όχι μονάχα στη διασπορά, αλλά και μέσα στις πατρογονικές εστίες.
Επαναλαμβάνω Τραγουδάει ο Πόντιος Εμείς Έλληνες, έμαστε ν Έναν αίμαν είμαστεν με τ΄εσάς Τερέστεν πως ομοιάζουνε τα κατσία μας Κι εγώ τώρα πιο ενήμερος απαντώ Όλοι οι 'Ελληνες Πόντιοι είμαστε'ν Σάρκα από τη σάρκα Και αίμα από το αίμα αλλήλων. Τερέστεν ομοιάζουνε τα κατσία μας Η πλαστογράφηση είναι ακόμα πιο επικίνδυνη και από την συγκάλυψη. Πιστεύω πως η αποκάλυψη των πραγματικών γεγονότων είναι δυνατό να οδηγήσει σε αλληλοκατανόηση εφόσον υπάρξει αποδοχή των εγκλημάτων και διορθωτικά μέτρα. Ποιο το έγκλημα των Ελλήνων του Πόντου; Απλώς η ύπαρξη τους. Ποιο το ελατήριο του εγκληματία; Η ομογενοποίηση μιας δανεικής πατρίδας με εξαναγκαστική αφομοίωση, γενιτσαρισμό και αφανισμό κάθε μη αφομοιώσιμου στοιχείου.
Με πολιτικά και οικονομικά ελατήρια. Στην προκειμένη περίπτωση των Χριστιανικών εθνοτήτων της μεταοθωμανικής επικράτειας. (Αρμενίων Ποντίων και στη συνέχεια του Μικρασιάτικου και Κωνσταντινοπολίτικου Ελληνισμού). Το Τουρκικό Ισλάμ παραχαράσσει το ορθόδοξο θρησκευτικό Ισλάμ Θεώρησαν τους Κούρδους αφομοιώσιμους λόγω θρησκευτικής ταύτισης. Όταν αυτό αποδείχθηκε ανέφικτο η θρησκευτική ταύτιση δεν αποτέλεσε ασπίδα προστασίας. Συχνά οι πολιτικές σκοπιμότητες οδηγούν σε συμβιβασμούς ασυμβίβαστους με κάθε αρχή δικαίου.
Πιστεύω πως μόνο η αποκάλυψη των πραγματικών γεγονότων είναι δυνατό να οδηγήσει σε αλληλοκατανόηση εφόσον υπάρξει αποδοχή των εγκλημάτων και διορθωτικά μέτρα. Μονόπλευρη φιλία ισοδυναμεί με δουλεία. Φιλία με λαούς ναι. Φιλία με ηγεσίες κατακτητών και γενοκτόνων όχι. Όμως δεν ξεχνούμε. Ποτέ μου τον Ελλήσποντο δεν διάβηκα να πορευτώ στον μακρινό φυλακισμένο Πόντο Μα τα Ποντιακά με ταξιδέψανε στα παραμύθια του 'Ομηρου Κι οι Πόντιοι με στράτεψαν στο Μπεϊλάν, στην Αμισό και στη Σαμσούντα Ψιθυριστά οι άγριοι βράχοι μου διαμήνυσαν πώς φυλακτό αθάνατο κρατάνε το αίμα των νηπίων στα βράχια πού το σκόρπισαν οι Τσέτες
Και πώς σαν πάω στη μάνα Ελλάδα να τους πω Πώς ξεραμένα τώρα πια τα σπλάχνα ακόμα καρτερούν την αρχαία λαλιά για να ξυπνήσουν από τον εφιάλτη του ύπνου Αδιανόητο να παραμείνει στα αρχεία της ιστορίας η γενοκτονία των Ποντίων και να προβάλλονται ως φίλοι οι σφαγείς του Ελληνισμού. Πώς έτσι θα απαιτήσουμε δικαίωση; Πώς θα συντηρήσουμε τη μνήμη; Πώς θα διαφυλάξουμε ότι απόμεινε; Δεν ζητούμε τιμωρία των ήδη νεκρών ενόχων. Ζητούμε ιστορική δικαίωση. Αναγνώριση του εγκλήματος και προστασία των καταλοίπων. Όταν οι Αρμένιοι οδηγούνταν σε ένα ουσιαστικό αφανισμό οι δημοκρατικοί σύμμαχοι σωπαίνουν.
Η Γερμανία συνεργεί και καθοδηγεί με πρωτοστάτη τον Limon Vοn Sanders πού κατέκτησε τον τίτλο του πεθερού του Τουρκικού στρατού. Ο Μοργκενταου, ο Αμερικανός πρέσβης, μάταια προσπαθεί να συνεγείρει συνειδήσεις. Τελικά ο Κεμάλ εμφανίζεται στο προσκήνιο. Εκμεταλλεύεται την εμπλοκή της Ελλάδας ενάντια στην Οχτωβριανή επανάσταση για να διασφαλίσει στρατιωτική και οικονομική υποστήριξη και φιλικά σύνορα. Και να ολοκληρώσει το έγκλημα. Χαρακτηριστική η συνομιλία του με τον Ρώσο Αράλοφ με την απάντηση ότι υπεύθυνοι για την γενοκτονία είναι οι ίδιοι οι Πόντιοι.
(Χαρακτηριστική η δήλωση Ταλαατ ότι οι σημερινοί αθώοι μπορεί να είναι οι αυριανοί ένοχοι με το Bush να δηλώνει δεν βρήκαμε όπλα στο Ιράκ όμως ίσως να τα αποκτήσει). Η μεθοδολογία αδίστακτη. «Ένα κράτος, μια θρησκεία, ένας λαός». Και η «πολιτισμένη» ανθρωπότητα σιωπά. Και η σιωπή ισοδυναμεί με συνενοχή. Και το σκηνικό παραμένει εγκληματικώς αναλλοίωτο. Η Τραπεζούντα οδήγησε στο Δίστομο αλλά και στον αλυσοδεμένο Πενταδάκτυλο. Πλανητάρχες, περιφεριάρχες, αλλά και Ευρωπαίοι εταίροι δεν αρκούνται καν στη σιωπή. Ο πλανητάρχης καθοδηγεί τον Πόντιο Πιλάτο, τον Κόφι Ανάν, για να προτείνει σταύρωση της Κύπρου, νίπτοντας τας χείρας.
Και ο λαός φαρισαϊκά ερωτάται Ιησούν ή Βαρραβάν με δικαίωμα ψήφου μόνο στους εγκάθετους του Άννα και του Καϊάφα. Μα ο λαός επαναστατεί και καταπνίγει τη φωνή των εγκαθέτων. Και απορρίπτει την δια του Ανάν σταύρωση. Και οι ερήμην λαών αυτοχρησθέντες παγκόσμιοι δημοκράτες αγανακτούν. Και ζητούν την τιμωρία του λαού γιατί απέρριψε τον εκβιασμό. Και απαιτούν μέτρα εξευμενισμού για τον εγκληματία. Οι Ευρωπαίοι γραμματείς και Φαρισαίοι ετοιμάζονται να τον αποδεχθούν στην οικογένεια. Όμως ο Ευρωπαίος πολίτης υπερπηδώντας τα δημοκρατικά ελλείμματα απαιτεί συμμόρφωση της Τουρκίας στις δικές του αρχές, στις δικές του αξίες και όχι Ευρωπαϊκά πορεία της Τουρκίας a la carte. Εξωφρενικό το θύμα να συναινεί στην εξιλέωση και στην ηρωοποίηση του εγκληματία που ανάγει σε έγκλημα την αναφορά στα εγκλήματά του.
Δεν θα μετατραπούμε σε εθελούσιους ραγιάδες και ομοτράπεζους με τους κατακτητές και τους βιαστές. Και αναφερόμαστε στα ηγετικά κατεστημένα και όχι στους λαούς που καταδυναστεύονται από τα δικά τους εθνικά κατεστημένα. Και παρακαλώ σας μη, μη με χαρακτηρίσετε εθνικιστή με την «άμετρη σοφία ενός άσοφου δήθεν εκσυγχρονισμού και διεθνισμού». Γιατί επαναλαμβάνω αυτό που πρωτοείπα σε ανάλογη εκδήλωση εγώ θρηνώ και για τον χωρίς πατρίδα Παλαιστίνιο. Συμπονώ τον Τούρκο αντιρρησία στα λευκά κελιά του άβαθου βαθιού Τουρκικού κράτους.
Γιατί άφησα ένα κομμάτι της ψυχής μου στο Σοβέτο με τον Μαντέλα στη φυλακή. Γιατί μοιράσθηκα με τον Νέτο και τον Γκαπράλ τις μαστιγώσεις και την απόπειρα εξευτελισμού απροσκύνητων, αδούλωτων αλυσοδεμένων αγωνιστών. Προσκυνώ το Πολυτεχνείο. Αλλά με κυνηγάει και η Ραμάλα. Πώς να μη με κυνηγά ο Πόντιος που αποζητά ιστορική δικαίωση;» Θέλουμε φιλία με όλους τους λαούς. Όμως ποτέ δεν θα συμβιβαστούμε με κατακτητές και σταυρωτήδες. Καταδικάζουμε κάθε μισαλλοδοξία.
Δεν θα ανεχθούμε αδράνεια στην απόπειρα μιας νέας μορφής γενοκτονίας στην Κύπρο. Με νομιμοποίηση της κατοχής, με bandustans, με φυλετικές διακρίσεις, με δημοκρατία που καταργεί τα δικαιώματα της πλειοψηφίας; Με διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και επανίδρυση ενός νέου μεταποικοκρατικού πολυκηδεμονευόμενου συνομοσπονδιακού μορφώματος. Ήδη μας κυνηγάνε οι βιασμένες εκκλησιές, οι γερο-Μίχαλοι που πεθαίνουν στην εξορία, τα βουβά αρχαιοελληνικά θέατρα, οι άταφοι νεκροί και οι ενταφιασμένοι αγνοούμενοι.
Γι΄ αυτό όλοι είμαστεν Πόντιοι. Γιατί μας κυνηγάει όχι μόνο εθνικά και συναισθηματικά αλλά και διδακτικά η γενοκτονία των Ποντίων που ακόμα αγωνίζονται να συντηρήσουν στην Τουρκική επικράτεια την εθνική τους φυσιογνωμία και οι Πόντιοι της διασποράς πού αποτελούν την αιχμή του δόρατος για δικαίωση. Κι εμείς συνοδοιπόροι στην τραγωδία και τον αγώνα. Στη Σάντα άφησες την τελευταία επαναστατημένη σου ανάσα Και στο σταυρό νεοσπάρτακος τον σταυρωτή τον έβλεπες νεκρό Μα οι Πιλάτοι πάντα ισορροπούν τ΄ ανισορρόπητα. Στη Λάπηθο ο αδελφός σου πέθανε με είκοσι πληγές χωρίς κραυγή και τώρα σου κρατάει συντροφιά στα Ηλύσια Πεδία
Κάποιοι γονατιστοί εκλιπαρούν για μια ζωή χωρίς ζωή και κάποιοι άλλοι αναζητούν από τα Ποντιακά τα βράχια κι από τον Πενταδάκτυλο να τους ελευθερώσει Μα εσύ κι εγώ κι όλοι αυτοί μαντάτο αλλιώτικο θα στείλουμε Οι βράχοι και ανίκητοι και σκλαβωμένοι δεν έχουν χέρια Εμείς και ζωντανοί μα και νεκροί στους βράχους θα δανείσουμε αίμα, ψυχή και μπράτσα. Θα επαναλάβω. Ο Παντέλ Χαραλαμπίδης, ο Κότσα, ο Αναστας, ο Ιστάλ αγάς, ο Αντών πασάς κι ο Χρύσανθος ξαγρυπνούν στα συλημένα νεκροταφεία και στα μαυροντυμένα σταυροδρόμια του Πόντου για να κρατούν ζωντανή την παρουσία μιας γέννας που αρνείται να πεθάνει. Εκατοντάδες χιλιάδες οι δολοφονημένοι και εξόριστοι οι υπόλοιποι με τον Κεμάλ ν΄αναφωνεί Επί τέλους τους ξεριζώσαμε.
Στην Κύπρο Τούρκοι και δοτές Τουρκοκυπριακές ηγεσίες πανηγυρίζουν την ημέρα της εισβολής και της Κυπριακής γενοκτονίας. Η Τουρκία γιορτάζει την 19ην του Μάη (ημερομηνία της γενοκτονίας των Ποντίων) ως χαρμόσυνη επέτειο της νεολαίας. Θα επαναλάβω Αν ξεχάσω την Αμισό, τη Σάντα θα έχω ενταφιάσει την αξιοπρέπεια μου. Δεν θέλουμε ν΄αρμενίζουμε στη χαμένη Ποντιακή Ιθάκη και να ξεγράψουμε καινούριες πατρίδες. Πάνω απ΄ όλα με κυνηγάει το Κούνακα με τις Πόντιες να εξευτελίζουν τον θάνατο και μια γονατισμένη σιωπηλή ανθρωπότητα.
Με τον Morgentau να δηλώνει ότι τα δεινά των Ελλήνων ήσαν εξ ίσου μεγάλα με των Αρμενίων και ξένους μάρτυρες όπως ο Sortiaux να ομολογούν ότι όσοι δολοφονούνταν ήσαν οι τυχερώτεροι. Μας κυνηγούν οι Ακριτίδηδες και οι Καπετανίδηδες που πρώτοι εξευτέλισαν τους απαγχονιστές τις αγχόνες και τους θεατές με τους Παλληκαρίδηδες στη συνέχεια να τραγουδούν από τον τάφο με την γλυκιά μελωδία του Τόκα. Την Ελλάδα αγαπώ αλλά και σένα Με κυνηγάει το Μπειλάν κι οι Ποντιακοί βράχο με τα σπασμένα κεφάλια των νηπίων. Γι΄ αυτό θα παραφράσω πως δεν θρηνώ αλλά οργίζομαι για τον χωρίς πατρίδα Παλαιστίνιο για τον Τούρκο αντιρρησία, για τον γερο-Μίχαλο της Κύπρου. Και θα επαναλάβω. Αν σιωπήσω για τους Πόντιους ας παραμείνω για πάντα βουβός γιατί δεν μου αρμόζει πια ο λόγος. Αν διαγράψω τις εκατοντάδες χιλιάδες δολοφονημένους Πόντιους, τα εκατομμύρια της Ιωνίας δεν έχω δικαίωμα ύπαρξης γιατί ζωή χωρίς αξιοπρέπεια δεν έχει νόημα. Αγαπώ όλους τους λαούς. Σέβομαι την εθνικότητα όλων. Όμως απαιτώ σεβασμό και στη δική μου.
Και αν εθνικισμός είναι ν΄αγωνίζεσαι για την βιολογική και ιστορική σου επιβίωση έχοντας χύσει το αίμα σου για λευτεριά όχι μονάχα στη δική σου πατρίδα, μα στη μακρινή Αφρική με το Μοντλάνε, τον Samora, να κρατάς τσίλιες για τον Μαντέλα και να ζεις με τον Παλαιστίνιο στη Σάμπρα και στη Σατίλα τότε δηλώνω αδιόρθωτος εθνικιστικής.
"Ο πατριωτισμός ενέχει τη συμπόνια για κάθε λαό ενώ στον άρρωστο ρεαλισμό δεν χωρεί ούτε για τον δικό σου". Μας κυνηγάει ο ετοιμοθάνατος γερο-Μίχαλος που στην αυτάδελφη με την Ποντιακή διάλεκτο καταθέτει. Αν δεις παιδκιά τζι΄ αγγόνια μου Πε τους με την εφτσιήν μου Αν έχουν λευτερκάν, καλά. Αν ένι τζ εξιχάσασιν, πες τους το να το ξέρουν Μες τουν το μνήμαν πον στην προσφυγιά Ούτε η ψυσιή μου εν νάβρει ποστασιάν ούτε τζιαι το κορμίν μου. Εγώ θα μοιραστώ ένα αδούλωτο τάφο στην Τραπεζούντα, στη Κερύνεια, στη Ρωμανία με συνοδεία τον Ποντιακό Ακρίτα μου ντο κάθεσαι ντο στέκς και περιμένεις; Tο ένοικο σ΄εχάλασαν και την καλή σ΄ επαίραν Και θα θυμάμαι πως Εκάεν και το Τσάμπασι και καρτερά να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες. Αν δεν γονατίσεις, ούτε νεκρό δεν μπορούν να σε γονατίσουν. Κι εμείς δεν θα γονατίσουμε. Στρατιές νεκρών και ζωντανών στον αγώνα. Ένα το τέρμα, η δικαίωση. Κι εγώ θα τραγουδώ με την μελωδία του Τόκα πως αδιόρθωτος θα μείνω μέρα και νύχτα ν΄αγναντεύω τον βορρά.
Οι εξορισθέντες αρνούνται να διαγράψουν μια πολυχιλιόχρονη ιστορία. Και οι έντιμοι κάθε εθνικότητας πρέπει να στρατευθούν στην ανάγκη αναγνώρισης του εγκλήματος. Γιατί η ατιμωρησία οδηγεί στην επανάληψη. Γιατί ο Χίτλερ επικαλείται την αμνησία των τουρκικών γενοκτονιών για να δημιουργήσει το Άουσβιτς.
Γιατί ο Ταλαατ και ο Οσμάν οδήγησαν στον Αϊχμαν. Αλλά και γιατί στον Πόντο συνεχίζεται η τραγωδία. Τα υπολείμματα τρομοκρατούνται.
Κι όσο κι αν Στα φανερά Μαχμούντ αγάς Και στα κρυφά Νικόλας
Οι Έλληνες του Πόντου πεθαίνουν από ασφυξία.
Διπλοκλειδωμένη στο υπόγειο η εικόνα
Και διπλοτριπλοκλειδωμένη στην καρδιά η Ελλάδα
Ακουμπάει τα γνώριμα νερά στην Τραπεζούντα η Πόντια μάνα
Κι αναπηδούν αρχαίοι Θεοί και σύγχρονες ερινύες
Κρύβει την περηφάνια της στο καπνιστήρι
κι απλώνει το ρυτιδωμένο χέρι στο προσφυγοχώρι να σπάσει τη φυλακισμένη μοναξιά
Κι εσύ εδώ προσφυγομάνα
Αν πας στον πληγωμένο Πόντο δεν είναι μπορετό να αγκαλιάσεις μια εικόνα που την τσάκισε η απανθρωπιά. Όμως δεν είναι να σβύσει η γενιά που οι ρίζες της κρατούν από τον Όμηρο και που την πότισαν με αίμα και αμβροσία οι Θεοί. Ο Ποντιακός Ελληνισμός ακόμα και σήμερα συρρικνώνεται με την Τουρκία υποψήφια χώρα για ένταξη να εξευτελίζει κάθε ευρωπαϊκή αξία. Ο Ποντιακός Ελληνισμός αποτελεί ένα από τα αξιολογώτερα δείγματα του πανάρχαιου Ελληνικού πολιτισμού αλλά και της παγκόσμιας πολιτιστικής παράδοσης πού επιβίωσε στα χώματα του μέχρι την γενοκτονία, αλλά και που σήμερα αρνείται τον αυτοεξευτελισμό όχι μονάχα στη διασπορά, αλλά και μέσα στις πατρογονικές εστίες.
Επαναλαμβάνω Τραγουδάει ο Πόντιος Εμείς Έλληνες, έμαστε ν Έναν αίμαν είμαστεν με τ΄εσάς Τερέστεν πως ομοιάζουνε τα κατσία μας Κι εγώ τώρα πιο ενήμερος απαντώ Όλοι οι 'Ελληνες Πόντιοι είμαστε'ν Σάρκα από τη σάρκα Και αίμα από το αίμα αλλήλων. Τερέστεν ομοιάζουνε τα κατσία μας Η πλαστογράφηση είναι ακόμα πιο επικίνδυνη και από την συγκάλυψη. Πιστεύω πως η αποκάλυψη των πραγματικών γεγονότων είναι δυνατό να οδηγήσει σε αλληλοκατανόηση εφόσον υπάρξει αποδοχή των εγκλημάτων και διορθωτικά μέτρα. Ποιο το έγκλημα των Ελλήνων του Πόντου; Απλώς η ύπαρξη τους. Ποιο το ελατήριο του εγκληματία; Η ομογενοποίηση μιας δανεικής πατρίδας με εξαναγκαστική αφομοίωση, γενιτσαρισμό και αφανισμό κάθε μη αφομοιώσιμου στοιχείου.
Με πολιτικά και οικονομικά ελατήρια. Στην προκειμένη περίπτωση των Χριστιανικών εθνοτήτων της μεταοθωμανικής επικράτειας. (Αρμενίων Ποντίων και στη συνέχεια του Μικρασιάτικου και Κωνσταντινοπολίτικου Ελληνισμού). Το Τουρκικό Ισλάμ παραχαράσσει το ορθόδοξο θρησκευτικό Ισλάμ Θεώρησαν τους Κούρδους αφομοιώσιμους λόγω θρησκευτικής ταύτισης. Όταν αυτό αποδείχθηκε ανέφικτο η θρησκευτική ταύτιση δεν αποτέλεσε ασπίδα προστασίας. Συχνά οι πολιτικές σκοπιμότητες οδηγούν σε συμβιβασμούς ασυμβίβαστους με κάθε αρχή δικαίου.
Πιστεύω πως μόνο η αποκάλυψη των πραγματικών γεγονότων είναι δυνατό να οδηγήσει σε αλληλοκατανόηση εφόσον υπάρξει αποδοχή των εγκλημάτων και διορθωτικά μέτρα. Μονόπλευρη φιλία ισοδυναμεί με δουλεία. Φιλία με λαούς ναι. Φιλία με ηγεσίες κατακτητών και γενοκτόνων όχι. Όμως δεν ξεχνούμε. Ποτέ μου τον Ελλήσποντο δεν διάβηκα να πορευτώ στον μακρινό φυλακισμένο Πόντο Μα τα Ποντιακά με ταξιδέψανε στα παραμύθια του 'Ομηρου Κι οι Πόντιοι με στράτεψαν στο Μπεϊλάν, στην Αμισό και στη Σαμσούντα Ψιθυριστά οι άγριοι βράχοι μου διαμήνυσαν πώς φυλακτό αθάνατο κρατάνε το αίμα των νηπίων στα βράχια πού το σκόρπισαν οι Τσέτες
Και πώς σαν πάω στη μάνα Ελλάδα να τους πω Πώς ξεραμένα τώρα πια τα σπλάχνα ακόμα καρτερούν την αρχαία λαλιά για να ξυπνήσουν από τον εφιάλτη του ύπνου Αδιανόητο να παραμείνει στα αρχεία της ιστορίας η γενοκτονία των Ποντίων και να προβάλλονται ως φίλοι οι σφαγείς του Ελληνισμού. Πώς έτσι θα απαιτήσουμε δικαίωση; Πώς θα συντηρήσουμε τη μνήμη; Πώς θα διαφυλάξουμε ότι απόμεινε; Δεν ζητούμε τιμωρία των ήδη νεκρών ενόχων. Ζητούμε ιστορική δικαίωση. Αναγνώριση του εγκλήματος και προστασία των καταλοίπων. Όταν οι Αρμένιοι οδηγούνταν σε ένα ουσιαστικό αφανισμό οι δημοκρατικοί σύμμαχοι σωπαίνουν.
 |
| Otto Liman Von Sanders |
(Χαρακτηριστική η δήλωση Ταλαατ ότι οι σημερινοί αθώοι μπορεί να είναι οι αυριανοί ένοχοι με το Bush να δηλώνει δεν βρήκαμε όπλα στο Ιράκ όμως ίσως να τα αποκτήσει). Η μεθοδολογία αδίστακτη. «Ένα κράτος, μια θρησκεία, ένας λαός». Και η «πολιτισμένη» ανθρωπότητα σιωπά. Και η σιωπή ισοδυναμεί με συνενοχή. Και το σκηνικό παραμένει εγκληματικώς αναλλοίωτο. Η Τραπεζούντα οδήγησε στο Δίστομο αλλά και στον αλυσοδεμένο Πενταδάκτυλο. Πλανητάρχες, περιφεριάρχες, αλλά και Ευρωπαίοι εταίροι δεν αρκούνται καν στη σιωπή. Ο πλανητάρχης καθοδηγεί τον Πόντιο Πιλάτο, τον Κόφι Ανάν, για να προτείνει σταύρωση της Κύπρου, νίπτοντας τας χείρας.
Και ο λαός φαρισαϊκά ερωτάται Ιησούν ή Βαρραβάν με δικαίωμα ψήφου μόνο στους εγκάθετους του Άννα και του Καϊάφα. Μα ο λαός επαναστατεί και καταπνίγει τη φωνή των εγκαθέτων. Και απορρίπτει την δια του Ανάν σταύρωση. Και οι ερήμην λαών αυτοχρησθέντες παγκόσμιοι δημοκράτες αγανακτούν. Και ζητούν την τιμωρία του λαού γιατί απέρριψε τον εκβιασμό. Και απαιτούν μέτρα εξευμενισμού για τον εγκληματία. Οι Ευρωπαίοι γραμματείς και Φαρισαίοι ετοιμάζονται να τον αποδεχθούν στην οικογένεια. Όμως ο Ευρωπαίος πολίτης υπερπηδώντας τα δημοκρατικά ελλείμματα απαιτεί συμμόρφωση της Τουρκίας στις δικές του αρχές, στις δικές του αξίες και όχι Ευρωπαϊκά πορεία της Τουρκίας a la carte. Εξωφρενικό το θύμα να συναινεί στην εξιλέωση και στην ηρωοποίηση του εγκληματία που ανάγει σε έγκλημα την αναφορά στα εγκλήματά του.
Δεν θα μετατραπούμε σε εθελούσιους ραγιάδες και ομοτράπεζους με τους κατακτητές και τους βιαστές. Και αναφερόμαστε στα ηγετικά κατεστημένα και όχι στους λαούς που καταδυναστεύονται από τα δικά τους εθνικά κατεστημένα. Και παρακαλώ σας μη, μη με χαρακτηρίσετε εθνικιστή με την «άμετρη σοφία ενός άσοφου δήθεν εκσυγχρονισμού και διεθνισμού». Γιατί επαναλαμβάνω αυτό που πρωτοείπα σε ανάλογη εκδήλωση εγώ θρηνώ και για τον χωρίς πατρίδα Παλαιστίνιο. Συμπονώ τον Τούρκο αντιρρησία στα λευκά κελιά του άβαθου βαθιού Τουρκικού κράτους.
Γιατί άφησα ένα κομμάτι της ψυχής μου στο Σοβέτο με τον Μαντέλα στη φυλακή. Γιατί μοιράσθηκα με τον Νέτο και τον Γκαπράλ τις μαστιγώσεις και την απόπειρα εξευτελισμού απροσκύνητων, αδούλωτων αλυσοδεμένων αγωνιστών. Προσκυνώ το Πολυτεχνείο. Αλλά με κυνηγάει και η Ραμάλα. Πώς να μη με κυνηγά ο Πόντιος που αποζητά ιστορική δικαίωση;» Θέλουμε φιλία με όλους τους λαούς. Όμως ποτέ δεν θα συμβιβαστούμε με κατακτητές και σταυρωτήδες. Καταδικάζουμε κάθε μισαλλοδοξία.
Δεν θα ανεχθούμε αδράνεια στην απόπειρα μιας νέας μορφής γενοκτονίας στην Κύπρο. Με νομιμοποίηση της κατοχής, με bandustans, με φυλετικές διακρίσεις, με δημοκρατία που καταργεί τα δικαιώματα της πλειοψηφίας; Με διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και επανίδρυση ενός νέου μεταποικοκρατικού πολυκηδεμονευόμενου συνομοσπονδιακού μορφώματος. Ήδη μας κυνηγάνε οι βιασμένες εκκλησιές, οι γερο-Μίχαλοι που πεθαίνουν στην εξορία, τα βουβά αρχαιοελληνικά θέατρα, οι άταφοι νεκροί και οι ενταφιασμένοι αγνοούμενοι.
Γι΄ αυτό όλοι είμαστεν Πόντιοι. Γιατί μας κυνηγάει όχι μόνο εθνικά και συναισθηματικά αλλά και διδακτικά η γενοκτονία των Ποντίων που ακόμα αγωνίζονται να συντηρήσουν στην Τουρκική επικράτεια την εθνική τους φυσιογνωμία και οι Πόντιοι της διασποράς πού αποτελούν την αιχμή του δόρατος για δικαίωση. Κι εμείς συνοδοιπόροι στην τραγωδία και τον αγώνα. Στη Σάντα άφησες την τελευταία επαναστατημένη σου ανάσα Και στο σταυρό νεοσπάρτακος τον σταυρωτή τον έβλεπες νεκρό Μα οι Πιλάτοι πάντα ισορροπούν τ΄ ανισορρόπητα. Στη Λάπηθο ο αδελφός σου πέθανε με είκοσι πληγές χωρίς κραυγή και τώρα σου κρατάει συντροφιά στα Ηλύσια Πεδία
Κάποιοι γονατιστοί εκλιπαρούν για μια ζωή χωρίς ζωή και κάποιοι άλλοι αναζητούν από τα Ποντιακά τα βράχια κι από τον Πενταδάκτυλο να τους ελευθερώσει Μα εσύ κι εγώ κι όλοι αυτοί μαντάτο αλλιώτικο θα στείλουμε Οι βράχοι και ανίκητοι και σκλαβωμένοι δεν έχουν χέρια Εμείς και ζωντανοί μα και νεκροί στους βράχους θα δανείσουμε αίμα, ψυχή και μπράτσα. Θα επαναλάβω. Ο Παντέλ Χαραλαμπίδης, ο Κότσα, ο Αναστας, ο Ιστάλ αγάς, ο Αντών πασάς κι ο Χρύσανθος ξαγρυπνούν στα συλημένα νεκροταφεία και στα μαυροντυμένα σταυροδρόμια του Πόντου για να κρατούν ζωντανή την παρουσία μιας γέννας που αρνείται να πεθάνει. Εκατοντάδες χιλιάδες οι δολοφονημένοι και εξόριστοι οι υπόλοιποι με τον Κεμάλ ν΄αναφωνεί Επί τέλους τους ξεριζώσαμε.
Στην Κύπρο Τούρκοι και δοτές Τουρκοκυπριακές ηγεσίες πανηγυρίζουν την ημέρα της εισβολής και της Κυπριακής γενοκτονίας. Η Τουρκία γιορτάζει την 19ην του Μάη (ημερομηνία της γενοκτονίας των Ποντίων) ως χαρμόσυνη επέτειο της νεολαίας. Θα επαναλάβω Αν ξεχάσω την Αμισό, τη Σάντα θα έχω ενταφιάσει την αξιοπρέπεια μου. Δεν θέλουμε ν΄αρμενίζουμε στη χαμένη Ποντιακή Ιθάκη και να ξεγράψουμε καινούριες πατρίδες. Πάνω απ΄ όλα με κυνηγάει το Κούνακα με τις Πόντιες να εξευτελίζουν τον θάνατο και μια γονατισμένη σιωπηλή ανθρωπότητα.
Με τον Morgentau να δηλώνει ότι τα δεινά των Ελλήνων ήσαν εξ ίσου μεγάλα με των Αρμενίων και ξένους μάρτυρες όπως ο Sortiaux να ομολογούν ότι όσοι δολοφονούνταν ήσαν οι τυχερώτεροι. Μας κυνηγούν οι Ακριτίδηδες και οι Καπετανίδηδες που πρώτοι εξευτέλισαν τους απαγχονιστές τις αγχόνες και τους θεατές με τους Παλληκαρίδηδες στη συνέχεια να τραγουδούν από τον τάφο με την γλυκιά μελωδία του Τόκα. Την Ελλάδα αγαπώ αλλά και σένα Με κυνηγάει το Μπειλάν κι οι Ποντιακοί βράχο με τα σπασμένα κεφάλια των νηπίων. Γι΄ αυτό θα παραφράσω πως δεν θρηνώ αλλά οργίζομαι για τον χωρίς πατρίδα Παλαιστίνιο για τον Τούρκο αντιρρησία, για τον γερο-Μίχαλο της Κύπρου. Και θα επαναλάβω. Αν σιωπήσω για τους Πόντιους ας παραμείνω για πάντα βουβός γιατί δεν μου αρμόζει πια ο λόγος. Αν διαγράψω τις εκατοντάδες χιλιάδες δολοφονημένους Πόντιους, τα εκατομμύρια της Ιωνίας δεν έχω δικαίωμα ύπαρξης γιατί ζωή χωρίς αξιοπρέπεια δεν έχει νόημα. Αγαπώ όλους τους λαούς. Σέβομαι την εθνικότητα όλων. Όμως απαιτώ σεβασμό και στη δική μου.
Και αν εθνικισμός είναι ν΄αγωνίζεσαι για την βιολογική και ιστορική σου επιβίωση έχοντας χύσει το αίμα σου για λευτεριά όχι μονάχα στη δική σου πατρίδα, μα στη μακρινή Αφρική με το Μοντλάνε, τον Samora, να κρατάς τσίλιες για τον Μαντέλα και να ζεις με τον Παλαιστίνιο στη Σάμπρα και στη Σατίλα τότε δηλώνω αδιόρθωτος εθνικιστικής.
"Ο πατριωτισμός ενέχει τη συμπόνια για κάθε λαό ενώ στον άρρωστο ρεαλισμό δεν χωρεί ούτε για τον δικό σου". Μας κυνηγάει ο ετοιμοθάνατος γερο-Μίχαλος που στην αυτάδελφη με την Ποντιακή διάλεκτο καταθέτει. Αν δεις παιδκιά τζι΄ αγγόνια μου Πε τους με την εφτσιήν μου Αν έχουν λευτερκάν, καλά. Αν ένι τζ εξιχάσασιν, πες τους το να το ξέρουν Μες τουν το μνήμαν πον στην προσφυγιά Ούτε η ψυσιή μου εν νάβρει ποστασιάν ούτε τζιαι το κορμίν μου. Εγώ θα μοιραστώ ένα αδούλωτο τάφο στην Τραπεζούντα, στη Κερύνεια, στη Ρωμανία με συνοδεία τον Ποντιακό Ακρίτα μου ντο κάθεσαι ντο στέκς και περιμένεις; Tο ένοικο σ΄εχάλασαν και την καλή σ΄ επαίραν Και θα θυμάμαι πως Εκάεν και το Τσάμπασι και καρτερά να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες. Αν δεν γονατίσεις, ούτε νεκρό δεν μπορούν να σε γονατίσουν. Κι εμείς δεν θα γονατίσουμε. Στρατιές νεκρών και ζωντανών στον αγώνα. Ένα το τέρμα, η δικαίωση. Κι εγώ θα τραγουδώ με την μελωδία του Τόκα πως αδιόρθωτος θα μείνω μέρα και νύχτα ν΄αγναντεύω τον βορρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου