4η Ημέρα
Κυριακή 31 Ιουλίου 2011
Είναι απίστευτο! Η ώρα είναι μόλις 05:00. Λες και το κάνουν επίτηδες. Από τα ηχεία που βρίσκονται γύρω-γύρω από το ξενοδοχείο ο Ιμάμης προσεύχεται για λογαριασμό των μουσουλμάνων και μας ξυπνάει με ιδιαίτερες κραυγές. Τώρα αν αυτό που ακούγεται είναι προσευχή μόνο ένας ψυχίατρος μπορεί να μας το εξηγήσει. Υπομονή πέντε λεπτών και μετά πάλι νεκρική σιγή. Ησυχία παντού.
Το φως της νέας ημέρας μπαίνει από το μικρό παράθυρο του δωματίου και καθώς η ώρα πλησιάζει 06:00 οι πρώτοι αργοναύτες φαίνονται στον εσωτερικό διάδρομο του ξενοδοχείου.
Το πρωινό είναι αρκετά καλό και γύρω στις 08:30 ξεκινάμε την πορεία μας για τη Σινώπη. Μετά από τρείς ώρες πορείας μέσα στις πράσινες πλαγιές του όρους Ιλγκάς Ντάγ όπου συναντάμε την πόλη Πομπηούπολη , αρκετά χωριά, ποτάμια και τον Αμινό ποταμό θα φθάσουμε στην Σινώπη. Λίγο πριν φθάσουμε στη Σινώπη θα δούμε μπροστά μας τον Εύξεινο Πόντο κατεβαίνοντας από τα υψώματα του βουνού.
Η πόλη του Διογένη του Σινωπέα βρίσκεται σε οικοδομικό οργασμό. Παντού σκάβουν δρόμους, χτίζουν κτίρια ακόμα και λιμάνια. Η πόλη του Απόστολου Ανδρέα και πολλών άλλων αγίων όπως του Αγίου Φωκά του κηπουρού, η πρώτη αποικία των Μιλησίων είναι πλέον μια κοσμοπολίτικη πόλη και ο πληθυσμός της το καλοκαίρι φθάνει τις 200.000 κατοίκους.
Ο ι παλιές φυλακές της πόλης είναι ξακουστές, το ελληνικό κάστρο, το αρρεναγωγείο, το παρθεναγωγείο και το μουσείο θα είναι τα μέρη που θα επισκεφθούμε, ενώ κάποιοι θα απολαύσουν ένα καφέ ή το παραδοσιακό ποτό των Τούρκων, το τσάι στο γραφικό λιμάνι.
Στις 12:30 ξεκινάμε έχοντας στο μυαλό μας ότι εδώ αναδείχθηκαν οι βασικές ιδέες της ελευθερίας ενώ τώρα ο ήλιος της ελευθερίας των ιδεών σχεδόν βασίλεψε, καθότι τα εστιατόρια και οι καφετέριές τους δεν είναι πολύ φιλικές μαζί μας.
Ο ι πόλεις Τσοπανλάρ, Γκέρζε, Κουσαφέτ, Κύμινα, Μπάφρα είναι οι βασικές πόλεις όπου συναντάμε και λίγο ελληνισμό. Ο Άλυς ποταμός που πηγάζει από την περιοχή της Σεβάστειας και αρκετοί μικρότεροι ποταμοί δίνουν στην περιοχή ζωντάνια και παρά του ότι είμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού όλη η φύση είναι καταπράσινη.
Η αρχαία Αμισός, μετανομάστηκε Σαμψούντα, χωρίς να λησμονούμε ότι ο Αθηναίος Ανδροκλής την πρωτονόμασε Πειραιάς, έγινε μια ακόμα μαρτυρική πόλη του Πόντου, όπου η επιβολή των οδυνηρών και μαζικών εκπατρισμών οδήγησε τους 11.000 Έλληνες που ζούσαν στην πόλη να ζητήσουν την εθνική τους λύτρωση στην Ελλάδα.
Η μικρή τότε πόλη των 25.000 κατοίκων μετατράπηκε σε μεγαλούπολη των 700.000 ανθρώπων χωρίς όμως να χάσει το ανθρώπινο πρόσωπό της. Η άφιξη μας γύρω στις 15:30 στο κέντρο της πόλης και η ξενάγηση στα αρχοντικά Ανταβάλογλου, Μπόρλογλου, στο Ρολόι της πλατείας, στο Τσινέκειο γυμνάσιο και στο καπνεργοστάσιο Ρέξη θα μας κουράσουν αρκετά καθώς και ο καιρός είναι ζεστός και υγρός.
Ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς και γύρω στις 17:00 ξεκινάμε για την Κερασούντα βλέποντας στην έξοδο της πόλης και προς την πλευρά του λιμανιού του ανθέλληνα Κεμάλ Ατατούρκ να αποβιβάζεται στο λιμάνι της πόλης, σε ανάμνηση του γεγονότος καταστροφής του ελληνισμού και του χριστιανισμού, που άρχισε από εδώ στις 19 Μάιου του 1919.
Το ανθρώπινο πρόσωπό της. Η άφιξή μας γύρω στις 15.30 στο κέντρο της πόλης και η ξενάγηση στα αρχοντικά Ανταβάλογλου, Μπόρλογλου, στο ρολόι της πλατείας, στο Τσινέκειο γυμνάσιο και στο καπνεργοστάσιο Ρέξη θα μας κουράσουν αρκετά καθώς και ο καιρός είναι ζεστός και υγρός.
Ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς και γύρω στις 17.00 ξεκινάνε για τη Κερασούντα βλέποντας στην έξοδο της πόλης και προς την πλευρά του λιμανιού τον ανθέλληνα Κεμάλ Ατατούρκ να αποβιβάζεται στο λιμάνι της πόλης, σε ανάμνηση του γεγονότος καταστροφής του ελληνισμού και του χριστιανισμού, που άρχισε από εδώ στις 19 Μάιου ου 1919.
Στη διαδρομή θα συναντήσουμε τα Θυμίσκυρα (Τσαρτσαμπά) όπου ζούσαν 1500 Έλληνες, τον Ίρη(κόκκινο) ποταμό που πηγάζει από τα όρη της Καππαδοκίας και του νοτίου Πόντου, τη θέρμη (Τέρμε) με 5000 Έλληνες και πολλές διάσπαρτες πολυκατοικίες ή μονοκατοικίες να μας συντροφεύουν μέχρι να φθάσουμε στο ULUSOY COMPLEXI. Εδώ τα πράγματα είναι φιλικά προς τους αργοναύτες καθώς μας καλωσορίζει στην είσοδο το άγαλμα μιας αμαζόνας και λίγο παραπέρα δύο βουβάλια να σέρνουν μία άμαξα.(κάρο)
Η χαρά μας γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όταν στην είσοδο του πολυκαταστήματος μας πλησιάζει αυθόρμητα ένας πόντιος από την περιοχή των Σουρμένων. Το όνομά του είναι Esref και εργάζεται στη περιοχή ως αρτοποιός. Είναι φανερά χαρούμενος και συγκινημένος όπως και εμείς αλλά και πικραμένος μας λέει γιατί μας αφήσατε μόνους εδώ. Ουδέν σχόλιο.
Στο πρόγραμμα υπάρχουν και άλλες επισκέψεις πλην όμως κανείς δεν αντέχει κι έτσι οι αρμόδιοι αποφασίζουν να πάμε στο ξενοδοχείο στη Κερασούντα. Το ψιλόβροχο που συναντάμε λίγο πριν τη πόλη θ δυσκολέψει ακόμη περισσότερο την κουραστική μέρα.
Οι πόλεις που μόλις αφήσαμε πίσω μας η Οινόη (Ούνιε), η υπέροχη Σιδινή(Φάτσα) και τα Κοτύωρα(Ορντού) μοιάζουν διαμάντια σπαρμένα στις ακρογιαλιές του Ευξείνου Πόντου. Είναι φανερό ότι αυτές οι πόλεις που οδήγησαν ψηλά τον Ελληνισμό πρωτοπορούν και σήμερα στην οικονομική και κοινωνική ζωή όλης της Τουρκίας.
Γύρω τις 20.00 μπαίνουμε στη Κερασούντα, η οποία μέχρι το 1923 ήταν έδρα Καζά. Είναι χτισμένη σε μία βραχώδη χερσόνησο με θαυμάσια θέα προς τη θάλασσα. Το όνομά της οφείλεται στη παραγωγή κερασιών και μαζί με τα φουντούκια είναι η κύρια απασχόληση των κατοίκων όλης της περιοχής.
Το ξενοδοχείο NEW JASMIN HOTEL θα μας φιλοξενήσει για σήμερα. Το δείπνο πραγματικά ήταν πλούσιο, το service άψογο και η θέση του ξενοδοχείου μοναδική. Όταν συντρέχουν τόσοι λόγοι για ύπνο, κανείς δε μπορεί να αντισταθεί και στις 02.00 και οι τελευταίοι συνταξιδιώτες βρίσκονται στα κρεβάτια τους.
5η ημέρα
Δευτέρα 1 Αυγούστου 2011
Η πρωινή υγρασία είναι έντονη ακόμη και μέσα στα δωμάτια μας μιας και το ξενοδοχείο όπου διανυκτερεύουμε είναι κυριολεκτικά χτισμένο πάνω στο κύμα. Ο καιρός με πολλά σύννεφα τις υψηλές θερμοκρασίες ενώ το μυαλό όλων μας πλέον είναι στη Τραπεζούντα. Μαζί με τον ερχομό του καινούριου μήνα έρχεται και το πλήρωμα του χρόνου για να συναντήσουμε τη πρωτεύουσα του ποντιακού Ελληνισμού τη Τραπεζούντα.
Ξυπνάμε χαλαροί και ξεκούραστοι γύρω στις 7.00 και σε λίγο βρισκόμαστε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου για να πάρουμε το πρωινό μας. Όλα πάνε καλά κι γύρω στις 8.30 ξεκινάμε για τα ναό του Αγ. Νικολάου που οι Τούρκοι το μετατρέψαν σε μουσείο και το μόνο στοιχείο που θυμίζει Ελλάδα και το μόνο που θυμίζει Ελλάδα και χριστιανισμό είναι η εικόνα του Παντοκράτορα στο τρούλο.
Το σχολείο πίσω από την εκκλησία, το γυμνάσιο και μία βόλτα στην ελληνική συνοικία ου Κοκκάρι μας φορτίζουν συναισθηματικά. Ψηλά στο λόφο οι τούρκικες σημαίες και το άγαλμα του γενοκτονία Τοπάλ Οσμάν ξυπνούν τις μνήμες μας και «και γομούται η γούλα μουν».
Εδώ στην ελληνική γειτονιά του Κόκκαρι ο νέος «Οδυσσέας» Παναγιώτης Αλεξανδρίδης και η οικογένειά του, που ήρθε από την Αθήνα, θα ψάξει και θα βρει το σπίτι του πατέρα του. Είναι συγκινημένος καθώς στις 2.00 το προηγούμενο βράδυ μαζί με τη ξεναγό μας, την όμορφη και φιλική Χούμα, θα επισκεφθούν το σπίτι του νέου ιδιοκτήτη, του Αλί. Θέλει να το δει, να το χαρεί, να το απαθανατίσει και να το έχει παρακαταθήκη σε όλο το υπόλοιπο της ζωής. Είναι ο πρώτος της οικογένειας Αλεξανδρίδη που το βρίσκει και σίγουρα όλοι οι συγγενείς του θα τον επισκεφθούν τις επόμενες ημέρες, για να δουν και να μάθουν από πού είναι οι ρίζες τους. Το τάμα που είχε αίσιο τέλος ή έγινε η αρχή για να ανοίξουν οι δρόμοι της οικογένειας προς τη Κερασούντα.
Στις 9.30 αφήνουμε τη πολυτραγουδισμένη Κερασούντα, τη νύφη του Ευξείνου Πόντου, βλέποντας αριστερά μας το νησάκι της Αρέτιδας. Τα ο τοπίο είναι μαγευτικό. Αριστερά μας η Μαύρη θάλασσα ήρεμα και φιλική στα καραβάκια που πλέουν κοντά σα παράλια ενώ δεξιά μας η υψηλή και έντονη βλάστηση μας ηρεμούν και μας χαρίζουν ένα ευχάριστο ταξίδι.
Στο δρόμο προς την Αργυρούπολη (Γκιουμουσχανέ) θα περάσουμε από την αρχαία Ιωσσόπη(Κεσάπ), την Εσπιέ τη πατρίδα της Ταμάμας, τη Τρίπολη(Τερίμπολου) όπου κι θα στρίψουμε δεξιά προς την Αργυρούπολη. Ο ποταμός Χαρσιώτης θα μας συνοδεύει τα δεξιά μας καθώς θα διασχίζουμε την ομώνυμη κοιλάδα ενώ το τοπίο είναι μαγευτικό.
Οι ντόπιοι αποκαλούν αυτά τα βουνά όρη της αράχνης λόγω της υψηλής πυκνότητας δένδρων. Μετά από δύο ώρες βρισκόμαστε Άργασα(Τόπου) όπου η βλάστηση είναι φτωχότερη καθώς προχωρούμε στο εσωτερικό της Τουρκίας τα βουνά γίνονται πιο φτωχά.
Στις 12.30 μπαίνουμε στην νέα Αργυρούπολη καθώς η παλιά ελληνική Αργυρούπολη βρίσκεται ακόμα λίγο μακρύτερα, δεξιά πάνω στο βουνό. Ο πιλότος οδηγός μας, ο Ηρακλής, μας πηγαίνει στην ελληνική γειτονιά όπου ριζώνει η εγκατάλειψη. Ο μητροπολιτικός ναός του Αγ. Γεωργίου, ο ναός του Αγ. Ιωάννου κι το φροντιστήριο της Αργυρούπολης όπου 2500 Έλληνες πριν την εγκατάλειψη μεγαλουργούσαν δουλεύοντας στα τοπικά μεταλλεία, μένουν ερείπια για να μας θυμίζουν ότι εδώ μεγαλουργούσαν οι πρόγονοί μας.
Γύρω στις 1.45 θα αφήσουμε πίσω μας τη θρυλική Αργυρούπολη και θα πάρουμε μαζί μας εικόνες, μνήμες, «λιθάρια», χώματα και αρωθυμίας γιατί αυτή η πόλη ριζωμένη μέσα στα βουνά, ανάμεσα στη Τραπεζούντα και τη Θεοδοσιούπολη (Ερζερούμ) είναι ακόμη και σήμερα σημαντικό οικονομικό και διαμετακομιστικό κέντρο.
Η διαδρομή προς τη Τραπεζούντα διαμέσου της κοιλάδας της Ματσούκας είναι μαγευτική. Μετά το Τορούλ, συναντάμε το τούνελ της Ζύγανας 1700 περίπου μέτρων ενώ η περιοχή μοιάζει ζωγραφισμένη. ¨Ο θεός είχε κέφια όταν έκανε τη Ματσούκα¨ από το στόμα του Γιώργου και νομίζω πως έχει δίκιο. Νομίζω πως εδώ πάνω στα Ζύγανα το χωριό που δημιούργησε ο Θόδωρος ο Γαβράς είναι το ομορφότερο σημείο όλης της κοιλάδας της Ματσούκας. Είναι το σταυροδρόμι Λαραχανής-Κρώμνης-Άρδασσας και Χαψίκιοϊ και για αυτά τα μέρη αξίζει να δώσεις «υπέρ πίστεως και πατρίδος» το αίμα σου όπως έκανε και ο μαρτυρικός Γαβράς Θεόδωρος. Ευχόμαστε το ιερό στεφάνι του αθάνατου Γαβρά να το αξιωθούμε και να δούμε άξιους ηγέτες και στρατηγούς στη πατρίδα μας.
Δέκα χιλιόμετρα πριν τη Μάτσκα βλέπουμε τη πινακίδα MONASTERI VAZELONA. Κατεβαίνουμε από το λεωφορείο 17 άτομα και πηγαίνουμε με ένα DOLMUS να προσκυνήσουμε. Το μοναστήρι του Άη Γιάννη του Βαζελώνα στέκει απομονωμένο εκεί ψηλά μές στις οξιές και τα έλατα και μας περιμένει. Είμαστε αποφασισμένοι να πάμε και κακός και επικίνδυνος δρόμος είναι πλέον αδιάβατος. Στο μονοπάτι που οδηγεί στη μονή, περπατάμε πολύ προσεκτικά και σε 10’ φθάνουμε στο μοναστήρι. Μαύρισε η καρδιά μας, κόπηκε η ανάσα μας, εξαντλήθηκε η υπομονή μας, όχι για τη διαδρομή αλλά για αυτό που αντικρίσαμε. Τα λόγια δεν είναι δυνατόν να Περιγράψουν τη συγκίνηση όλων μας. Κάνοντας το σταυρό μας μπαίνουμε στη Μονή, που πρωτοκτίσθηκε στα μέσα του 4ου μ.Χ. αιώνα, έφθασε να έχει τετρακόσιους μοναχούς και σήμερα είναι ερείπιο.
Λίγα κεριά αναμμένα και ένα παραδοσιακό διπάτ θα είναι ο αποχαιρετισμός από το πνευματικό και λυτρωτικό κέντρο του ποντιακού ελληνισμού.
Οι υπόλοιποι αργοναύτες έκαναν μια στάση στη Μάτσκα και στη συνέχεια έφυγαν για το ξενοδοχείο, όπου έφτασαν γύρω στις 17.00 ενώ το DOLMUS κατέφθασε και αυτό γύρω στις 18.00.
Οι περισσότεροι πάνε για μπάνιο στα δωμάτια τους και ξεκούραση. Γύρω στους δέκα αργοναύτες όμως δεν τους πιάνει ούτε ύπνος, ούτε ξεκούραση επιθυμούν, αλλά ούτε και χαλάρωση. Αλωνίζουν την πόλη.
Είναι εύκολο για όλους μας να καταλάβουμε ότι η πόλη που ήδη είμαστε είναι η κυρίαρχη πόλη όλης της περιοχής, η πανέμορφη Τραπεζούντα. Η Μητρόπολη του ποντιακού ελληνισμού, η πόλη που γέννησε τους πυρσούς της ελληνικής παιδείας, τους λαμπρούς συγγραφείς, τους φωστήρες της εκκλησίας, της ρητορικής και της φιλοσοφίας μας υποδέχεται με δροσερό καιρό και φιλικούς Τραπεζούντιους ¨που ομοιάζνε με τ’ εμάς ¨.
Όλοι πιστεύω πως έκαναν το τάμα, λέγοντας πήγα στην Τραπεζούντα• σίγουρα καλύπτεις ότι πήγες στον Πόντο. Υπάρχει εύλογη συγκίνηση σε όλους και ιδιαίτερα σε όσους έρχονται πρώτη φορά.
"Η Ρωμανία κι αν επέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο" μας λέει ο θρήνος του παραδοσιακού δημοτικού άσματος. Εμείς το βρίσκουμε εδώ, διότι πάρα πολλοί κάτοικοι μιλάνε ποντιακά και είναι φιλικοί μαζί μας.
Ο μήνας Αύγουστος είναι ο μήνας του ραμαζανιού στην Τουρκία. Αυτό σημαίνει ότι όλα τα κέντρα διασκέδασης είναι κλειστά. Αναγκαστικά, ψάχνοντας να περάσουμε το βράδυ μας, μετά το δείπνο στο ξενοδοχείο USTA PARK θα κινηθούμε σχεδόν όλοι προς την πλατεία ¨Μεϊντάνι ¨ για κάποιο ρόφημα ή παγωτό. Σκέψεις για ¨παρακάθ¨ υπάρχουν, χώροι όμως δεν υπάρχουν. ¨Ελλάδα για τα’ ατό αρωθυμούμεσαι¨. Νωρίς σχετικά θα βρεθούμε στα κρεβάτια για λίγη ξεκούραση.
6η Ημέρα
Τρίτη 2 Αυγούστου 2011
Το πρώτο μας βράδυ στην πόλη των Κομνηνών είναι ευχάριστο. Νωρίς το πρωί ακούγονται τα πρώτα αυτοκίνητα και η πόλη ξυπνάει. Σήμερα είναι ιδιαίτερη ημέρα για όλους μας διότι θα επισκεφθούμε τη Μονή της Παναγίας Σουμελά.
Μετά το πρωινό και γύρω στις 08.40 ξεκινάμε για το μεγάλο μοναστήρι. Τα ποντιόπουλα της Ευξείνου Λέσχης Βεροίας κρατούν τον λόγο τους. Ξαναήρθαν να τιμήσουν την μητέρα τους. Να ευλογηθούν και να ασπασθούν τις εικόνες, τα ιερά χώματα όπου 4.000 και πλέον άγιοι άφησαν τα κόκαλα τους, εδώ όπου τα πάγχρυσα στόματα των αποστόλων, των τριών ιεραρχών και χιλιάδων αγίων δασκάλων δίδαξαν τις αξίες του Χριστιανισμού και του Ελληνισμού. Η ποντιακή μας συνείδηση και καρδιά μας αποζημιώνεται ήδη για το μεγάλο αυτό ταξίδι, για το ιερό αυτό προσκύνημα καθώς μπαίνουμε στη διασταύρωση που οδηγεί από τη Μάτσκα στο ιερό Μοναστήρι.
Η ώρα είναι 09.30 όταν το λεωφορείο σταματά στο παρκινγκ των λεωφορείων. Το μοναστήρι βρίσκεται 50 χλμ ΝΔ της Τραπεζούντας. Είναι σκαλισμένο και καρφωμένο μέσα στα βράχια του όρους Μελά, στις υπώρειες του οποίου ρέει ο παραπόταμος του Πυξίτη, « της Παναΐας το ποτάμ ».
Κατά την παράδοση το μοναστήρι χτίσθηκε το 386 μ.Χ. από τους Αθηναίους μοναχούς Βαρνάβα και Σωφρόνιο. Η εικόνα της Παναγίας Σουμελά, έργο του Ευαγγελιστή Λουκά, το ευαγγέλιο του Χριστοφόρου και ο Σταυρός του Αυτοκράτορα Μανουήλ Γ Κομνηνού (1390-1417) βρίσκονται πλέον στο ομώνυμο μοναστήρι στις πλαγιές του όρους Βερμίου.
Η Παναγία Σουμελά του Πόντου, η Μεριέ Μανά η καμπάνα κατά τους Τούρκους είναι ο πρεσβευτής του απανταχού Ελληνισμού. Είναι η στοιχειωμένη ψυχή του γένους στα βάθη της Ανατολίας. Είναι και θα μείνει ο φωτεινός φάρος της ορθοδοξίας, το θρησκευτικό παλλάδιο των Ποντίων και όλοι πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι αυτό το τελευταίο μοναστήρι στον Πόντο δεν πρέπει να καταρρεύσει αλλά να μείνει ριζωμένο στο όρος του Μελά.
Ανεβαίνοντας στο μοναστήρι άλλοι με τα πόδια από το πετρόχτιστο μονοπάτι περπατώντας σαράντα λεπτά και άλλοι με τα DOLMUS εκδηλώνουμε τα θρησκευτικά μας συναισθήματα ψάλλοντας ή κάνοντας το σταυρό μας. Η Μονή στο εσωτερικό της έχει δεκάδες εικόνες αγίων και του Χριστού. Στο κέντρο του καθολικού του κυρίως ναού ξεχωρίζει η εικόνα της Παναγίας. Οι φωτογραφικές μηχανές, τα βίντεο αλλά ακόμα και με τα κινητά τηλέφωνα απαθανατίζουμε τα πάντα.
Θέλουμε να πάρουμε μαζί μας ότι μπορούμε. Μετά την ξενάγηση από την ξεναγό μας βγαίνουμε στο προαύλιο της Μονής και εκεί ανάβουμε πλέον φανερά τα κεριά σε ειδικό χώρο και τραγουδάμε χορεύοντας παραδοσιακά ¨τραγωδίας¨ για την ¨Παναΐα¨. Όλα είναι συγκλονιστικά και ο θρύλος για τη μονή της Παναγίας Σουμελά επιβεβαιώνεται με τον καλύτερο τρόπο.
Η ώρα όμως είναι 13.00 και πρέπει να συνεχίσουμε το οδοιπορικό μας. Επόμενος σταθμός μας θα είναι ένας θρύλος. Το χιλιοτραγουδισμένο ¨γεφύρι της Τρίχας¨ μένει αδιάφορο για τα χρόνια που έχει στην πλάτη του. Ακόμη και σήμερα μπορεί να χρησιμοποιηθεί τουλάχιστον σαν χώρος όπου οι πόντιοι θα τραγουδούν και θα χορεύουν, σε πείσμα αυτών που το λερώνουν γράφοντας συνθήματα στα πετρώματα του. Ο Πυξίτης τρέχει από κάτω με άφθονο νερό και δίνει ζωή σε όλη την κοιλάδα μέχρι να συναντήσει τον Εύξεινο Πόντο.
Ο μεγαλοπρεπής ναός της Αγίας Σοφίας Τραπεζούντας, θα είναι η επόμενη στάση μας. Ο Μανουήλ Α έκτισε το ναό γύρω στο 1250-1260 μ. Έχει το σχήμα της Αγίας Σοφίας της Κωνσταντινούπολης και σήμερα λειτουργεί σαν μουσείο.
Τα εστιατόρια USTA NIHAT που βρίσκεται στα Πλάτανα (Ατσαπάτ) θα μας φιλοξενήσει για το μεσημεριανό μας φαγητό. Είναι καθαρό, φθηνό με υπέροχα και ιδιαίτερα εύγευστα σουτζουκάκια.
Στις 15.30 ξεκινάμε για τη βίλα Καπαγιαννίδη. Η ελληνική αρχιτεκτονική και η οικονομική κατάσταση του τότε τραπεζίτη δημιούργησαν ένα κόσμημα, που σήμερα λέγεται KOSK ATATURK. Περπατώντας εδώ στα ιερά χώματα των προγόνων μας και πληρώνοντας εισιτήριο όπου και αν πάμε αναρωτιέται ο πρόεδρος Μπάμπης ο Καπουρτίδης ¨κι ντρέπουνταν και ζητούν και παράδες¨.
Σε λίγο επιβιβαζόμαστε για τελευταία φορά για σήμερα και γύρω στις 17.00 φθάνουμε στο USTA PARK. Υπάρχει πολύς χρόνος ακόμα μέχρι να βραδιάσει και είναι ευκαιρία για μια καλή βόλτα στην πόλη της Τραπεζούντας των 250.000 κατοίκων. Οι πολλές εκκλησίες που υπάρχουν κοντά στο μεϊντάνι και τα όμορφα παραδοσιακά σπίτια των προγόνων μας αποζημιώνουν όσους τολμούν να τα ψάξουν. Κάποιοι κάνουν τις βόλτες τους στο φυσικό λιμάνι της Τραπεζούντας που πρωτοέκτισε ο Αδριανός στις αρχές του 2ου μ.Χ. αιώνα και κάποιοι άλλοι συναντούν τον Μορφέα στα δωμάτια τους.
Η ώρα όμως είναι γύρω στις 20.00 και όλοι οδεύουν προς το εστιατόριο του ξενοδοχείου, όπου μας προσφέρεται ένα καλό δείπνο. Στην συνέχεια στον πρώτο όροφο του ξενοδοχείου θα μας επισκεφθούν και θα είναι όλο το βράδυ μαζί μας, στο παρακάθ που θα κρατήσει μέχρι τις 2.00, οι φίλοι μας οι πόντιου Σωκράτης, Μουράτ, Μεχμέτ και ο Τόνιαλης. Όλοι είναι ποντιακής καταγωγής δεύτερης και τρίτης γενιάς. Μιλούν υπέροχα τα ποντιακά και μας χαίρονται σαν πραγματικά τους αδέλφια. Ο Μπαϊράμ ο Τόνιαλης είναι μόλις 25 χρονών αλλά μας εντυπωσιάζει με τις γνώσεις του και τη φιλελληνική ου συμπεριφορά. Μας λέει ότι στην Τόνια είναι πάνω από 7000 πόντιοι και όλοι με φιλελληνικά αισθήματα και να σκεφθεί κανείς ότι η Τόνια είναι ένας κόκκος πάνω στην άμμο. Πόσοι μπορεί να είναι τελικά;
Ο χρόνος όμως είναι δεν σκέπτεται, είναι αμείλικτος και μας προσγειώνει στην πραγματικότητα. Το ¨μουχαμπέτ¨ τελειώνει στις 2.00 τα ξημερώματα με τον Άρη και τη Βίκυ δύο παιδιά από τη Σκύδρα, να μας παίζουν λύρα και να τραγουδούν υπέροχους και μοναδικούς σκοπούς της παράδοσης αλλά και μοιρολόγια. Λίγες ώρες ύπνο είναι χρήσιμες καθώς πρωί-πρωί οι περισσότεροι θα ξεκινήσουν για τις ιδιαίτερες πατρίδες τους.
Νίκος Τουμπουλίδης
Αύγουστος 2011
πηγη:http://www.elverias.gr/
Κυριακή 31 Ιουλίου 2011
Είναι απίστευτο! Η ώρα είναι μόλις 05:00. Λες και το κάνουν επίτηδες. Από τα ηχεία που βρίσκονται γύρω-γύρω από το ξενοδοχείο ο Ιμάμης προσεύχεται για λογαριασμό των μουσουλμάνων και μας ξυπνάει με ιδιαίτερες κραυγές. Τώρα αν αυτό που ακούγεται είναι προσευχή μόνο ένας ψυχίατρος μπορεί να μας το εξηγήσει. Υπομονή πέντε λεπτών και μετά πάλι νεκρική σιγή. Ησυχία παντού.
Το φως της νέας ημέρας μπαίνει από το μικρό παράθυρο του δωματίου και καθώς η ώρα πλησιάζει 06:00 οι πρώτοι αργοναύτες φαίνονται στον εσωτερικό διάδρομο του ξενοδοχείου.
Το πρωινό είναι αρκετά καλό και γύρω στις 08:30 ξεκινάμε την πορεία μας για τη Σινώπη. Μετά από τρείς ώρες πορείας μέσα στις πράσινες πλαγιές του όρους Ιλγκάς Ντάγ όπου συναντάμε την πόλη Πομπηούπολη , αρκετά χωριά, ποτάμια και τον Αμινό ποταμό θα φθάσουμε στην Σινώπη. Λίγο πριν φθάσουμε στη Σινώπη θα δούμε μπροστά μας τον Εύξεινο Πόντο κατεβαίνοντας από τα υψώματα του βουνού.
Η πόλη του Διογένη του Σινωπέα βρίσκεται σε οικοδομικό οργασμό. Παντού σκάβουν δρόμους, χτίζουν κτίρια ακόμα και λιμάνια. Η πόλη του Απόστολου Ανδρέα και πολλών άλλων αγίων όπως του Αγίου Φωκά του κηπουρού, η πρώτη αποικία των Μιλησίων είναι πλέον μια κοσμοπολίτικη πόλη και ο πληθυσμός της το καλοκαίρι φθάνει τις 200.000 κατοίκους.
Ο ι παλιές φυλακές της πόλης είναι ξακουστές, το ελληνικό κάστρο, το αρρεναγωγείο, το παρθεναγωγείο και το μουσείο θα είναι τα μέρη που θα επισκεφθούμε, ενώ κάποιοι θα απολαύσουν ένα καφέ ή το παραδοσιακό ποτό των Τούρκων, το τσάι στο γραφικό λιμάνι.
Στις 12:30 ξεκινάμε έχοντας στο μυαλό μας ότι εδώ αναδείχθηκαν οι βασικές ιδέες της ελευθερίας ενώ τώρα ο ήλιος της ελευθερίας των ιδεών σχεδόν βασίλεψε, καθότι τα εστιατόρια και οι καφετέριές τους δεν είναι πολύ φιλικές μαζί μας.
Ο ι πόλεις Τσοπανλάρ, Γκέρζε, Κουσαφέτ, Κύμινα, Μπάφρα είναι οι βασικές πόλεις όπου συναντάμε και λίγο ελληνισμό. Ο Άλυς ποταμός που πηγάζει από την περιοχή της Σεβάστειας και αρκετοί μικρότεροι ποταμοί δίνουν στην περιοχή ζωντάνια και παρά του ότι είμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού όλη η φύση είναι καταπράσινη.
 |
| Παλιά Αργυρούπολη |
Η μικρή τότε πόλη των 25.000 κατοίκων μετατράπηκε σε μεγαλούπολη των 700.000 ανθρώπων χωρίς όμως να χάσει το ανθρώπινο πρόσωπό της. Η άφιξη μας γύρω στις 15:30 στο κέντρο της πόλης και η ξενάγηση στα αρχοντικά Ανταβάλογλου, Μπόρλογλου, στο Ρολόι της πλατείας, στο Τσινέκειο γυμνάσιο και στο καπνεργοστάσιο Ρέξη θα μας κουράσουν αρκετά καθώς και ο καιρός είναι ζεστός και υγρός.
Ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς και γύρω στις 17:00 ξεκινάμε για την Κερασούντα βλέποντας στην έξοδο της πόλης και προς την πλευρά του λιμανιού του ανθέλληνα Κεμάλ Ατατούρκ να αποβιβάζεται στο λιμάνι της πόλης, σε ανάμνηση του γεγονότος καταστροφής του ελληνισμού και του χριστιανισμού, που άρχισε από εδώ στις 19 Μάιου του 1919.
Το ανθρώπινο πρόσωπό της. Η άφιξή μας γύρω στις 15.30 στο κέντρο της πόλης και η ξενάγηση στα αρχοντικά Ανταβάλογλου, Μπόρλογλου, στο ρολόι της πλατείας, στο Τσινέκειο γυμνάσιο και στο καπνεργοστάσιο Ρέξη θα μας κουράσουν αρκετά καθώς και ο καιρός είναι ζεστός και υγρός.
Ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς και γύρω στις 17.00 ξεκινάνε για τη Κερασούντα βλέποντας στην έξοδο της πόλης και προς την πλευρά του λιμανιού τον ανθέλληνα Κεμάλ Ατατούρκ να αποβιβάζεται στο λιμάνι της πόλης, σε ανάμνηση του γεγονότος καταστροφής του ελληνισμού και του χριστιανισμού, που άρχισε από εδώ στις 19 Μάιου ου 1919.
Στη διαδρομή θα συναντήσουμε τα Θυμίσκυρα (Τσαρτσαμπά) όπου ζούσαν 1500 Έλληνες, τον Ίρη(κόκκινο) ποταμό που πηγάζει από τα όρη της Καππαδοκίας και του νοτίου Πόντου, τη θέρμη (Τέρμε) με 5000 Έλληνες και πολλές διάσπαρτες πολυκατοικίες ή μονοκατοικίες να μας συντροφεύουν μέχρι να φθάσουμε στο ULUSOY COMPLEXI. Εδώ τα πράγματα είναι φιλικά προς τους αργοναύτες καθώς μας καλωσορίζει στην είσοδο το άγαλμα μιας αμαζόνας και λίγο παραπέρα δύο βουβάλια να σέρνουν μία άμαξα.(κάρο)
Η χαρά μας γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όταν στην είσοδο του πολυκαταστήματος μας πλησιάζει αυθόρμητα ένας πόντιος από την περιοχή των Σουρμένων. Το όνομά του είναι Esref και εργάζεται στη περιοχή ως αρτοποιός. Είναι φανερά χαρούμενος και συγκινημένος όπως και εμείς αλλά και πικραμένος μας λέει γιατί μας αφήσατε μόνους εδώ. Ουδέν σχόλιο.
Στο πρόγραμμα υπάρχουν και άλλες επισκέψεις πλην όμως κανείς δεν αντέχει κι έτσι οι αρμόδιοι αποφασίζουν να πάμε στο ξενοδοχείο στη Κερασούντα. Το ψιλόβροχο που συναντάμε λίγο πριν τη πόλη θ δυσκολέψει ακόμη περισσότερο την κουραστική μέρα.
Οι πόλεις που μόλις αφήσαμε πίσω μας η Οινόη (Ούνιε), η υπέροχη Σιδινή(Φάτσα) και τα Κοτύωρα(Ορντού) μοιάζουν διαμάντια σπαρμένα στις ακρογιαλιές του Ευξείνου Πόντου. Είναι φανερό ότι αυτές οι πόλεις που οδήγησαν ψηλά τον Ελληνισμό πρωτοπορούν και σήμερα στην οικονομική και κοινωνική ζωή όλης της Τουρκίας.
Γύρω τις 20.00 μπαίνουμε στη Κερασούντα, η οποία μέχρι το 1923 ήταν έδρα Καζά. Είναι χτισμένη σε μία βραχώδη χερσόνησο με θαυμάσια θέα προς τη θάλασσα. Το όνομά της οφείλεται στη παραγωγή κερασιών και μαζί με τα φουντούκια είναι η κύρια απασχόληση των κατοίκων όλης της περιοχής.
Το ξενοδοχείο NEW JASMIN HOTEL θα μας φιλοξενήσει για σήμερα. Το δείπνο πραγματικά ήταν πλούσιο, το service άψογο και η θέση του ξενοδοχείου μοναδική. Όταν συντρέχουν τόσοι λόγοι για ύπνο, κανείς δε μπορεί να αντισταθεί και στις 02.00 και οι τελευταίοι συνταξιδιώτες βρίσκονται στα κρεβάτια τους.
 |
| Αργυρούπολη |
Δευτέρα 1 Αυγούστου 2011
Η πρωινή υγρασία είναι έντονη ακόμη και μέσα στα δωμάτια μας μιας και το ξενοδοχείο όπου διανυκτερεύουμε είναι κυριολεκτικά χτισμένο πάνω στο κύμα. Ο καιρός με πολλά σύννεφα τις υψηλές θερμοκρασίες ενώ το μυαλό όλων μας πλέον είναι στη Τραπεζούντα. Μαζί με τον ερχομό του καινούριου μήνα έρχεται και το πλήρωμα του χρόνου για να συναντήσουμε τη πρωτεύουσα του ποντιακού Ελληνισμού τη Τραπεζούντα.
Ξυπνάμε χαλαροί και ξεκούραστοι γύρω στις 7.00 και σε λίγο βρισκόμαστε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου για να πάρουμε το πρωινό μας. Όλα πάνε καλά κι γύρω στις 8.30 ξεκινάμε για τα ναό του Αγ. Νικολάου που οι Τούρκοι το μετατρέψαν σε μουσείο και το μόνο στοιχείο που θυμίζει Ελλάδα και το μόνο που θυμίζει Ελλάδα και χριστιανισμό είναι η εικόνα του Παντοκράτορα στο τρούλο.
Το σχολείο πίσω από την εκκλησία, το γυμνάσιο και μία βόλτα στην ελληνική συνοικία ου Κοκκάρι μας φορτίζουν συναισθηματικά. Ψηλά στο λόφο οι τούρκικες σημαίες και το άγαλμα του γενοκτονία Τοπάλ Οσμάν ξυπνούν τις μνήμες μας και «και γομούται η γούλα μουν».
Εδώ στην ελληνική γειτονιά του Κόκκαρι ο νέος «Οδυσσέας» Παναγιώτης Αλεξανδρίδης και η οικογένειά του, που ήρθε από την Αθήνα, θα ψάξει και θα βρει το σπίτι του πατέρα του. Είναι συγκινημένος καθώς στις 2.00 το προηγούμενο βράδυ μαζί με τη ξεναγό μας, την όμορφη και φιλική Χούμα, θα επισκεφθούν το σπίτι του νέου ιδιοκτήτη, του Αλί. Θέλει να το δει, να το χαρεί, να το απαθανατίσει και να το έχει παρακαταθήκη σε όλο το υπόλοιπο της ζωής. Είναι ο πρώτος της οικογένειας Αλεξανδρίδη που το βρίσκει και σίγουρα όλοι οι συγγενείς του θα τον επισκεφθούν τις επόμενες ημέρες, για να δουν και να μάθουν από πού είναι οι ρίζες τους. Το τάμα που είχε αίσιο τέλος ή έγινε η αρχή για να ανοίξουν οι δρόμοι της οικογένειας προς τη Κερασούντα.
Στις 9.30 αφήνουμε τη πολυτραγουδισμένη Κερασούντα, τη νύφη του Ευξείνου Πόντου, βλέποντας αριστερά μας το νησάκι της Αρέτιδας. Τα ο τοπίο είναι μαγευτικό. Αριστερά μας η Μαύρη θάλασσα ήρεμα και φιλική στα καραβάκια που πλέουν κοντά σα παράλια ενώ δεξιά μας η υψηλή και έντονη βλάστηση μας ηρεμούν και μας χαρίζουν ένα ευχάριστο ταξίδι.
Στο δρόμο προς την Αργυρούπολη (Γκιουμουσχανέ) θα περάσουμε από την αρχαία Ιωσσόπη(Κεσάπ), την Εσπιέ τη πατρίδα της Ταμάμας, τη Τρίπολη(Τερίμπολου) όπου κι θα στρίψουμε δεξιά προς την Αργυρούπολη. Ο ποταμός Χαρσιώτης θα μας συνοδεύει τα δεξιά μας καθώς θα διασχίζουμε την ομώνυμη κοιλάδα ενώ το τοπίο είναι μαγευτικό.
Οι ντόπιοι αποκαλούν αυτά τα βουνά όρη της αράχνης λόγω της υψηλής πυκνότητας δένδρων. Μετά από δύο ώρες βρισκόμαστε Άργασα(Τόπου) όπου η βλάστηση είναι φτωχότερη καθώς προχωρούμε στο εσωτερικό της Τουρκίας τα βουνά γίνονται πιο φτωχά.
Στις 12.30 μπαίνουμε στην νέα Αργυρούπολη καθώς η παλιά ελληνική Αργυρούπολη βρίσκεται ακόμα λίγο μακρύτερα, δεξιά πάνω στο βουνό. Ο πιλότος οδηγός μας, ο Ηρακλής, μας πηγαίνει στην ελληνική γειτονιά όπου ριζώνει η εγκατάλειψη. Ο μητροπολιτικός ναός του Αγ. Γεωργίου, ο ναός του Αγ. Ιωάννου κι το φροντιστήριο της Αργυρούπολης όπου 2500 Έλληνες πριν την εγκατάλειψη μεγαλουργούσαν δουλεύοντας στα τοπικά μεταλλεία, μένουν ερείπια για να μας θυμίζουν ότι εδώ μεγαλουργούσαν οι πρόγονοί μας.
Γύρω στις 1.45 θα αφήσουμε πίσω μας τη θρυλική Αργυρούπολη και θα πάρουμε μαζί μας εικόνες, μνήμες, «λιθάρια», χώματα και αρωθυμίας γιατί αυτή η πόλη ριζωμένη μέσα στα βουνά, ανάμεσα στη Τραπεζούντα και τη Θεοδοσιούπολη (Ερζερούμ) είναι ακόμη και σήμερα σημαντικό οικονομικό και διαμετακομιστικό κέντρο.
Η διαδρομή προς τη Τραπεζούντα διαμέσου της κοιλάδας της Ματσούκας είναι μαγευτική. Μετά το Τορούλ, συναντάμε το τούνελ της Ζύγανας 1700 περίπου μέτρων ενώ η περιοχή μοιάζει ζωγραφισμένη. ¨Ο θεός είχε κέφια όταν έκανε τη Ματσούκα¨ από το στόμα του Γιώργου και νομίζω πως έχει δίκιο. Νομίζω πως εδώ πάνω στα Ζύγανα το χωριό που δημιούργησε ο Θόδωρος ο Γαβράς είναι το ομορφότερο σημείο όλης της κοιλάδας της Ματσούκας. Είναι το σταυροδρόμι Λαραχανής-Κρώμνης-Άρδασσας και Χαψίκιοϊ και για αυτά τα μέρη αξίζει να δώσεις «υπέρ πίστεως και πατρίδος» το αίμα σου όπως έκανε και ο μαρτυρικός Γαβράς Θεόδωρος. Ευχόμαστε το ιερό στεφάνι του αθάνατου Γαβρά να το αξιωθούμε και να δούμε άξιους ηγέτες και στρατηγούς στη πατρίδα μας.
Δέκα χιλιόμετρα πριν τη Μάτσκα βλέπουμε τη πινακίδα MONASTERI VAZELONA. Κατεβαίνουμε από το λεωφορείο 17 άτομα και πηγαίνουμε με ένα DOLMUS να προσκυνήσουμε. Το μοναστήρι του Άη Γιάννη του Βαζελώνα στέκει απομονωμένο εκεί ψηλά μές στις οξιές και τα έλατα και μας περιμένει. Είμαστε αποφασισμένοι να πάμε και κακός και επικίνδυνος δρόμος είναι πλέον αδιάβατος. Στο μονοπάτι που οδηγεί στη μονή, περπατάμε πολύ προσεκτικά και σε 10’ φθάνουμε στο μοναστήρι. Μαύρισε η καρδιά μας, κόπηκε η ανάσα μας, εξαντλήθηκε η υπομονή μας, όχι για τη διαδρομή αλλά για αυτό που αντικρίσαμε. Τα λόγια δεν είναι δυνατόν να Περιγράψουν τη συγκίνηση όλων μας. Κάνοντας το σταυρό μας μπαίνουμε στη Μονή, που πρωτοκτίσθηκε στα μέσα του 4ου μ.Χ. αιώνα, έφθασε να έχει τετρακόσιους μοναχούς και σήμερα είναι ερείπιο.
Λίγα κεριά αναμμένα και ένα παραδοσιακό διπάτ θα είναι ο αποχαιρετισμός από το πνευματικό και λυτρωτικό κέντρο του ποντιακού ελληνισμού.
Οι υπόλοιποι αργοναύτες έκαναν μια στάση στη Μάτσκα και στη συνέχεια έφυγαν για το ξενοδοχείο, όπου έφτασαν γύρω στις 17.00 ενώ το DOLMUS κατέφθασε και αυτό γύρω στις 18.00.
Οι περισσότεροι πάνε για μπάνιο στα δωμάτια τους και ξεκούραση. Γύρω στους δέκα αργοναύτες όμως δεν τους πιάνει ούτε ύπνος, ούτε ξεκούραση επιθυμούν, αλλά ούτε και χαλάρωση. Αλωνίζουν την πόλη.
Είναι εύκολο για όλους μας να καταλάβουμε ότι η πόλη που ήδη είμαστε είναι η κυρίαρχη πόλη όλης της περιοχής, η πανέμορφη Τραπεζούντα. Η Μητρόπολη του ποντιακού ελληνισμού, η πόλη που γέννησε τους πυρσούς της ελληνικής παιδείας, τους λαμπρούς συγγραφείς, τους φωστήρες της εκκλησίας, της ρητορικής και της φιλοσοφίας μας υποδέχεται με δροσερό καιρό και φιλικούς Τραπεζούντιους ¨που ομοιάζνε με τ’ εμάς ¨.
Όλοι πιστεύω πως έκαναν το τάμα, λέγοντας πήγα στην Τραπεζούντα• σίγουρα καλύπτεις ότι πήγες στον Πόντο. Υπάρχει εύλογη συγκίνηση σε όλους και ιδιαίτερα σε όσους έρχονται πρώτη φορά.
"Η Ρωμανία κι αν επέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο" μας λέει ο θρήνος του παραδοσιακού δημοτικού άσματος. Εμείς το βρίσκουμε εδώ, διότι πάρα πολλοί κάτοικοι μιλάνε ποντιακά και είναι φιλικοί μαζί μας.
Ο μήνας Αύγουστος είναι ο μήνας του ραμαζανιού στην Τουρκία. Αυτό σημαίνει ότι όλα τα κέντρα διασκέδασης είναι κλειστά. Αναγκαστικά, ψάχνοντας να περάσουμε το βράδυ μας, μετά το δείπνο στο ξενοδοχείο USTA PARK θα κινηθούμε σχεδόν όλοι προς την πλατεία ¨Μεϊντάνι ¨ για κάποιο ρόφημα ή παγωτό. Σκέψεις για ¨παρακάθ¨ υπάρχουν, χώροι όμως δεν υπάρχουν. ¨Ελλάδα για τα’ ατό αρωθυμούμεσαι¨. Νωρίς σχετικά θα βρεθούμε στα κρεβάτια για λίγη ξεκούραση.
 |
| Τραπεζούντα (νέος Αυτοκινητόδρομος) |
Τρίτη 2 Αυγούστου 2011
Το πρώτο μας βράδυ στην πόλη των Κομνηνών είναι ευχάριστο. Νωρίς το πρωί ακούγονται τα πρώτα αυτοκίνητα και η πόλη ξυπνάει. Σήμερα είναι ιδιαίτερη ημέρα για όλους μας διότι θα επισκεφθούμε τη Μονή της Παναγίας Σουμελά.
Μετά το πρωινό και γύρω στις 08.40 ξεκινάμε για το μεγάλο μοναστήρι. Τα ποντιόπουλα της Ευξείνου Λέσχης Βεροίας κρατούν τον λόγο τους. Ξαναήρθαν να τιμήσουν την μητέρα τους. Να ευλογηθούν και να ασπασθούν τις εικόνες, τα ιερά χώματα όπου 4.000 και πλέον άγιοι άφησαν τα κόκαλα τους, εδώ όπου τα πάγχρυσα στόματα των αποστόλων, των τριών ιεραρχών και χιλιάδων αγίων δασκάλων δίδαξαν τις αξίες του Χριστιανισμού και του Ελληνισμού. Η ποντιακή μας συνείδηση και καρδιά μας αποζημιώνεται ήδη για το μεγάλο αυτό ταξίδι, για το ιερό αυτό προσκύνημα καθώς μπαίνουμε στη διασταύρωση που οδηγεί από τη Μάτσκα στο ιερό Μοναστήρι.
Η ώρα είναι 09.30 όταν το λεωφορείο σταματά στο παρκινγκ των λεωφορείων. Το μοναστήρι βρίσκεται 50 χλμ ΝΔ της Τραπεζούντας. Είναι σκαλισμένο και καρφωμένο μέσα στα βράχια του όρους Μελά, στις υπώρειες του οποίου ρέει ο παραπόταμος του Πυξίτη, « της Παναΐας το ποτάμ ».
Κατά την παράδοση το μοναστήρι χτίσθηκε το 386 μ.Χ. από τους Αθηναίους μοναχούς Βαρνάβα και Σωφρόνιο. Η εικόνα της Παναγίας Σουμελά, έργο του Ευαγγελιστή Λουκά, το ευαγγέλιο του Χριστοφόρου και ο Σταυρός του Αυτοκράτορα Μανουήλ Γ Κομνηνού (1390-1417) βρίσκονται πλέον στο ομώνυμο μοναστήρι στις πλαγιές του όρους Βερμίου.
Ανεβαίνοντας στο μοναστήρι άλλοι με τα πόδια από το πετρόχτιστο μονοπάτι περπατώντας σαράντα λεπτά και άλλοι με τα DOLMUS εκδηλώνουμε τα θρησκευτικά μας συναισθήματα ψάλλοντας ή κάνοντας το σταυρό μας. Η Μονή στο εσωτερικό της έχει δεκάδες εικόνες αγίων και του Χριστού. Στο κέντρο του καθολικού του κυρίως ναού ξεχωρίζει η εικόνα της Παναγίας. Οι φωτογραφικές μηχανές, τα βίντεο αλλά ακόμα και με τα κινητά τηλέφωνα απαθανατίζουμε τα πάντα.
Θέλουμε να πάρουμε μαζί μας ότι μπορούμε. Μετά την ξενάγηση από την ξεναγό μας βγαίνουμε στο προαύλιο της Μονής και εκεί ανάβουμε πλέον φανερά τα κεριά σε ειδικό χώρο και τραγουδάμε χορεύοντας παραδοσιακά ¨τραγωδίας¨ για την ¨Παναΐα¨. Όλα είναι συγκλονιστικά και ο θρύλος για τη μονή της Παναγίας Σουμελά επιβεβαιώνεται με τον καλύτερο τρόπο.
Η ώρα όμως είναι 13.00 και πρέπει να συνεχίσουμε το οδοιπορικό μας. Επόμενος σταθμός μας θα είναι ένας θρύλος. Το χιλιοτραγουδισμένο ¨γεφύρι της Τρίχας¨ μένει αδιάφορο για τα χρόνια που έχει στην πλάτη του. Ακόμη και σήμερα μπορεί να χρησιμοποιηθεί τουλάχιστον σαν χώρος όπου οι πόντιοι θα τραγουδούν και θα χορεύουν, σε πείσμα αυτών που το λερώνουν γράφοντας συνθήματα στα πετρώματα του. Ο Πυξίτης τρέχει από κάτω με άφθονο νερό και δίνει ζωή σε όλη την κοιλάδα μέχρι να συναντήσει τον Εύξεινο Πόντο.
Ο μεγαλοπρεπής ναός της Αγίας Σοφίας Τραπεζούντας, θα είναι η επόμενη στάση μας. Ο Μανουήλ Α έκτισε το ναό γύρω στο 1250-1260 μ. Έχει το σχήμα της Αγίας Σοφίας της Κωνσταντινούπολης και σήμερα λειτουργεί σαν μουσείο.
Τα εστιατόρια USTA NIHAT που βρίσκεται στα Πλάτανα (Ατσαπάτ) θα μας φιλοξενήσει για το μεσημεριανό μας φαγητό. Είναι καθαρό, φθηνό με υπέροχα και ιδιαίτερα εύγευστα σουτζουκάκια.
Σε λίγο επιβιβαζόμαστε για τελευταία φορά για σήμερα και γύρω στις 17.00 φθάνουμε στο USTA PARK. Υπάρχει πολύς χρόνος ακόμα μέχρι να βραδιάσει και είναι ευκαιρία για μια καλή βόλτα στην πόλη της Τραπεζούντας των 250.000 κατοίκων. Οι πολλές εκκλησίες που υπάρχουν κοντά στο μεϊντάνι και τα όμορφα παραδοσιακά σπίτια των προγόνων μας αποζημιώνουν όσους τολμούν να τα ψάξουν. Κάποιοι κάνουν τις βόλτες τους στο φυσικό λιμάνι της Τραπεζούντας που πρωτοέκτισε ο Αδριανός στις αρχές του 2ου μ.Χ. αιώνα και κάποιοι άλλοι συναντούν τον Μορφέα στα δωμάτια τους.
Η ώρα όμως είναι γύρω στις 20.00 και όλοι οδεύουν προς το εστιατόριο του ξενοδοχείου, όπου μας προσφέρεται ένα καλό δείπνο. Στην συνέχεια στον πρώτο όροφο του ξενοδοχείου θα μας επισκεφθούν και θα είναι όλο το βράδυ μαζί μας, στο παρακάθ που θα κρατήσει μέχρι τις 2.00, οι φίλοι μας οι πόντιου Σωκράτης, Μουράτ, Μεχμέτ και ο Τόνιαλης. Όλοι είναι ποντιακής καταγωγής δεύτερης και τρίτης γενιάς. Μιλούν υπέροχα τα ποντιακά και μας χαίρονται σαν πραγματικά τους αδέλφια. Ο Μπαϊράμ ο Τόνιαλης είναι μόλις 25 χρονών αλλά μας εντυπωσιάζει με τις γνώσεις του και τη φιλελληνική ου συμπεριφορά. Μας λέει ότι στην Τόνια είναι πάνω από 7000 πόντιοι και όλοι με φιλελληνικά αισθήματα και να σκεφθεί κανείς ότι η Τόνια είναι ένας κόκκος πάνω στην άμμο. Πόσοι μπορεί να είναι τελικά;
Ο χρόνος όμως είναι δεν σκέπτεται, είναι αμείλικτος και μας προσγειώνει στην πραγματικότητα. Το ¨μουχαμπέτ¨ τελειώνει στις 2.00 τα ξημερώματα με τον Άρη και τη Βίκυ δύο παιδιά από τη Σκύδρα, να μας παίζουν λύρα και να τραγουδούν υπέροχους και μοναδικούς σκοπούς της παράδοσης αλλά και μοιρολόγια. Λίγες ώρες ύπνο είναι χρήσιμες καθώς πρωί-πρωί οι περισσότεροι θα ξεκινήσουν για τις ιδιαίτερες πατρίδες τους.
Νίκος Τουμπουλίδης
Αύγουστος 2011
πηγη:http://www.elverias.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου