7η μέρα
Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011
Η ώρα είναι 05:00. Η Τραπεζούντα και πάλι ξυπνάει και μαζί οι νέοι αργοναύτες. Είναι η μέρα που ο καθένας μας μπορεί να επισκεφτεί την ιδιαίτερη πατρίδα του ή να ακολουθήσει την ξεναγό μας σε μια περιήγηση μέσα στην πόλη.
Το πρώτο γκρουπ για το Καρς ξεκίνησε στις 05:30 γιατί σήμερα θα διανύσουν πάνω από 700 χιλιόμετρα για να δουν τα χωριά τους στο ΒΑ άκρο της Τουρκίας, κοντά στην Γεωργία.
Ένα άλλο γκρουπ θα επισκεφθεί την Κρώμνη και χωριά- μοναστήρια της περιοχής της Αργυρούπολης.
Ενώ ένα τρίτο γκρουπ αποτελούμενο από δέκα άτομα θα ξεκινήσει για τη Σάντα- Σταυρίν- Μέση Ματσούκα. Σε αυτό το γκρουπ είμαστε ο πατέρας μου, ο αδερφός μου, ο Γιώργος Νικηφορίδης, η Αρχοντούλα, ο Σπύρος Θεοδωρίδης, η Κλεονίκη, ο Γιάννης Καλοϊδης, η Ευαγγελία και η κυρία Κωνσταντίνα. Ιδανική παρέα για να περάσουμε καλά.
Στις 07:20 το DOLMUS με οδηγό τον Φαχρετίν, Ματσκαλή Πόντιο που μιλάει τέλεια τα ποντιακά, ξεκινάει το ταξίδι της ‘’αροθυμίας ‘’.
Κινείται ανατολικά προς τα Σούρμενα και μετά από 20 χιλιόμετρα στρίβει δεξιά αφού περάσει τις εκβολές του Γιάμπολη ποταμού. Η πινακίδα Santa Harabeleri 42 km μας δίνει την εντύπωση πως πολύ γρήγορα θα είμαστε στο οροπέδιο της Σάντας. Ακολουθούμε τις πινακίδες, πότε δεξιά και πότε αριστερά του Γιάμπολη ποταμού, που γράφουν Atayurt. Μετά από μια ώρα δρόμου, όπου το DOLMUS κινείται άνετα, φθάνοντας στο χωριό Αtayurt περνώντας πάνω από μια μικρή γέφυρα στρίβουμε δεξιά. Ένα ιχθυοτροφείο πέστροφας προκαλεί την περιέργεια μας ενώ ο δρόμος γίνεται χωματόδρομος και ο λάσπες δυσκολεύουν τις κινήσεις μας.
Η ομίχλη που βλέπουμε μπροστά μας είναι έντονη και ο οδηγός μας ενημερώνει ότι σίγουρα θα βρούμε ομίχλη σε όλη την περιοχή.
Τα τελευταία σπίτια στο χωριό Μάτεϋ, όπου υπάρχει ένα μεγάλο σχολείο χρησιμοποιούνται και ως παντοπωλεία πανδοχεία και τα λοιπά και μπορεί κάποιος να ψωνίσει κάποια φαγώσιμα, διότι στα χωριά της Σάντας θα βρει μόνο νερό.
Μετά από δυόμιση ώρες δρόμο φτάνουμε στην διασταύρωση που οδηγεί αριστερά στην ενορία Ζουρναζάντων και δεξιά στα άλλα έξι χωριά. Η επίσκεψη μας στο σχολείο και στους δύο ναούς, του αγίου Γεωργίου και του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης μας αποζημιώνουν. Εδώ θα βρούμε κάποιες οικογένειες με τα ζώα τους να βόσκουν στα ατελείωτα παρχάρια και παρά την τούρκικη τους καταγωγή, γνωρίζουν τους πραγματικούς ιδιοκτήτες των σπιτιών που κατοικούν και μας υποδέχονται φιλικά.
Η ενορία Τσακαλάντων με τα λίγα σπίτια και τον ναό της ζωοδόχου πηγής, η ενορία των Ισχανάντων πιο ψηλά με την αγία Κυριακή και τα διακόσια εξήντα σπίτια πριν την ανταλλαγή καθώς και η ενορία με πάνω από τα τριακόσια σπίτια και το ναό του αγίου Χριστοφόρου μένουν εδώ για να θυμίζουν σε εμάς τους νεότερους ποιες είναι οι ρίζες μας και ποια ήταν η Αγία Σάντα με τους γνήσιους ορθόδοξους πόντιους Έλληνες.
‘’Η δύσα έρθεν και κόνεψεν ση Σάντας τα ρασία και κι πορώ να λέπατα και καίετ’ η καρδίαμ’’ σκέφτομαι φεύγοντας για τα ατελείωτα παρχάρια που βρίσκονται σε υψόμετρο πάνω από 2.000 μέτρα.
Ο Παρνάδρης υψώνεται αγέροχο και ατελείωτος, το όρος Θήχης με ον Αε Σερ τιμήν της Παναγίας οι μουσουλμάνοι οι κορυφές του Καρά Καπάν αριστερά μας η κορυφή Αι Σερ δεξιά μας μοιάζουν σαν ταινία καθώς ΄’’ η δύσα ετσόκεψεν σε όλα τα ρασία΄΄. Είμαστε τυχεροί που ο Φαχρετίν ξέρει πολύ καλά τους δρόμους και ξέρει και έναν φούρνο εδώ πάνω στα παρχάρια. Θα σταματήσει για λίγη ξεκούραση και φαγητό που έχουμε μαζί μας με φρέσκες λαγάνες από το φούρνο. Στις 12:00 ξεκινάμε για το Σταυρίν.
Οι δρόμοι είναι λασπωμένοι και κακοτράχαλοι καθώς πλέον βρισκόμαστε στον αυχένα του Θήχη όρους και παίρνουμε τον κατήφορο προς το Σταυρίν. Μετά από πέντε περίπου χιλιόμετρα στη διασταύρωση που δείχνει προς Κρώμνη ή Αι Σερ- Σταύριν, κινούμαστε προς Σταυρίν. Στις 13:30 φθάνουμε στο Σταυρίν.
Ο πατέρας μου είναι συγκλονισμένος και προσπαθεί να μιλήσει ενώ με το ζόρι συγκρατεί τα δάκρυά του. Ξέρει ότι εδώ γεννήθηκε και περπάτησε η μητέρα του , η Ελπίδα Κυριακίδου – Τουμπαλίδου. Πραγματοποίησε το τάμα του στα 77α του χρόνια. Η καρδία του όπως και του αδελφού μου φτερουγίζει. Εγώ προσπαθώ να κρατηθώ ψύχραιμος. ‘Ένας τουρκίτσος που μας βλέπει καταλαβαίνει το σκοπό της επίσκεψης μας και τρέχει να ’ρθει κοντά μας. Με τη βοήθεια του Φαχρετίν και του Μουχτάρ ( προέδρου ) και λέγοντας ότι γνωρίσουμε για τα σπίτι των προγόνων μας , ο Μουχτάρης μας υποδεικνύει το σπίτι. Βρίσκεται τριάντα μέτρα πάνω και δεξιά ( όπως βλέπουμε από χαμηλά ) από την εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων . Εδώ στην εκκλησία όπου ο προπάππους του πατέρα μου , ο παπά Δημήτρης Παπαδόπουλος έσπειρε Χριστό και Ορθοδοξία.
Στο σπίτι όπου πηγαίνουμε μαζί με τον τουρκίτσο οι δύο τουρκάλες ηλικιωμένες που μένουν εκεί κάνουν πως δεν ξέρουν τίποτε και μάλλον δεν είναι πολύ φιλικές μαζί μας. Ο πατέρας μου είναι πλέον κλαμένος , δεν μπορεί να συγκρατήσει το δάκρυ της καρδιάς που φάνηκε στα μάτια του και ένα γιατί στα χείλη των παιδιών του, που προσπαθούν να κρατηθούν ψύχραιμοι .Ο πόθος, το όραμα, το τάμα, είναι αυτά που έφεραν τον Κώστα Τουμπουλίδη στα ιερά χώματα του Σταυρίν. Μπροστά στην εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων θα χορέψουμε μαζί με κάποιους τούρκους που κατέχουν καλά τους χορούς μας πριν πάρουμε το δρόμο για τα χωριά της Μέσης Ματσούκας.
Ο δρόμος πλέον βελτιώνεται αισθητά και μετά από πέντε με έξι χιλιόμετρα κατηφορίζουμε προς την απέναντι πλευρά, προς τον ποταμό Γιαγλίτερε . Περνάμε τη διασταύρωση που οδηγεί αριστερά προς Αργυρούπολη και δεξιά προς Άρδασσα ( Τορούλ ) στρίβοντας δεξιά.
Η Άρδασσα, τα Ζύγανα με τις μαγευτικές εικόνες που συναντήσαμε την πρώτη μέρα που ήρθαμε προς Τραπεζούντα και το τούνελ της Ζύγανας μας φέρνουν κοντά στα χωριά της Μέσης Ματσούκας. Τα ζωγραφισμένα χωρία του Χαψίκιοϊ , της Ζάβερας , της Στάμας , της Κρένεσας ( ANAYURT) , της Ποντίλας , των Γιαννακάντων και της Κουνάκας θα είναι τα οπτικά μας ερεθίσματα καθώς τριγυρνάμε στην περιοχή ενώ ο καιρός είναι ιδιαίτερα υγρός και η θερμοκρασία δεν ξεπερνάει τους 20 Κελσίου.
Όλα είναι υπέροχα όπως υπέροχα ήταν και τα εδέσματα της Ευαγγελίας και της Κωνσταντίνας που σε όλο το ταξίδι μας τάιζαν σαν μικρά παιδιά. Γύρω στις 17:30 το DOLMUS θα μας αφήσει στο ξενοδοχείο και ο Φαχρετίν θα μένει και αυτός στις μνήμες μας για την άψογη οδήγηση και συμπεριφορά.
Το ταξί που πήγε τον πρόεδρο με την παρέα του στην Κρώμνη και στα Ίμερα έχει ήδη γυρίσει ενώ αργά το απόγευμα θα γυρίσουν και οι πιο μακρινοί. Γεύση πόντου και άρωμα Ελλάδας , της ανατομικής Ελλάδας όπως λένε πολλοί, θα συνοδεύουν τον καθένα μας και θα μας συντροφεύουν μέχρι την επάνοδό μας.
Το κυρίως γκρούπ με την ξεναγό μας κινήθηκε μέσα στην πόλη. Το Φροντιστήριο της Τραπεζούντας , η βίλα του Φωστηρόπουλου, ο μητροπολιτικός ναός του Αγίου Ευγένιου και τα υψώματα του Μίθριου Όρους ( Μποζ Τεπέ ) θα είναι μερικά από τα μέρη που θα επισκεφθούν και θα απολαύσουν.
Η κοινή μας μοίρα, όλων ημών που ψάχνουμε τις ρίζες μας την παράδοσή μας και τον πολιτισμό μας για μια ακόμη φορά μας γεμίζει με υπερηφάνεια και μας δίνει το κουράγιο να αγωνισθούμε και να διεκδικήσουμε την αλήθεια.
Το βραδινό στο ξενοδοχείο είναι πλούσιο και το απολαμβάνουμε μαζί με άλλα γκρούπ από τη Σκύδρα και τη Δράμα. Θ α ακολουθήσουν βόλτες, ψώνια και χαλάρωση στα στενοσόκακα της πόλης. Γύρω στις 22.00 θα στηθεί ένα γρήγορο παρακάθ, που θα κρατήσει μέχρι της 01.00.
Η κούραση είναι φανερή στα πρόσωπα και τα σώματά μας και είναι σίγουρο πως θα απολαύσουμε τον ύπνο μας, μια και βοηθάει και ο καιρός με τις χαμηλές θερμοκρασίες.
8η Ημέρα
Πέμπτη 4 Αυγούστου 2011
Ο καιρός σήμερα μας προειδοποιεί ότι θα ακολουθήσει μια συννεφιασμένη μέρα. Πρέπει να ντυθούμε καλά καθότι η περιοδεία μας στα Σούρμενα και την κοιλάδα του Όφη ποταμού καθώς και η παραμονή μας για αρκετή ώρα στη λίμνη Ουζούν Γκιόλ καθ ΄όλη τη διάρκεια της ημέρας αναμένεται να γίνει με συνθήκες φθινοπώρου.
Το πρωινό μας ξύπνημα γίνεται άνετα χωρίς άγχος ή πονοκεφάλους. Οι ρυθμοί στην είναι αργοί και χαλαροί. Κανείς δεν βιάζεται, δεν τρέχει ούτε σκέπτεται τίποτε άλλο εκτός από το ότι ο Πόντος είναι το μεγαλείο του Ελληνισμού. Νομίζω ότι χωρίς Πόντο δεν θα υπήρχε Ελλάδα.
Μέτα τα πλούσιο πρωινό στο ξενοδοχείο η αποστολή ξεκινάει για την κοιλάδα του Όφη ποταμού. Η φιδίσια διαδρομή του ποταμού που όλο το χρόνο κατεβάζει πολύ νερό εκβάλει στα Σούρμενα. Πηγαίνουμε ανατολικά της Τραπεζούντας και περνάμε τα Γέμουρα, την Αρσινόη και στις 10:00 φθάνουμε στα Σούρμενα. Μοναδική η φύση και παντού πράσινο τσάι και νερά. Η πόλη μέχρι το 1922 είχε πολύ ελληνισμό και πάνω από δέκα μοναστήρια. Λίγο αργότερα ξεκινάμε για τη λίμνη Ουζούν Γκιόλ που απέχει 30 χιλιόμετρα από τα Σούρμενα. Κινούμεθα του Όφεους ποταμού ενώ η υγρασία και η ομίχλη καλύπτει όλα τα βουνά. Μια στάση στο Κατωχώρι ( Τσαϊ καρά) για λίγη ξεκούραση μας δίνει την ευκαιρία να βρούμε και να μιλήσουμε με πολλούς Οφλίδες. Αυτοί οι άνθρωποι δεύτερης και τρίτης γενιάς διατηρούν με πολύ σεβασμό τα ήθη και τα έθιμά τους, συνεχίζουν την παράδοση και μιλούν τέλεια την ποντιακή διάλεκτο.
Επόμενη στάση του λεωφορείου θα γίνει στην περιοχή Σάραχο, όπου η λίμνη Ουζούν Γκιόλ είναι το στολίδι της περιοχής. Εδώ οι ποντικές Άλπεις μοιάζουν λυπημένες με την “δύσα να ετσόκεψεν σε όλα τα ρασία” , η υγρασία να είναι στο 100% και η θερμοκρασία κάτω από τους 15ο κελσίου. Εδώ στη περιοχή του Όφη ποταμού, το αιώνιο μνημείο του ποντιακού ελληνισμού δεν σβήνει ούτε με ομίχλες, ούτε με χιόνια, ούτε με βροχές διότι τα ποντιόπουλα δεν ξεχνούν.
Η μέρα περνάει γρήγορα και χαλαρά καθώς στη περιοχή της λίμνης υπάρχουν εστιατόρια και άλλα καταστήματα, όπου οι αργοναύτες περνούν το μεσημέρι τους μέχρι το απόγευμα. Γύρω στις 17:00 επιστρέφουν στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση.
Κάποιοι όμως αργοναύτες ψάχνουν και σήμερα τα σπίτια τους, τις εκκλησίες τους, τα χωριά τους.
Ο πατέρας μου και ο αδερφός μου ψάχνουν μέσα στην Τραπεζούντα το σπίτι και το μαγαζί του παππού, μα δεν θα είναι τυχεροί, όπως την προηγούμενη μέρα.
Ο Γιώργος Νικηφορίδης, ο Σπύρος, η Αρχοντούλα και εγώ θα επισκεφθούμε το χωριό του Γιώργου το ΑΚΑΥΑ στην Κερασούντα.
Ο Χάρης με τη γυναίκα του θα βρεθούν στα χωριά τους στην Αργυρούπολη.
Η Ελένη Αλατσίδου και ο Γιώργος Μουρατίδης θα βρουν στο χωριό Λιβάδια (Σαϊλάρ) το σπίτι και το χαμελέτε του πεθερού της Ελένης.
Οι ιδιαίτερες στιγμές του καθενός είναι πολλές και τα συναισθήματα μας ανάμικτα καθώς ήδη φθάσαμε στο τελευταίο βράδυ παραμονής μας στην Τραπεζούντα.
Είμαστε όμως αρκετοί στην πόλη και στις 22:00 ο Αχιλλέας Βασιλειάδης, ο Σπύρος Θεοχαρίδης, ο Γιώργος Νικηφορίδης και αρκετοί φίλοι της ποντιακής μουσικής από την Ελλάδα και τον Πόντο θα διασκεδάσουν στον πρώτο όροφο του USTA PARK, δεδομένου ότι λόγω ραμαζανιού τα πάντα είναι κλειστά.
Ήταν όμορφα τα τραγούδια, οι χοροί και γενικά το περιβάλλον, γι αυτό και δεν λέει να τελειώσει γρήγορα αυτό το παρακάθ.
Σίγουρα όμως όλα κάποτε τελειώνουν και ένα κρεβάτι μας χρειάζεται περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.
Νίκος Τουμπουλίδης
Αύγουστος 2011
πηγη:http://www.elverias.gr/
Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011
Η ώρα είναι 05:00. Η Τραπεζούντα και πάλι ξυπνάει και μαζί οι νέοι αργοναύτες. Είναι η μέρα που ο καθένας μας μπορεί να επισκεφτεί την ιδιαίτερη πατρίδα του ή να ακολουθήσει την ξεναγό μας σε μια περιήγηση μέσα στην πόλη.
Το πρώτο γκρουπ για το Καρς ξεκίνησε στις 05:30 γιατί σήμερα θα διανύσουν πάνω από 700 χιλιόμετρα για να δουν τα χωριά τους στο ΒΑ άκρο της Τουρκίας, κοντά στην Γεωργία.
Ένα άλλο γκρουπ θα επισκεφθεί την Κρώμνη και χωριά- μοναστήρια της περιοχής της Αργυρούπολης.
Ενώ ένα τρίτο γκρουπ αποτελούμενο από δέκα άτομα θα ξεκινήσει για τη Σάντα- Σταυρίν- Μέση Ματσούκα. Σε αυτό το γκρουπ είμαστε ο πατέρας μου, ο αδερφός μου, ο Γιώργος Νικηφορίδης, η Αρχοντούλα, ο Σπύρος Θεοδωρίδης, η Κλεονίκη, ο Γιάννης Καλοϊδης, η Ευαγγελία και η κυρία Κωνσταντίνα. Ιδανική παρέα για να περάσουμε καλά.
Στις 07:20 το DOLMUS με οδηγό τον Φαχρετίν, Ματσκαλή Πόντιο που μιλάει τέλεια τα ποντιακά, ξεκινάει το ταξίδι της ‘’αροθυμίας ‘’.
Κινείται ανατολικά προς τα Σούρμενα και μετά από 20 χιλιόμετρα στρίβει δεξιά αφού περάσει τις εκβολές του Γιάμπολη ποταμού. Η πινακίδα Santa Harabeleri 42 km μας δίνει την εντύπωση πως πολύ γρήγορα θα είμαστε στο οροπέδιο της Σάντας. Ακολουθούμε τις πινακίδες, πότε δεξιά και πότε αριστερά του Γιάμπολη ποταμού, που γράφουν Atayurt. Μετά από μια ώρα δρόμου, όπου το DOLMUS κινείται άνετα, φθάνοντας στο χωριό Αtayurt περνώντας πάνω από μια μικρή γέφυρα στρίβουμε δεξιά. Ένα ιχθυοτροφείο πέστροφας προκαλεί την περιέργεια μας ενώ ο δρόμος γίνεται χωματόδρομος και ο λάσπες δυσκολεύουν τις κινήσεις μας.
Η ομίχλη που βλέπουμε μπροστά μας είναι έντονη και ο οδηγός μας ενημερώνει ότι σίγουρα θα βρούμε ομίχλη σε όλη την περιοχή.
 |
| Αγιος Χριστοφορος (Πιστοφάντων) |
Τα τελευταία σπίτια στο χωριό Μάτεϋ, όπου υπάρχει ένα μεγάλο σχολείο χρησιμοποιούνται και ως παντοπωλεία πανδοχεία και τα λοιπά και μπορεί κάποιος να ψωνίσει κάποια φαγώσιμα, διότι στα χωριά της Σάντας θα βρει μόνο νερό.
Μετά από δυόμιση ώρες δρόμο φτάνουμε στην διασταύρωση που οδηγεί αριστερά στην ενορία Ζουρναζάντων και δεξιά στα άλλα έξι χωριά. Η επίσκεψη μας στο σχολείο και στους δύο ναούς, του αγίου Γεωργίου και του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης μας αποζημιώνουν. Εδώ θα βρούμε κάποιες οικογένειες με τα ζώα τους να βόσκουν στα ατελείωτα παρχάρια και παρά την τούρκικη τους καταγωγή, γνωρίζουν τους πραγματικούς ιδιοκτήτες των σπιτιών που κατοικούν και μας υποδέχονται φιλικά.
Η ενορία Τσακαλάντων με τα λίγα σπίτια και τον ναό της ζωοδόχου πηγής, η ενορία των Ισχανάντων πιο ψηλά με την αγία Κυριακή και τα διακόσια εξήντα σπίτια πριν την ανταλλαγή καθώς και η ενορία με πάνω από τα τριακόσια σπίτια και το ναό του αγίου Χριστοφόρου μένουν εδώ για να θυμίζουν σε εμάς τους νεότερους ποιες είναι οι ρίζες μας και ποια ήταν η Αγία Σάντα με τους γνήσιους ορθόδοξους πόντιους Έλληνες.
‘’Η δύσα έρθεν και κόνεψεν ση Σάντας τα ρασία και κι πορώ να λέπατα και καίετ’ η καρδίαμ’’ σκέφτομαι φεύγοντας για τα ατελείωτα παρχάρια που βρίσκονται σε υψόμετρο πάνω από 2.000 μέτρα.
 |
| Καρακαπαν |
Ο Παρνάδρης υψώνεται αγέροχο και ατελείωτος, το όρος Θήχης με ον Αε Σερ τιμήν της Παναγίας οι μουσουλμάνοι οι κορυφές του Καρά Καπάν αριστερά μας η κορυφή Αι Σερ δεξιά μας μοιάζουν σαν ταινία καθώς ΄’’ η δύσα ετσόκεψεν σε όλα τα ρασία΄΄. Είμαστε τυχεροί που ο Φαχρετίν ξέρει πολύ καλά τους δρόμους και ξέρει και έναν φούρνο εδώ πάνω στα παρχάρια. Θα σταματήσει για λίγη ξεκούραση και φαγητό που έχουμε μαζί μας με φρέσκες λαγάνες από το φούρνο. Στις 12:00 ξεκινάμε για το Σταυρίν.
Οι δρόμοι είναι λασπωμένοι και κακοτράχαλοι καθώς πλέον βρισκόμαστε στον αυχένα του Θήχη όρους και παίρνουμε τον κατήφορο προς το Σταυρίν. Μετά από πέντε περίπου χιλιόμετρα στη διασταύρωση που δείχνει προς Κρώμνη ή Αι Σερ- Σταύριν, κινούμαστε προς Σταυρίν. Στις 13:30 φθάνουμε στο Σταυρίν.
Ο πατέρας μου είναι συγκλονισμένος και προσπαθεί να μιλήσει ενώ με το ζόρι συγκρατεί τα δάκρυά του. Ξέρει ότι εδώ γεννήθηκε και περπάτησε η μητέρα του , η Ελπίδα Κυριακίδου – Τουμπαλίδου. Πραγματοποίησε το τάμα του στα 77α του χρόνια. Η καρδία του όπως και του αδελφού μου φτερουγίζει. Εγώ προσπαθώ να κρατηθώ ψύχραιμος. ‘Ένας τουρκίτσος που μας βλέπει καταλαβαίνει το σκοπό της επίσκεψης μας και τρέχει να ’ρθει κοντά μας. Με τη βοήθεια του Φαχρετίν και του Μουχτάρ ( προέδρου ) και λέγοντας ότι γνωρίσουμε για τα σπίτι των προγόνων μας , ο Μουχτάρης μας υποδεικνύει το σπίτι. Βρίσκεται τριάντα μέτρα πάνω και δεξιά ( όπως βλέπουμε από χαμηλά ) από την εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων . Εδώ στην εκκλησία όπου ο προπάππους του πατέρα μου , ο παπά Δημήτρης Παπαδόπουλος έσπειρε Χριστό και Ορθοδοξία.
Στο σπίτι όπου πηγαίνουμε μαζί με τον τουρκίτσο οι δύο τουρκάλες ηλικιωμένες που μένουν εκεί κάνουν πως δεν ξέρουν τίποτε και μάλλον δεν είναι πολύ φιλικές μαζί μας. Ο πατέρας μου είναι πλέον κλαμένος , δεν μπορεί να συγκρατήσει το δάκρυ της καρδιάς που φάνηκε στα μάτια του και ένα γιατί στα χείλη των παιδιών του, που προσπαθούν να κρατηθούν ψύχραιμοι .Ο πόθος, το όραμα, το τάμα, είναι αυτά που έφεραν τον Κώστα Τουμπουλίδη στα ιερά χώματα του Σταυρίν. Μπροστά στην εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων θα χορέψουμε μαζί με κάποιους τούρκους που κατέχουν καλά τους χορούς μας πριν πάρουμε το δρόμο για τα χωριά της Μέσης Ματσούκας.
Ο δρόμος πλέον βελτιώνεται αισθητά και μετά από πέντε με έξι χιλιόμετρα κατηφορίζουμε προς την απέναντι πλευρά, προς τον ποταμό Γιαγλίτερε . Περνάμε τη διασταύρωση που οδηγεί αριστερά προς Αργυρούπολη και δεξιά προς Άρδασσα ( Τορούλ ) στρίβοντας δεξιά.
Η Άρδασσα, τα Ζύγανα με τις μαγευτικές εικόνες που συναντήσαμε την πρώτη μέρα που ήρθαμε προς Τραπεζούντα και το τούνελ της Ζύγανας μας φέρνουν κοντά στα χωριά της Μέσης Ματσούκας. Τα ζωγραφισμένα χωρία του Χαψίκιοϊ , της Ζάβερας , της Στάμας , της Κρένεσας ( ANAYURT) , της Ποντίλας , των Γιαννακάντων και της Κουνάκας θα είναι τα οπτικά μας ερεθίσματα καθώς τριγυρνάμε στην περιοχή ενώ ο καιρός είναι ιδιαίτερα υγρός και η θερμοκρασία δεν ξεπερνάει τους 20 Κελσίου.
Όλα είναι υπέροχα όπως υπέροχα ήταν και τα εδέσματα της Ευαγγελίας και της Κωνσταντίνας που σε όλο το ταξίδι μας τάιζαν σαν μικρά παιδιά. Γύρω στις 17:30 το DOLMUS θα μας αφήσει στο ξενοδοχείο και ο Φαχρετίν θα μένει και αυτός στις μνήμες μας για την άψογη οδήγηση και συμπεριφορά.
Το ταξί που πήγε τον πρόεδρο με την παρέα του στην Κρώμνη και στα Ίμερα έχει ήδη γυρίσει ενώ αργά το απόγευμα θα γυρίσουν και οι πιο μακρινοί. Γεύση πόντου και άρωμα Ελλάδας , της ανατομικής Ελλάδας όπως λένε πολλοί, θα συνοδεύουν τον καθένα μας και θα μας συντροφεύουν μέχρι την επάνοδό μας.
 |
| Τραπεζούντα |
Η κοινή μας μοίρα, όλων ημών που ψάχνουμε τις ρίζες μας την παράδοσή μας και τον πολιτισμό μας για μια ακόμη φορά μας γεμίζει με υπερηφάνεια και μας δίνει το κουράγιο να αγωνισθούμε και να διεκδικήσουμε την αλήθεια.
Το βραδινό στο ξενοδοχείο είναι πλούσιο και το απολαμβάνουμε μαζί με άλλα γκρούπ από τη Σκύδρα και τη Δράμα. Θ α ακολουθήσουν βόλτες, ψώνια και χαλάρωση στα στενοσόκακα της πόλης. Γύρω στις 22.00 θα στηθεί ένα γρήγορο παρακάθ, που θα κρατήσει μέχρι της 01.00.
Η κούραση είναι φανερή στα πρόσωπα και τα σώματά μας και είναι σίγουρο πως θα απολαύσουμε τον ύπνο μας, μια και βοηθάει και ο καιρός με τις χαμηλές θερμοκρασίες.
8η Ημέρα
Πέμπτη 4 Αυγούστου 2011
Ο καιρός σήμερα μας προειδοποιεί ότι θα ακολουθήσει μια συννεφιασμένη μέρα. Πρέπει να ντυθούμε καλά καθότι η περιοδεία μας στα Σούρμενα και την κοιλάδα του Όφη ποταμού καθώς και η παραμονή μας για αρκετή ώρα στη λίμνη Ουζούν Γκιόλ καθ ΄όλη τη διάρκεια της ημέρας αναμένεται να γίνει με συνθήκες φθινοπώρου.
Το πρωινό μας ξύπνημα γίνεται άνετα χωρίς άγχος ή πονοκεφάλους. Οι ρυθμοί στην είναι αργοί και χαλαροί. Κανείς δεν βιάζεται, δεν τρέχει ούτε σκέπτεται τίποτε άλλο εκτός από το ότι ο Πόντος είναι το μεγαλείο του Ελληνισμού. Νομίζω ότι χωρίς Πόντο δεν θα υπήρχε Ελλάδα.
Μέτα τα πλούσιο πρωινό στο ξενοδοχείο η αποστολή ξεκινάει για την κοιλάδα του Όφη ποταμού. Η φιδίσια διαδρομή του ποταμού που όλο το χρόνο κατεβάζει πολύ νερό εκβάλει στα Σούρμενα. Πηγαίνουμε ανατολικά της Τραπεζούντας και περνάμε τα Γέμουρα, την Αρσινόη και στις 10:00 φθάνουμε στα Σούρμενα. Μοναδική η φύση και παντού πράσινο τσάι και νερά. Η πόλη μέχρι το 1922 είχε πολύ ελληνισμό και πάνω από δέκα μοναστήρια. Λίγο αργότερα ξεκινάμε για τη λίμνη Ουζούν Γκιόλ που απέχει 30 χιλιόμετρα από τα Σούρμενα. Κινούμεθα του Όφεους ποταμού ενώ η υγρασία και η ομίχλη καλύπτει όλα τα βουνά. Μια στάση στο Κατωχώρι ( Τσαϊ καρά) για λίγη ξεκούραση μας δίνει την ευκαιρία να βρούμε και να μιλήσουμε με πολλούς Οφλίδες. Αυτοί οι άνθρωποι δεύτερης και τρίτης γενιάς διατηρούν με πολύ σεβασμό τα ήθη και τα έθιμά τους, συνεχίζουν την παράδοση και μιλούν τέλεια την ποντιακή διάλεκτο.
Επόμενη στάση του λεωφορείου θα γίνει στην περιοχή Σάραχο, όπου η λίμνη Ουζούν Γκιόλ είναι το στολίδι της περιοχής. Εδώ οι ποντικές Άλπεις μοιάζουν λυπημένες με την “δύσα να ετσόκεψεν σε όλα τα ρασία” , η υγρασία να είναι στο 100% και η θερμοκρασία κάτω από τους 15ο κελσίου. Εδώ στη περιοχή του Όφη ποταμού, το αιώνιο μνημείο του ποντιακού ελληνισμού δεν σβήνει ούτε με ομίχλες, ούτε με χιόνια, ούτε με βροχές διότι τα ποντιόπουλα δεν ξεχνούν.
Η μέρα περνάει γρήγορα και χαλαρά καθώς στη περιοχή της λίμνης υπάρχουν εστιατόρια και άλλα καταστήματα, όπου οι αργοναύτες περνούν το μεσημέρι τους μέχρι το απόγευμα. Γύρω στις 17:00 επιστρέφουν στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση.
Κάποιοι όμως αργοναύτες ψάχνουν και σήμερα τα σπίτια τους, τις εκκλησίες τους, τα χωριά τους.
Ο πατέρας μου και ο αδερφός μου ψάχνουν μέσα στην Τραπεζούντα το σπίτι και το μαγαζί του παππού, μα δεν θα είναι τυχεροί, όπως την προηγούμενη μέρα.
Ο Γιώργος Νικηφορίδης, ο Σπύρος, η Αρχοντούλα και εγώ θα επισκεφθούμε το χωριό του Γιώργου το ΑΚΑΥΑ στην Κερασούντα.
Ο Χάρης με τη γυναίκα του θα βρεθούν στα χωριά τους στην Αργυρούπολη.
Η Ελένη Αλατσίδου και ο Γιώργος Μουρατίδης θα βρουν στο χωριό Λιβάδια (Σαϊλάρ) το σπίτι και το χαμελέτε του πεθερού της Ελένης.
Οι ιδιαίτερες στιγμές του καθενός είναι πολλές και τα συναισθήματα μας ανάμικτα καθώς ήδη φθάσαμε στο τελευταίο βράδυ παραμονής μας στην Τραπεζούντα.
Είμαστε όμως αρκετοί στην πόλη και στις 22:00 ο Αχιλλέας Βασιλειάδης, ο Σπύρος Θεοχαρίδης, ο Γιώργος Νικηφορίδης και αρκετοί φίλοι της ποντιακής μουσικής από την Ελλάδα και τον Πόντο θα διασκεδάσουν στον πρώτο όροφο του USTA PARK, δεδομένου ότι λόγω ραμαζανιού τα πάντα είναι κλειστά.
Ήταν όμορφα τα τραγούδια, οι χοροί και γενικά το περιβάλλον, γι αυτό και δεν λέει να τελειώσει γρήγορα αυτό το παρακάθ.
Σίγουρα όμως όλα κάποτε τελειώνουν και ένα κρεβάτι μας χρειάζεται περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.
Νίκος Τουμπουλίδης
Αύγουστος 2011
πηγη:http://www.elverias.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου