ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Ο δικηγόρος - οικονομολόγος και μέλος της Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωμα­τείων Γερμανίας Νίκος Ιωαννίδης, αφού σημείωσε ότι θα αναφερθεί εισαγωγικά στην πορεία από τα προηγούμενα συνέδρια μέχρι το γ' είπε ότι το α' συνέδριο, για το οποίο μπορούμε να λέμε με άνεση πως ήταν η αρχή του παντός για τον ποντιακό ελληνισμό, ήταν η πρώτη συνάντηση όλων των Ποντίων, όλου του κόσμου. Μας έφερε όλους κοντά, ήταν το πρώτο αντάμωμα και είχε, βέβαια, και την ανάλογη συναισθη­ματική φόρτιση. Ήταν, πράγματι, η αρχή του παντός. Μετά από 70 χρόνια, ο ποντια­κός ελληνισμός προσδιορίστηκε από ένα συνέδριο ως μια οντότητα.

Στο β' παγκόσμιο συνέδριο, που πραγματοποιήθηκε με εξαιρετική επιτυχία, έγινε ένα μεγάλο βήμα. Εκεί καθιερώθηκαν οι Πόντιοι στον ελλαδικό και τον παγκόσμιο χώρο ως μια κοινωνική δυναμική. Εκεί ήρθε και το θέμα της γενοκτονίας των αδελφών μας, πατεράδων μας, των 350.000 νεκρών.

Έτσι, σ' αυτό το πλαίσιο, πρέπει να συναισθανθούμε, σ ’ αυτή τη διαδικασία σήμερα, στο γ' παγκόσμιο συνέδριο, τις μεγάλες ευθύνες που παίρνουμε από τα δύο προ­ηγούμενα και οι οποίες θα προσδιορίσουν μια συγκεκριμένη οργανωτική δομή του ποντιακού ελληνισμού, για να μπορούμε, επιπλέον, να εκφραζόμαστε ενιαία και να προσδιορίζουμε τις δικές μας εξελίξεις.

Το γ' παγκόσμιο συνέδριο αποτελεί την καθιέρωση του ποντιακού ελληνισμού σαν τη βασική συνισταμένη για μια εθνική προοπτική της Ελλάδας στον διεθνή χώρο, γιατί η θεματολογία του αφορούσε καθαρά τα εθνικά μας θέματα. Προσδιορίζει, δηλαδή, μια συνισταμένη, που φιλοδοξεί να προσδιορίσει παραπέρα μια συγκεκριμένη εθνική στρατηγική στην Ελλάδα, περνώντας μέσα από τις ίδιες ιστορικές καταβολές των Πο­ντίων και βέβαια, μέσα από την αναγνώριση της γενοκτονίας, που έγινε στις προηγού­μενες διαδικασίες.

Το γ' παγκόσμιο συνέδριο έχει, όμως, και ένα άλλο βαρύ χρέος να επιτελέσει. Έχει, δηλαδή, ρόλο να συνθέσει τα αποτελέσματα των δύο προηγούμενων παγκοσμίων συ­νεδρίων. Εκτός από τη διάσταση που έδωσε στα εθνικά θέματα, ιδιαίτερα στις κρίσι­μες φάσεις που περνάει συνολικά το έθνος μας - και αυτό το μήνυμα πέρασε στο λαό - πέρασε και ο ρυθμιστικός ρόλος του ποντιακού ελληνισμού στην προοπτική αυτή μιας εθνικής στρατηγικής της Ελλάδας. Έχει το χρέος - και αυτό το πήρε από το β ’ παγκόσμιο συνέδριο - να προσδιορίσει μια οργανωτική δομή, μια παγκόσμια οργα­νωτική δομή του ποντιακού ελληνισμού. Έχει, δηλαδή, το ρόλο να επικροτήσει την αναγκαιότητα ύπαρξης ενός παγκόσμιου οργάνου και να επικυρώσει τον σκελετό της λειτουργίας αυτού του οργάνου.

Μέσα σ ’ αυτό το πλαίσιο κινήθηκαν οι αποφάσεις της οργανωτικής επιτροπής μέ­χρι προχθές και σ’ αυτό το πλαίσιο κινήθηκα κι εγώ ως εισηγητής, να δώσω αυτό το προσχέδιο, αυτήν την εισηγητική έκθεση στην κρίση των συνέδρων, για να πάρει, τελικά, ο ποντιακός ελληνισμός μια συγκροτημένη δομή και να εκφράζει τον ποντιακό ελληνισμό μεταξύ δύο συνεδρίων.

Όταν τελείωσαν το α' και το β' συνέδρια δεν υπήρχε ένα υποτυπώδες, συγκεκρι­μένο, άτυπο όργανο, που θα μπορούσε όχι να παίρνει αποφάσεις, αλλά να εκφράζει ενιαία τον ποντιακό ελληνισμό για ζητήματα που τον αφορούν και αφορούν ολόκληρο τον ελληνισμό. Αυτό το όργανο δεν υπήρχε κι αυτό πάμε να κάνουμε σήμερα, γιαυτό και οι ευθύνες είναι πολύ μεγάλες και πρέπει να το προσδιορίσουμε σήμερα εδώ.

Δεν υπήρχε αυτό το όργανο από τα προηγούμενα συνέδρια, γιατί - χωρίς να κάνου­με κριτική - είχαν δώσει αλλού το βάρος ή ας πούμε ότι ήταν μια φυσιολογική εξέλιξη να περάσουμε σε κοινωνική διάσταση με το β' συνέδριο, να περάσουμε στην ελληνική κοινωνία και να φτάσουμε φυσιολογικά στην αναγκαιότητα προσδιορισμού μας μέσα από μια οργανωτική διάρθρωση.

Στη συνέχεια, ο Ν. Ιωαννίδης παρουσίασε την εισηγητική του έκθεση για την παγκόσμια οργανωτική συγκρότηση του ποντιακού ελληνισμού, με την ονομασία Παγκόσμιο Συμβούλιο Ποντιακού Ελληνισμού (ΠΑΣΠΕ). Το σχέδιο αυτό υπήρξε καρπός πολλών συνεδριάσεων της οργανωτικής επιτροπής, τα μέλη της οποίας έκα­ναν πολλές παρεμβάσεις στο αρχικό κείμενο.

Εισήγηση στο Γ' Παγκόσμιο Συνέδριο Ποντιακού Ελληνισμού
Θεσσαλονίκη Μάης 1992