9η Ημέρα
Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011
Ξημέρωσε. Οι πέντε μέρες δεν είναι αρκετές για να καλύψουν τις ψυχικές και πνευματικές μας ανάγκες με στοιχεία παράδοσης και εικόνες από τα μέρη που έζησαν και μεγάλωσαν οι παππούδες μας.
Η πρωτεύουσα του Πόντου, από το 1204 μ.Χ. μέχρι και το 1461 μ.Χ. , μας αποχαιρετά κλαίγοντας. Ο καιρός είναι βροχερός στην ένδοξη Τραπεζούντα και λαβωμένοι όλοι μας από τις ομορφιές που συναντήσαμε σε όλο τον Πόντο, σε όλη τη “Ρωμανία”, παίρνουμε δρόμο της επιστροφής.
Οι μυρωμένοι ζέφυροι, οι ανάλαφρες αύρες του Παρυάδρη, τα ιερά κειμήλια μας που βρίσκονται ακόμη εδώ θα μας συνοδεύουν για όλη μας τη ζωή και θα μας μεταφέρουν νοερά, θα μας δυναμώνουν και θα διατηρούν στις ψυχές μας τα “ανθεί και φέρει κι άλλον”.
Στις 08:00 θα ξεκινήσουμε το ταξίδι μας για την Αμάσεια. Το προσωπικό του ξενοδοχείου USTA PARK είναι πολύ φιλικό μαζί μας και μας αποχαιρετά εγκάρδια, όπως εγκάρδια μας αποχαιρέτησαν αργά χθες το βράδυ τα ποντιόπουλα, που μας έκαναν παρέα και μας συνόδευαν σε κάθε δραστηριότητά μας, όλες αυτές τις μέρες.
Στην πορεία μας για την πόλη της Αμάσειας θα συναντήσουμε τα Πλάτανα, λίγο μετά θα δούμε την πινακίδα που μας δείχνει ότι αριστερά μας είναι η Τόνγια και τα παρχάρια του Κατίρκαγια, την πόλη Άγιος Βασίλειος, τα Κόραλα με τους 700 έλληνες να εγκαταλείπουν την πόλη το 1923, με τον Χαρσιώτη ποταμό να “κουβαλάει λιθάρια” μια και η βροχή έχει δυναμώσει ενώ ο οδηγός μας, ο Ηρακλής, βάζει μοιρολόγια στα ηχεία και “ματών' τα καρδίας” των αργοναυτών.
Ακολουθεί η πόλη Τρίπολη με τους 2500 Έλληνες και το ναό της Υπαπαντής, που τώρα είναι μουσείο, η πόλη Έσπιε, την πόλη της Ταμάμας των χιλίων κατοίκων, η πόλη Κασιόπη, η Κερασούντα του καπετάν Κωνσταντινίδη του οποίου το σπίτι ήταν για πολλά χρόνια το διοικητήριο της πόλης, η Πουλαντζάκη με το ναό του Αγίου Γεωργίου πατρίδα του Ιωσηφίδη και της οικογένειας Ψωμιάδη ενώ ο Μελάθιος ποταμός κατεβάζει και αυτός μεγάλες ποσότητες νερού, που χύνονται στον Εύξεινο Πόντο.
Τα Κοτύωρα με τους 5,500 κατοίκους, την πόλη του Φαρνάκη του Α’ και το Ιασώνειο ακρωτήριο θα είναι τα επόμενα σημεία από όπου θα περάσουμε. Εδώ στο Ιασώνειο ακρωτήριο θα δούμε το ναό του Αγίου Νικολάου και αρκετοί θα “φωτίουνταν” στα δροσερά νερά του Εύξεινου Πόντου. Γύρω στις 12:30 θα περάσουμε από την πόλη Φάτσα και αμέσως μετά από την Οινόη των 5,000 Ελλήνων όπου εξορίσθηκε και ο Ανδρόνικος Παλαιολόγος ενώ στις 13:00 θα κάνουμε μία στάση σαράντα λεπτών στο ULUSOY COMPLEXI, όπου ξανανταμώνουμε την φιλική αμαζόνα.
Είναι μοιραίο για όλους μας να ζήσουμε στιγμές μεγαλείου. Εδώ μας περιμένει ο Esref και ο αδερφός του ο Ρεμζή. Τα ποντιόπουλα από τα Σούρμενα που άλλαξαν πίστη αλλά δεν ξέχασαν τη γλώσσα και την καταγωγή τους. Είναι φανερή στα πρόσωπά τους η αγάπη, η ανάγκη επικοινωνίας μαζί μας και εμείς τους κάνουμε την επιθυμία να τους ακολουθήσουμε μέχρι τον ιδιόκτητο φούρνο τους. Αφού χορεύουμε και τραγουδάμε μαζί, ανταλλάσσουμε τηλέφωνα και διευθύνσεις μας ξεπροβοδούν κλαίγοντας και δίνοντάς μας παραδοσιακές λαγάνες.
Πώς να σε ξεχάσουμε πατρίδα μας, πώς να σε αποχωριστούμε όταν ο Esref λέει στην κεντρική πλατεία του χωριού του μπροστά σε εκατοντάδες συμπολίτες του ότι εμείς είμαστε τα αδέρφια του. Πρέπει όμως να φύγουμε από τη Θέρμη το χωριό του Esref και του Ρεμζή διότι η ώρα είναι ήδη 14:30 και έχουμε τουλάχιστον τρεις ώρες δρόμο ακόμη.
Τα Θεμίσκυρα με τον Θερμόδωντα ποταμό, η Σαμψούντα όπου στρίβουμε αριστερά για να κινηθούμε προς το εσωτερικό της Τουρκίας, η πόλη Καβάκ, του Ιστήλ Αγά (Στυλιανού Κοσμίδη) με τις 100 οικογένειες, η πόλη Χάβζα του Βασίλη Τσαουσίδη (Καπετάν Πίτσιασης) θα είναι το διάβα μας μια ανάσα δροσιάς, μέσα στο φτωχό τοπίο που πλέον συναντάμε.
Γύρω στις 16:45 βλέπουμε την πινακίδα που μας βγάζει δεξιά προς την Αμάσεια ενώ ευθεία ο δρόμος οδηγεί στην Άγκυρα. Η ώρα είναι 17:30 όταν βλέπουμε την πανέμορφη και καθαρή πόλη. Την πόλη του γεωγράφου Στράβωνα, την πόλη όπου διαδραματίστηκε ο θρύλος του Φερχάτ και της Σερίν, την πόλη με τα φημισμένα μήλα.
APPLE HOTEL λένε το ξενοδοχείο μας όπου θα περάσουμε το βράδυ μας. Μετά από μια γρήγορη ξενάγηση γύρω από τον Ίρη ποταμό και την πλατεία, όπου εκατοντάδες πρόγονοι μας κρεμάστηκαν από τα περιβόητα δικαστήρια ανεξαρτησίας θα καταλύσουμε γύρω στις 19:00 στα υψώματα, όπου είναι κτισμένο το ξενοδοχείο.
“Η Βαγδάτη του Ρούμ” όπως την αποκαλούσαν οι έμποροι, για τον πλούτο και την αρχοντιά της θα μας αφήσει καλές εντυπώσεις μα καθόλου πλέον στοιχεία ποντιακού πολιτισμού.
Το δείπνο προσφέρεται στο προαύλιο του ξενοδοχείο υπό συνθήκες ψύχους και όλοι ψάχνουμε κάποια ζακέτα ή μπουφάν, καθότι οι επικρατούσες καιρικές συνθήκες θυμίζουν φθινόπωρο.
Μετά το δείπνο οι περισσότεροι θα προτιμήσουν να πάνε στα δωμάτιά τους για ξεκούραση ενώ κάποιοι άλλοι θα κάνουν μια βόλτα στην πόλη ή θα διασκεδάσουν με φίλους από την Σκύδρα, που κάνουν και αυτοί το δικό τους προσκύνημα.
10η Ημέρα
Σάββατο 6 Αυγούστου 2011
Το βράδυ στη μαρτυρική πόλη, όπου είχαν στηθεί οι αγχόνες για το πνευματικό και οικονομικό ανθό των ποντίων, θα περάσει ευχάριστα. Μας εντυπωσιάζουν οι χαμηλές θερμοκρασίες που βρίσκουμε μόλις ξυπνάμε αλλά και η καθαρή ατμόσφαιρα που επικρατεί σε όλη την βαθιά κοιλάδας της Αμάσειας.
Γύρω στις 8 το πρωί το λεωφορείο ξεκινάει για το μεγάλο και μονότονο ταξίδι. Σχεδόν 700 km χωρίζουν την Αμάσεια από την Κωνσταντίνου Πόλις, όπου θα περάσουμε το τελευταίο βράδυ στην Τουρκία. Από τα ηχεία ακούγεται το «καλημέρα όλη μέρα» της κυρίας Χούλια Καβάζ, που όλες αυτές τις μέρες μας συνόδευσε και μας ξενάγησε με ιδιαίτερη φροντίδα και επιμέλεια. Κάποιες τελευταίες πληροφορίες και ενημέρωση για το κουραστικό ταξίδι θα μας δοθούν και από τον αρχηγό της αποστολής.
Στις 08:40 και μετά από πορεία 40 km το λεωφορείο στρίβει αριστερά προς Μερζιφούντα που την συναντάμε δεξιά μας στις 09:00. Δίπλα ακριβώς το Γκιουμούς Ματέν, με την εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας και το Γυμνάσιο Ανατόλια, που λειτουργούσαν μέχρι το 1922.
Η πόλη του Οσματζίκ με το φημισμένο ρύζι, ο Άλυς ποταμός που τον ξανά συναντάμε και η πόλη Τόσια, είναι μερικά χαρακτηριστικά στοιχεία που συναντάμε καθώς κινούμεθα επί της οροσειράς Daglari, μέχρι τις 12:00. Το όρος Καρτάκ όπου λειτουργεί και χιονοδρομικό κέντρο, οι δρόμοι με την κίνηση να αυξάνεται συνεχώς και τα γυμνά υψώματα που διασχίζουμε θα μας συντροφεύουν μέχρι το πολυκατάστημα METRO, όπου θα μεσημεριάσουμε από τις 2 παρά 20 μέχρι τις 2 και μισή.
‘Ήδη όμως έχουμε μπει στο μεγάλο αυτοκινητόδρομο που οδηγεί από την Πόλη στην Άγκυρα και η διαδρομή είναι πιο εύκολη. Δεξιά μας αφήνουμε το Ατάπαζαρ με τη λίμνη Καπάντζια, αριστερά μας γύρω στις 16:00 την Νικομήδεια και στις 17:30 μπαίνουμε για τα καλά στην Πόλη. Η κίνηση είναι έντονη και κουραστική καθώς πριν από την γέφυρα που ενώνει την Ευρώπη με την Ασία τα αυτοκίνητα κινούνται με μηδενικές ταχύτητες. Υπομονή και ψυχραιμία μέχρι να φθάσουμε στο CRYSTAL PALACE, όπου θα διανυκτερεύσουμε.
Εδώ πρέπει να σημειώσω ότι σήμερα όλοι ήταν πιο χαλαροί. Κάποια ανέκδοτα, κάποια DVD για την ιστορία της Πόλης και η παρέα των τελευταίων καθισμάτων που έπαιξαν λύρα και τραγούδησαν καθ' όλη την διαδρομή, έδωσαν ένα όμορφο και ιδιαίτερο χρώμα στη σημερινή μέρα.
Γύρω στις 19:00 παίρνουμε τα κλειδιά για τα δωμάτια του ξενοδοχείου. Είμαστε τυχεροί γιατί τα δωμάτιά μας είναι ψηλά και έχουμε την τύχη να δούμε την πόλη, με τις ατελείωτες ομορφιές της. Τι να πρωτοδούμε στις λίγες ώρες που μας απομένουν, στην κορωνίδα των πόλεων. Μόνο αναμνήσεις, προβληματισμοί και οράματα. «Να ‘ναι ευλογημένο» όπως είναι και αφού έτσι επέτρεψε ο Κύριος.
11η Ημέρα
Κυριακή 7 Αυγούστου 2011
Ησύχασαν οι ψυχές μας! Φορτωμένοι με αναμνήσεις και εικόνες από την «πατρίδα» θα πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής. Το ταξίδι προσκύνημα στις αλησμόνητες πατρίδες θα μείνει για πάντα χαραγμένο στο μυαλό μας και στις καρδιές μας. Δεν είναι εύκολο να ξεχάσουμε τα χωρία και τα σπίτια των παππούδων μας, τις εκκλησίες και τα μαγαζιά των προγόνων μας, τους πόντιους που μας αγκάλιασαν και έκλαψαν μαζί μας, έχοντας τον Χριστό στην ψυχή τους και τον Μωάμεθ στο στόμα τους.
Στις 08:30 θα πάμε για προσκύνημα στο πατριαρχείο. Θα περάσουμε από την πλατεία Ταξίμ και μέσου της οδού «Πέραν» όπου συναντούμε πολλά παλιά αρχοντικά των Ελλήνων θα μπούμε στην ιστορική χερσόνησο περνώντας πάνω από τη μια γέφυρα του Κεράτιου κόλπου. Εδώ στην περιοχή του Φαναρίου άνθισε ο ελληνισμός, για δεκάδες χρόνια, όπως μας μαρτυρούν και εδώ τα πολλά αρχοντικά αλλά και τα άλλα και τα άλλα μνημεία πολιτισμού που άφησαν οι πρόγονοί μας στο διάβα των αιώνων. Είναι Κυριακή και ο πατριαρχικός ναός του Αγίου Γεωργίου έχει λειτουργία.
Προς έκπληξη όλων μέσα στον ναό είναι μόνο οι ιερείς και οι ψάλτες. Το πλήρωμα της εκκλησίας βρίσκεται πιθανόν στα κρεβάτια του. «Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτηρ του θεού» για να ξαναρθεί ο ελληνισμός κοντά στην ορθοδοξία, στην πατρίδα και την οικογένεια.
Ανάβουμε ένα κερί, προσκυνάμε τις εικόνες και τα λείψανα των αγίων γυναικών που βρίσκονται στον ναό και αποχωρούμε προς το λεωφορείο.
Μαζί μας ήταν και σήμερα ο ξεναγός μας, η Χούλια Καβάζ μαζί με τον μικρό γιο της. Ο νεαρός είναι άνετος μαζί μας και ιδιαιτέρα φιλικός με τους άνδρες. Η μαμά του, η κυρία Χούλια η ξεναγός τον Αργοναυτών κατάγεται από ένα ορεινό χωριό της Ξάνθης, αλλά μένει στην Κων/πόλη μαζί με την οικογένειά της. Μας εντυπωσιάζει με τις γνώσεις της, την ομορφιά της και την συμπεριφορά της.
Σε λίγες μόνο μέρες κέρδισε την εκτίμηση όλης της μεγάλης παρέας και σίγουρα στις όμορφες εικόνες των αλησμόνητων πατρίδων κυρίαρχη θέση θα κατέχει η Χούλια. Μας χαιρετά σαν αδέρφια, εγκάρδια και γνήσια φιλία. Το πιστεύει πιο πολύ απ’ ότι το λέει και αυτό το βλέπουμε στα μάτια της, καθώς φεύγουμε από την βασιλεύουσα.
Στις 09:30 έχουμε ήδη βγει από την Κων/πολη, όπου απροσδόκητα σήμερα δεν έχει καθόλου κίνηση. Μετά από 50 λεπτά βγαίνουμε από τον αυτοκινητόδρομο που οδηγεί προς την Αδριανούπολη και ακολουθούμε την πινακίδα που δείχνει Ραιδεστός (TEKIRDAG).Οι πόλεις και τα χωριά που διασχίζουμε κοιμούνται και η κίνηση αυτοκινήτων και κατοίκων είναι υποτονική. Αφού περνάμε την Ραιδεστό γύρω στις 11:00 θα κάνουμε μια στάση στο ULUSOY, για καφέ και φαγητό.
Καθώς η ώρα πλησιάζει στις13:00 το λεωφορείο πλησιάζει στα σύνορα και με τις ταυτότητες ή τα διαβατήρια στα χέρια θα περάσουμε και από το ελληνικό τελωνείο γύρω στις 13:30.
Μπαίνοντας στην Ελλάδα οι αργοναύτες ξεσπούν σε χειροκροτήματα και ο πρόεδρος ξανά ακούγεται να λέει «μπαίνουμε στην δυτική Ελλάδα.» Το ότι κάτι άλλαξε μόλις περάσαμε τον Έβρο ποταμό το καταλαβαίνουμε και από την ομαλή κίνηση του λεωφορείου, επί της Εγνατίας οδού.
Λίγη ανάπαυση, ένας καφές ή φαγητό για όσους επιθυμούν είναι ο λόγος που σταματάμε για τελευταία φορά, την εκστρατεία μας. Το πολυκατάστημα του Χρυσανθίδη μας τα παρέχει όλα και σε σχετικά καλές τιμές.
Στις 16:30 ξανά ξεκινάμε για τη Βέροια. Ο Δημήτρης και η Σάσα, το ζευγάρι από τις Σέρρες μας αποχαιρετά στο ύψος του Στρυμώνα ποταμού ενώ όλοι οι αργοναύτες τραγουδούν τις επιθυμίες του φιλικού ζευγαριού.
Στη διασταύρωση του Κλειδίου αφήνουμε τον Σάββα με την σύζυγο του, το ζευγάρι από το Πλατύ, τους φίλους μας που πάντα ήταν κοντά μας όταν έπαιζε η λύρα. Αλλά μια και είπα λύρα να μην ξεχάσω να αναφέρω τον Γιώργο Νικηφορίδη που τον απολαύσαμε σε αμέτρητους ποντιακούς σκοπούς και για πολλές ώρες καθημερινά ενώ στα δίστιχα ο Σπύρος Θεοδωρίδης τα είπε όλα και για όλους.
Η άφιξη γύρω στις 19:30 στη Βέροια μας προσγείωσε στην πραγματικότητα και μας ξυπνάει από το όνειρο, που ζούσαμε τις τελευταίες 11 μέρες. Αλλάζοντας τηλέφωνα, διευθύνσεις, κάρτες και με λόγια αποχαιρετισμού παίρνουμε τον δρόμο για τα σπίτια μας.
Ο θρύλος για τον ποντιακό ελληνισμό είναι και θα παραμείνει ανεξίτηλος στη μνήμη μας, ιδιαιτέρα τώρα που μας αξίωσε ο παντοδύναμος να πατήσουμε τα ιερά χώματα του Πόντου.
Έχουμε όλοι την ευθύνη να αναδείξουμε, να υπηρετήσουμε το ποντιακό ζήτημα και να συμβάλουμε στην επίτευξη των εθνικών και θρησκευτικών μας στόχων.
Νίκος Τουμπουλίδης
Αύγουστος 2011
Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011
Ξημέρωσε. Οι πέντε μέρες δεν είναι αρκετές για να καλύψουν τις ψυχικές και πνευματικές μας ανάγκες με στοιχεία παράδοσης και εικόνες από τα μέρη που έζησαν και μεγάλωσαν οι παππούδες μας.
Η πρωτεύουσα του Πόντου, από το 1204 μ.Χ. μέχρι και το 1461 μ.Χ. , μας αποχαιρετά κλαίγοντας. Ο καιρός είναι βροχερός στην ένδοξη Τραπεζούντα και λαβωμένοι όλοι μας από τις ομορφιές που συναντήσαμε σε όλο τον Πόντο, σε όλη τη “Ρωμανία”, παίρνουμε δρόμο της επιστροφής.
Οι μυρωμένοι ζέφυροι, οι ανάλαφρες αύρες του Παρυάδρη, τα ιερά κειμήλια μας που βρίσκονται ακόμη εδώ θα μας συνοδεύουν για όλη μας τη ζωή και θα μας μεταφέρουν νοερά, θα μας δυναμώνουν και θα διατηρούν στις ψυχές μας τα “ανθεί και φέρει κι άλλον”.
Στις 08:00 θα ξεκινήσουμε το ταξίδι μας για την Αμάσεια. Το προσωπικό του ξενοδοχείου USTA PARK είναι πολύ φιλικό μαζί μας και μας αποχαιρετά εγκάρδια, όπως εγκάρδια μας αποχαιρέτησαν αργά χθες το βράδυ τα ποντιόπουλα, που μας έκαναν παρέα και μας συνόδευαν σε κάθε δραστηριότητά μας, όλες αυτές τις μέρες.
Στην πορεία μας για την πόλη της Αμάσειας θα συναντήσουμε τα Πλάτανα, λίγο μετά θα δούμε την πινακίδα που μας δείχνει ότι αριστερά μας είναι η Τόνγια και τα παρχάρια του Κατίρκαγια, την πόλη Άγιος Βασίλειος, τα Κόραλα με τους 700 έλληνες να εγκαταλείπουν την πόλη το 1923, με τον Χαρσιώτη ποταμό να “κουβαλάει λιθάρια” μια και η βροχή έχει δυναμώσει ενώ ο οδηγός μας, ο Ηρακλής, βάζει μοιρολόγια στα ηχεία και “ματών' τα καρδίας” των αργοναυτών.
Ακολουθεί η πόλη Τρίπολη με τους 2500 Έλληνες και το ναό της Υπαπαντής, που τώρα είναι μουσείο, η πόλη Έσπιε, την πόλη της Ταμάμας των χιλίων κατοίκων, η πόλη Κασιόπη, η Κερασούντα του καπετάν Κωνσταντινίδη του οποίου το σπίτι ήταν για πολλά χρόνια το διοικητήριο της πόλης, η Πουλαντζάκη με το ναό του Αγίου Γεωργίου πατρίδα του Ιωσηφίδη και της οικογένειας Ψωμιάδη ενώ ο Μελάθιος ποταμός κατεβάζει και αυτός μεγάλες ποσότητες νερού, που χύνονται στον Εύξεινο Πόντο.
Τα Κοτύωρα με τους 5,500 κατοίκους, την πόλη του Φαρνάκη του Α’ και το Ιασώνειο ακρωτήριο θα είναι τα επόμενα σημεία από όπου θα περάσουμε. Εδώ στο Ιασώνειο ακρωτήριο θα δούμε το ναό του Αγίου Νικολάου και αρκετοί θα “φωτίουνταν” στα δροσερά νερά του Εύξεινου Πόντου. Γύρω στις 12:30 θα περάσουμε από την πόλη Φάτσα και αμέσως μετά από την Οινόη των 5,000 Ελλήνων όπου εξορίσθηκε και ο Ανδρόνικος Παλαιολόγος ενώ στις 13:00 θα κάνουμε μία στάση σαράντα λεπτών στο ULUSOY COMPLEXI, όπου ξανανταμώνουμε την φιλική αμαζόνα.
Είναι μοιραίο για όλους μας να ζήσουμε στιγμές μεγαλείου. Εδώ μας περιμένει ο Esref και ο αδερφός του ο Ρεμζή. Τα ποντιόπουλα από τα Σούρμενα που άλλαξαν πίστη αλλά δεν ξέχασαν τη γλώσσα και την καταγωγή τους. Είναι φανερή στα πρόσωπά τους η αγάπη, η ανάγκη επικοινωνίας μαζί μας και εμείς τους κάνουμε την επιθυμία να τους ακολουθήσουμε μέχρι τον ιδιόκτητο φούρνο τους. Αφού χορεύουμε και τραγουδάμε μαζί, ανταλλάσσουμε τηλέφωνα και διευθύνσεις μας ξεπροβοδούν κλαίγοντας και δίνοντάς μας παραδοσιακές λαγάνες.
Πώς να σε ξεχάσουμε πατρίδα μας, πώς να σε αποχωριστούμε όταν ο Esref λέει στην κεντρική πλατεία του χωριού του μπροστά σε εκατοντάδες συμπολίτες του ότι εμείς είμαστε τα αδέρφια του. Πρέπει όμως να φύγουμε από τη Θέρμη το χωριό του Esref και του Ρεμζή διότι η ώρα είναι ήδη 14:30 και έχουμε τουλάχιστον τρεις ώρες δρόμο ακόμη.
Τα Θεμίσκυρα με τον Θερμόδωντα ποταμό, η Σαμψούντα όπου στρίβουμε αριστερά για να κινηθούμε προς το εσωτερικό της Τουρκίας, η πόλη Καβάκ, του Ιστήλ Αγά (Στυλιανού Κοσμίδη) με τις 100 οικογένειες, η πόλη Χάβζα του Βασίλη Τσαουσίδη (Καπετάν Πίτσιασης) θα είναι το διάβα μας μια ανάσα δροσιάς, μέσα στο φτωχό τοπίο που πλέον συναντάμε.
Γύρω στις 16:45 βλέπουμε την πινακίδα που μας βγάζει δεξιά προς την Αμάσεια ενώ ευθεία ο δρόμος οδηγεί στην Άγκυρα. Η ώρα είναι 17:30 όταν βλέπουμε την πανέμορφη και καθαρή πόλη. Την πόλη του γεωγράφου Στράβωνα, την πόλη όπου διαδραματίστηκε ο θρύλος του Φερχάτ και της Σερίν, την πόλη με τα φημισμένα μήλα.
APPLE HOTEL λένε το ξενοδοχείο μας όπου θα περάσουμε το βράδυ μας. Μετά από μια γρήγορη ξενάγηση γύρω από τον Ίρη ποταμό και την πλατεία, όπου εκατοντάδες πρόγονοι μας κρεμάστηκαν από τα περιβόητα δικαστήρια ανεξαρτησίας θα καταλύσουμε γύρω στις 19:00 στα υψώματα, όπου είναι κτισμένο το ξενοδοχείο.
“Η Βαγδάτη του Ρούμ” όπως την αποκαλούσαν οι έμποροι, για τον πλούτο και την αρχοντιά της θα μας αφήσει καλές εντυπώσεις μα καθόλου πλέον στοιχεία ποντιακού πολιτισμού.
Το δείπνο προσφέρεται στο προαύλιο του ξενοδοχείο υπό συνθήκες ψύχους και όλοι ψάχνουμε κάποια ζακέτα ή μπουφάν, καθότι οι επικρατούσες καιρικές συνθήκες θυμίζουν φθινόπωρο.
Μετά το δείπνο οι περισσότεροι θα προτιμήσουν να πάνε στα δωμάτιά τους για ξεκούραση ενώ κάποιοι άλλοι θα κάνουν μια βόλτα στην πόλη ή θα διασκεδάσουν με φίλους από την Σκύδρα, που κάνουν και αυτοί το δικό τους προσκύνημα.
 |
| Αμάσεια |
10η Ημέρα
Σάββατο 6 Αυγούστου 2011
Το βράδυ στη μαρτυρική πόλη, όπου είχαν στηθεί οι αγχόνες για το πνευματικό και οικονομικό ανθό των ποντίων, θα περάσει ευχάριστα. Μας εντυπωσιάζουν οι χαμηλές θερμοκρασίες που βρίσκουμε μόλις ξυπνάμε αλλά και η καθαρή ατμόσφαιρα που επικρατεί σε όλη την βαθιά κοιλάδας της Αμάσειας.
Γύρω στις 8 το πρωί το λεωφορείο ξεκινάει για το μεγάλο και μονότονο ταξίδι. Σχεδόν 700 km χωρίζουν την Αμάσεια από την Κωνσταντίνου Πόλις, όπου θα περάσουμε το τελευταίο βράδυ στην Τουρκία. Από τα ηχεία ακούγεται το «καλημέρα όλη μέρα» της κυρίας Χούλια Καβάζ, που όλες αυτές τις μέρες μας συνόδευσε και μας ξενάγησε με ιδιαίτερη φροντίδα και επιμέλεια. Κάποιες τελευταίες πληροφορίες και ενημέρωση για το κουραστικό ταξίδι θα μας δοθούν και από τον αρχηγό της αποστολής.
Στις 08:40 και μετά από πορεία 40 km το λεωφορείο στρίβει αριστερά προς Μερζιφούντα που την συναντάμε δεξιά μας στις 09:00. Δίπλα ακριβώς το Γκιουμούς Ματέν, με την εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας και το Γυμνάσιο Ανατόλια, που λειτουργούσαν μέχρι το 1922.
Η πόλη του Οσματζίκ με το φημισμένο ρύζι, ο Άλυς ποταμός που τον ξανά συναντάμε και η πόλη Τόσια, είναι μερικά χαρακτηριστικά στοιχεία που συναντάμε καθώς κινούμεθα επί της οροσειράς Daglari, μέχρι τις 12:00. Το όρος Καρτάκ όπου λειτουργεί και χιονοδρομικό κέντρο, οι δρόμοι με την κίνηση να αυξάνεται συνεχώς και τα γυμνά υψώματα που διασχίζουμε θα μας συντροφεύουν μέχρι το πολυκατάστημα METRO, όπου θα μεσημεριάσουμε από τις 2 παρά 20 μέχρι τις 2 και μισή.
‘Ήδη όμως έχουμε μπει στο μεγάλο αυτοκινητόδρομο που οδηγεί από την Πόλη στην Άγκυρα και η διαδρομή είναι πιο εύκολη. Δεξιά μας αφήνουμε το Ατάπαζαρ με τη λίμνη Καπάντζια, αριστερά μας γύρω στις 16:00 την Νικομήδεια και στις 17:30 μπαίνουμε για τα καλά στην Πόλη. Η κίνηση είναι έντονη και κουραστική καθώς πριν από την γέφυρα που ενώνει την Ευρώπη με την Ασία τα αυτοκίνητα κινούνται με μηδενικές ταχύτητες. Υπομονή και ψυχραιμία μέχρι να φθάσουμε στο CRYSTAL PALACE, όπου θα διανυκτερεύσουμε.
Εδώ πρέπει να σημειώσω ότι σήμερα όλοι ήταν πιο χαλαροί. Κάποια ανέκδοτα, κάποια DVD για την ιστορία της Πόλης και η παρέα των τελευταίων καθισμάτων που έπαιξαν λύρα και τραγούδησαν καθ' όλη την διαδρομή, έδωσαν ένα όμορφο και ιδιαίτερο χρώμα στη σημερινή μέρα.
Γύρω στις 19:00 παίρνουμε τα κλειδιά για τα δωμάτια του ξενοδοχείου. Είμαστε τυχεροί γιατί τα δωμάτιά μας είναι ψηλά και έχουμε την τύχη να δούμε την πόλη, με τις ατελείωτες ομορφιές της. Τι να πρωτοδούμε στις λίγες ώρες που μας απομένουν, στην κορωνίδα των πόλεων. Μόνο αναμνήσεις, προβληματισμοί και οράματα. «Να ‘ναι ευλογημένο» όπως είναι και αφού έτσι επέτρεψε ο Κύριος.
 |
| Βίλα Καπαγιαννίδη |
11η Ημέρα
Κυριακή 7 Αυγούστου 2011
Ησύχασαν οι ψυχές μας! Φορτωμένοι με αναμνήσεις και εικόνες από την «πατρίδα» θα πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής. Το ταξίδι προσκύνημα στις αλησμόνητες πατρίδες θα μείνει για πάντα χαραγμένο στο μυαλό μας και στις καρδιές μας. Δεν είναι εύκολο να ξεχάσουμε τα χωρία και τα σπίτια των παππούδων μας, τις εκκλησίες και τα μαγαζιά των προγόνων μας, τους πόντιους που μας αγκάλιασαν και έκλαψαν μαζί μας, έχοντας τον Χριστό στην ψυχή τους και τον Μωάμεθ στο στόμα τους.
Στις 08:30 θα πάμε για προσκύνημα στο πατριαρχείο. Θα περάσουμε από την πλατεία Ταξίμ και μέσου της οδού «Πέραν» όπου συναντούμε πολλά παλιά αρχοντικά των Ελλήνων θα μπούμε στην ιστορική χερσόνησο περνώντας πάνω από τη μια γέφυρα του Κεράτιου κόλπου. Εδώ στην περιοχή του Φαναρίου άνθισε ο ελληνισμός, για δεκάδες χρόνια, όπως μας μαρτυρούν και εδώ τα πολλά αρχοντικά αλλά και τα άλλα και τα άλλα μνημεία πολιτισμού που άφησαν οι πρόγονοί μας στο διάβα των αιώνων. Είναι Κυριακή και ο πατριαρχικός ναός του Αγίου Γεωργίου έχει λειτουργία.
Προς έκπληξη όλων μέσα στον ναό είναι μόνο οι ιερείς και οι ψάλτες. Το πλήρωμα της εκκλησίας βρίσκεται πιθανόν στα κρεβάτια του. «Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτηρ του θεού» για να ξαναρθεί ο ελληνισμός κοντά στην ορθοδοξία, στην πατρίδα και την οικογένεια.
Ανάβουμε ένα κερί, προσκυνάμε τις εικόνες και τα λείψανα των αγίων γυναικών που βρίσκονται στον ναό και αποχωρούμε προς το λεωφορείο.
Μαζί μας ήταν και σήμερα ο ξεναγός μας, η Χούλια Καβάζ μαζί με τον μικρό γιο της. Ο νεαρός είναι άνετος μαζί μας και ιδιαιτέρα φιλικός με τους άνδρες. Η μαμά του, η κυρία Χούλια η ξεναγός τον Αργοναυτών κατάγεται από ένα ορεινό χωριό της Ξάνθης, αλλά μένει στην Κων/πόλη μαζί με την οικογένειά της. Μας εντυπωσιάζει με τις γνώσεις της, την ομορφιά της και την συμπεριφορά της.
Σε λίγες μόνο μέρες κέρδισε την εκτίμηση όλης της μεγάλης παρέας και σίγουρα στις όμορφες εικόνες των αλησμόνητων πατρίδων κυρίαρχη θέση θα κατέχει η Χούλια. Μας χαιρετά σαν αδέρφια, εγκάρδια και γνήσια φιλία. Το πιστεύει πιο πολύ απ’ ότι το λέει και αυτό το βλέπουμε στα μάτια της, καθώς φεύγουμε από την βασιλεύουσα.
Στις 09:30 έχουμε ήδη βγει από την Κων/πολη, όπου απροσδόκητα σήμερα δεν έχει καθόλου κίνηση. Μετά από 50 λεπτά βγαίνουμε από τον αυτοκινητόδρομο που οδηγεί προς την Αδριανούπολη και ακολουθούμε την πινακίδα που δείχνει Ραιδεστός (TEKIRDAG).Οι πόλεις και τα χωριά που διασχίζουμε κοιμούνται και η κίνηση αυτοκινήτων και κατοίκων είναι υποτονική. Αφού περνάμε την Ραιδεστό γύρω στις 11:00 θα κάνουμε μια στάση στο ULUSOY, για καφέ και φαγητό.
Καθώς η ώρα πλησιάζει στις13:00 το λεωφορείο πλησιάζει στα σύνορα και με τις ταυτότητες ή τα διαβατήρια στα χέρια θα περάσουμε και από το ελληνικό τελωνείο γύρω στις 13:30.
Μπαίνοντας στην Ελλάδα οι αργοναύτες ξεσπούν σε χειροκροτήματα και ο πρόεδρος ξανά ακούγεται να λέει «μπαίνουμε στην δυτική Ελλάδα.» Το ότι κάτι άλλαξε μόλις περάσαμε τον Έβρο ποταμό το καταλαβαίνουμε και από την ομαλή κίνηση του λεωφορείου, επί της Εγνατίας οδού.
Λίγη ανάπαυση, ένας καφές ή φαγητό για όσους επιθυμούν είναι ο λόγος που σταματάμε για τελευταία φορά, την εκστρατεία μας. Το πολυκατάστημα του Χρυσανθίδη μας τα παρέχει όλα και σε σχετικά καλές τιμές.
Στις 16:30 ξανά ξεκινάμε για τη Βέροια. Ο Δημήτρης και η Σάσα, το ζευγάρι από τις Σέρρες μας αποχαιρετά στο ύψος του Στρυμώνα ποταμού ενώ όλοι οι αργοναύτες τραγουδούν τις επιθυμίες του φιλικού ζευγαριού.
Στη διασταύρωση του Κλειδίου αφήνουμε τον Σάββα με την σύζυγο του, το ζευγάρι από το Πλατύ, τους φίλους μας που πάντα ήταν κοντά μας όταν έπαιζε η λύρα. Αλλά μια και είπα λύρα να μην ξεχάσω να αναφέρω τον Γιώργο Νικηφορίδη που τον απολαύσαμε σε αμέτρητους ποντιακούς σκοπούς και για πολλές ώρες καθημερινά ενώ στα δίστιχα ο Σπύρος Θεοδωρίδης τα είπε όλα και για όλους.
Η άφιξη γύρω στις 19:30 στη Βέροια μας προσγείωσε στην πραγματικότητα και μας ξυπνάει από το όνειρο, που ζούσαμε τις τελευταίες 11 μέρες. Αλλάζοντας τηλέφωνα, διευθύνσεις, κάρτες και με λόγια αποχαιρετισμού παίρνουμε τον δρόμο για τα σπίτια μας.
Ο θρύλος για τον ποντιακό ελληνισμό είναι και θα παραμείνει ανεξίτηλος στη μνήμη μας, ιδιαιτέρα τώρα που μας αξίωσε ο παντοδύναμος να πατήσουμε τα ιερά χώματα του Πόντου.
Έχουμε όλοι την ευθύνη να αναδείξουμε, να υπηρετήσουμε το ποντιακό ζήτημα και να συμβάλουμε στην επίτευξη των εθνικών και θρησκευτικών μας στόχων.
Νίκος Τουμπουλίδης
Αύγουστος 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου