Εκεί που κυρίως , η σύγχρονη τοπική αυτοδιοίκηση θυμίζει πολύ την ποντιακή δημογεροντία είναι η έμμεση ή και η άμεση φορολόγηση των πολιτών-δημοτών.Κατά τις δυο τελευταίες δεκαετίες, οι δημότες καταβάλλουν σημαντικά ποσά υπέρ της τοπικής αυτοδιοίκησης, μαζί με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ ή στη μορφή των προστίμων για παράνομες σταθμεύσεις σε πόλεις όπου παρατηρείται πλήρης, σχεδόν, ανυπαρξία χώρων στάθμευσης, η ύπαρξη των οποίων αποτελεί υποχρέωση της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Έτσι, δεν υπάρχουν δημότες που να εγκρίνουν αυτήν την φορομπηχτική πολιτική από την πλευρά των δήμων και των εναπομεινάντων λίγων κοινοτήτων.
Τα ίδιο, η ενασχόληση των δημογερόντων στον Πόντο με την φορολόγηση των πολιτών, σε συνάρτηση με τα διοικητικά, αστυνομικά και δικαστικά τους καθήκοντα, τους έκανε αντιπαθείς ιδιαιτέρως στους απλούς πολίτες, που πλήρωναν και εκεί περισσότερα.
Δεν μπορεί, ωστόσο, να παραβλέψει κανείς ότι ήταν αξιοσημείωτη η ιδιότυπη μορφή τοπικής αυτοδιοίκησης, που λειτουργούσε στις πόλεις, κυρίως, αλλά και στα χωριά του Πόντου, με τη συγκατάθεση της Εκκλησίας και υπό τη σκέπη της, ήδη από την αρχή της τούρκικης κατάκτησης, σύμφωνα με τα προνόμια που παραχώρησε ο Μωάμεθ ο Πορθητής στον Πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο.
Τη δημογεροντία, αποτελούσαν σύμβουλοι εκλεγμένοι , στις πόλεις από αντιπρόσωπους των ενοριών και στα χωριά από τους ίδιους τους κάτοικους , ηλικίας από δεκαοχτώ χρόνων και πάνω.Η δημογεροντία, εκτός από την δικαιοδοσία της στις διοικητικές υποχρεώσεις των Ελλήνων πολιτών, είχε και δικαστικές αρμοδιότητες κυρίως σε διαφορές οικογενειακού δικαίου.Στα χωριά εκλέγονταν δυο δημογέροντες, οι οποίοι, μαζί με τους άλλους δημογέροντες της επαρχίας, εξέλεγαν δυο προεστούς που αντιπροσώπευαν την επαρχία στο συμβούλιο του βαλή (νομάρχη) στην πρωτεύουσα του Βιλαετιού (νομαρχίας).
Παρόλα αυτά , στη δημογεροντία οφείλουν , κατά ένα μεγάλο μέρος, οι Πόντιοι την ανάπτυξη της παιδείας, γιατί υπήρξε μεγάλο ενδιαφέρον από την πλευρά της για την μόρφωση των Ποντιόπουλων.
Στις αρχές του 20 αιώνα, η δημογεροντία στον Πόντο προσέλκυσε τα πυρά των απλών πολιτών, αλλά και πνευματικών ανθρώπων, λόγω της πολιτικής της, που ήταν άκρως συντηρητική, και της απομάκρυνσης των δημογερόντων από τα ποντιακά ήθη της φιλαλληλίας και της φιλανθρωπίας.
Ο Γιαγκος Κανονίδης, που προκάλεσε την οργή ορισμένων δημογερόντων , στα έργα του «Το συμβούλιον συνεδριάζει» και «Ο μυκτάρτς τη χωρι' εμούν» . επιτίθεται με δριμύτητα κατά των πράξεων και παραλείψεων της δημογεροντίας , την οποία κατηγορεί, επιπροσθέτως και για συμπαιχνία , με ορισμένους ιερείς, σε βάρος του απλού λαού.
Santeos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου