Ο δικηγόρος - πρόεδρος του Συλλόγου Νέων Ποντίων Νομού Θεσσαλονίκης Στάθης Τσομίδης είπε ότι διακαής ήταν ο πόθος εισηγητών και συνέδρων και στα δύο προηγούμενα συνέδρια, αλλά και προσωπική αγωνία όλων όσων ασχολούνται με τα κοινά των Ποντίων και εξακολουθεί να είναι και σήμερα, η οργανωμένη έκφραση της ποντιακής νεολαίας.
Σύμφωνα με κοινοτικές και ελληνικές έρευνες, το 52% των νέων δεν θέλει να μετέχει σε καμιά οργάνωση πολιτική, κοινωνική ή σύλλογο, ενώ από το υπόλοιπο 48%, το 28% μετέχει σε αθλητικά σωματεία, το 8% σε θρησκευτικές οργανώσεις και μόλις το 3% σε κάποιο πολιτικό κίνημα ή κόμμα. Συμπερασματικά, οι σύγχρονοι νέοι Πόντιοι δεν αποτελούν εξαίρεση σε αυτό. Ασχολούνται περισσότερο με την επίλυση των ατομικών οξύτατων προβλημάτων τους και λιγότερο έως καθόλου με τη συμμετοχή τους σε συλλογικούς φορείς, οποιασδήποτε μορφής.
Εξάλλου, οι ίδιες έρευνες απέδειξαν ότι ένας στους πέντε νέους αντιμετωπίζει σοβαρές οικονομικές δυσκολίες και ότι το 42% έχουν ως μοναδική ασχολία τους τις σπουδές τους.
Η οποιαδήποτε, λοιπόν, πρόταση οργάνωσης πρέπει να λαμβάνει σοβαρά υπόψη της την εικόνα αυτή, που εμφανίζει η νεολαία και κυρίως να στοχεύει στην εξυπηρέτηση του ατομικού συμφέροντος του νέου μέσα από τη συλλογική δράση. Ο καλόπιστος παρατηρητής θα μπορούσε να αντιτάξει ότι για τον ελλαδικό χώρο, αλλά από ό,τι πληροφορούμαι και για τις άλλες χώρες, όπου ζουν συμπατριώτες μας, υπάρχουν εύρωστα τμήματα νέων, με πρώτο το καμάρι κάθε συλλόγου, το χορευτικό. Ο κομπασμός αυτός, καθ’όλα δικαιολογημένος, αν σκεφθούμε την εξισωτική, αφομοιωτική κοινωνία, στην οποία ζούμε, αποτελεί μια χίμαιρα ή για να μην είμαστε απαισιόδοξοι, το ελάχιστο σημείο, που, αν παραμείνουμε με μόνο σε αυτό, οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στο σβήσιμο των συλλόγων ή την πλήρη ατονία τους.
Σύμφωνα με κοινοτικές και ελληνικές έρευνες, το 52% των νέων δεν θέλει να μετέχει σε καμιά οργάνωση πολιτική, κοινωνική ή σύλλογο, ενώ από το υπόλοιπο 48%, το 28% μετέχει σε αθλητικά σωματεία, το 8% σε θρησκευτικές οργανώσεις και μόλις το 3% σε κάποιο πολιτικό κίνημα ή κόμμα. Συμπερασματικά, οι σύγχρονοι νέοι Πόντιοι δεν αποτελούν εξαίρεση σε αυτό. Ασχολούνται περισσότερο με την επίλυση των ατομικών οξύτατων προβλημάτων τους και λιγότερο έως καθόλου με τη συμμετοχή τους σε συλλογικούς φορείς, οποιασδήποτε μορφής.
Εξάλλου, οι ίδιες έρευνες απέδειξαν ότι ένας στους πέντε νέους αντιμετωπίζει σοβαρές οικονομικές δυσκολίες και ότι το 42% έχουν ως μοναδική ασχολία τους τις σπουδές τους.
Η οποιαδήποτε, λοιπόν, πρόταση οργάνωσης πρέπει να λαμβάνει σοβαρά υπόψη της την εικόνα αυτή, που εμφανίζει η νεολαία και κυρίως να στοχεύει στην εξυπηρέτηση του ατομικού συμφέροντος του νέου μέσα από τη συλλογική δράση. Ο καλόπιστος παρατηρητής θα μπορούσε να αντιτάξει ότι για τον ελλαδικό χώρο, αλλά από ό,τι πληροφορούμαι και για τις άλλες χώρες, όπου ζουν συμπατριώτες μας, υπάρχουν εύρωστα τμήματα νέων, με πρώτο το καμάρι κάθε συλλόγου, το χορευτικό. Ο κομπασμός αυτός, καθ’όλα δικαιολογημένος, αν σκεφθούμε την εξισωτική, αφομοιωτική κοινωνία, στην οποία ζούμε, αποτελεί μια χίμαιρα ή για να μην είμαστε απαισιόδοξοι, το ελάχιστο σημείο, που, αν παραμείνουμε με μόνο σε αυτό, οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στο σβήσιμο των συλλόγων ή την πλήρη ατονία τους.
Η σημερινή οργανωτική δομή
του ποντιακού ελληνισμού έχει ως κύτταρο της το σωματείο, που μέσα από τα
καταστατικό του όργανα αποτελεί τον διαμορφωτικό παράγοντα της όποιας
πολιτικής και τη μαζικοποίηση κοινών αιτημάτων, με ιδιαίτερη έμφαση τα εθνικά
μας θέματα. Σε αυτά τα δύο στηρίγματα είναι απαραίτητο να στρέψουμε την
προσοχή μας και από αυτά να ξεκινήσει η όποια δραστηριότητα για τη δημιουργία
ενός μαζικού διεκδικητικού και αποτελεσματικού νεολαιίστικου κινήματος.
Είναι ανάγκη, σε πρώτο
επίπεδο, τα υπάρχοντα σωματεία να ιδρύσουν ή να επα- ναδραστηριοποιήσουν τα
τμήματα των νέων και αν χρειαστεί, να προχωρήσουν και σε καταστατικές
τροποποιήσεις, που θα δίνουν τη δυνατότητα της αυτόνομης δράσης και δημιουργίας
σε αυτά τα τμήματα. Αν στο επίπεδο των συλλόγων αυτό αποτελεί ευχή, αλλά και το
μοναδικό μέσο στελεχιακής αναδιοργάνωσης του ίδιου του συλλόγου, για τις
ομοσπονδίες αποτελεί αδήριτη φυσική ανάγκη.
Όσο και αν προσπαθούμε να
παραβλέψουμε τις βιολογικές, αλλά και τις ιδεολογικές αποστάσεις, κάποιοι τις
ονόμασαν «χάσμα γενεών», αυτές υπάρχουν και δρουν σιωπηλά σε βάρος της
αποτελεσματικότητας που πρέπει να διακρίνει ένα δευτεροβάθμιο όργανο και ακόμη
περισσότερο πρέπει να ενθαρρύνεται και όχι να τορπιλίζεται οποιαδήποτε
προσπάθεια που επιδιώκει τη δημιουργία ενός αμιγούς νεολαιίστικου σωματείου.
Είναι αποδεδειγμένο ότι οι νέοι
προσεγγίζουν με μεγαλύτερη ευκολία συσσωματώσεις, που αποτελούνται από άτομα
ίδιας ηλικίας, κοινών ενδιαφερόντων, αλλά κυρίως κοινών προβλημάτων και
αδιεξόδων. Στόχος θα πρέπει να είναι η κατά νομό ή για κάθε πόλη για το
εξωτερικό δημιουργία συλλόγων, που θα έχουν ως μέλη τους νέους που εκτός των
άλλων κοινών σκοπών τους, θα έχουν και την ανάμνηση της κοινής ποντιακής τους
καταγωγής και τη διατήρηση αυτής της μνήμης.
Η ποντιακή νεολαία,
οργανωμένη σε εθνικό συμβούλιο, μπορεί και πρέπει να παίξει τον πρωταρχικό της
ρόλο στη συγκρότηση του ευρύτερου συμβουλίου και μέχρι να γίνει αυτό πραγματικότητα, συνεργαζόμενη ισότιμα με
άλλους εταίρους του νεολαιΐστικου κινήματος, όπως η ΧΑΝΘ, οι πρόσκοποι, αλλά
ακόμη και οι Ευρωπαίοι φεντεραλιστές, μπορεί να διεκδικήσει τα δίκαιά της και
σε ευρωπαϊκό, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η αγωνία μας για τη διατήρηση
της ποντιακής πολιτιστικής κληρονομιάς δεν αποτελεί μια φυλετική ιδιαιτερότητα
ή εμμονή λίγων ονειροπόλων, αλλά ένα ευρωπαϊκό
δικαίωμα, που εμείς οι Πόντιοι της τρίτης γενιάς, κατάλληλα οργανωμένοι, μπορούμε να διεκδικήσουμε.
Η κρισιμότερη διάσταση της ευρωπαϊκής ενοποίησης, αλλά και
της παγκόσμιας αρμονίας είναι η πολιτιστική. Σ’ αυτήν την πορεία, η οργανωμένη
ποντιακή νεολαία μέσα στο πλαίσιο ενός εθνικού συμβουλίου, πιστεύουμε ότι θα
δώσει στην Ευρώπη τη διαφορετικότητα αυτή,
τόσο απαραίτητη για την εξέλιξη του σύγχρονου πολιτισμοί Μπροστά σ’ αυτήν την
πρόκληση, πρέπει όλοι να πάρουμε θέση, γιατί διαφορετικά θα είμαστε υπόλογοι απέναντι στην ιστορία μας.
Στάθης Τσομίδης
Εισήγηση στο Γ' Παγκόσμιο Συνέδριο Ποντιακού Ελληνισμού
Θεσσαλονίκη Μάης 1992
Εισήγηση στο Γ' Παγκόσμιο Συνέδριο Ποντιακού Ελληνισμού
Θεσσαλονίκη Μάης 1992
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου