Γιατί ο Ελ. Βενιζέλος αρνήθηκε την ίδρυση Κράτους του Πόντου Πώς δικαιολογεί τη στάση του σε επιστολή του προς τους Ποντίους

«Αξίωσις όπως ιδρυθή ίδιον Κράτος Πόντου δεν νομίζω ότι έχει ελπίδα τινά επιτυχίας, τοσούτω μάλλον, όσον οι διατυπώσαντες την αξίωσιν υπεστήριζαν ύπαρξιν δύο εκατομμυρίων Ελλήνων εν αυτώ, ήτις υπερβολή διέθεσε κακώς την Συνδιάσκεψιν.

 Εν αποτυχία δε του σχεδί­ου τούτου κινδυνεύομεν να ίδωμεν το βιλαέτιον της Τραπεζούντος, λόγω της με­γάλης εν αυτώ υπεροχής του Τουρκικού στοιχείου, υπαγόμενον εις το Τουρκικόν Κράτος, τουθ' όπερ θεωρώ ως ενέχον κίνδυνον δια την ασφάλειαν των Ελλήνων του Πόντου.

Δια τούτο κρίνω συμφερώτερον δια τους Ελληνας του Πόντου να συμπεριληφθώσιν εις το Αρμενικόν κράτος, όπερ δε θα έχει πλειονοψηφίανΑρμενικήν, αλ­λά θα είναι Κράτος μικτού πληθυσμού, και εν τω οποίω ο Ελληνισμός του Πόντου, μετά του Ελληνισμού της Κιλικίας, ίσως δε και της Καππαδοκίας, θα διαδραματίση σπσυδαιότατον ρόλον.

Επειδή δε η διαίρεσις θα γίνη επί τη βάσει τοπικών εθνικών επικρατήσεων, ε­κάστη εθνότης θα απολαύση πλήρους αυτονομίας, υπό ευρωπαίκήν δε διοίκησιν, και επιβληθήσεται επί μακρόν χρόνον εις το νέον Κράτος, ο Ελληνισμός του Πόντου θα εύρη ευκαιρίαν αναπτύξεως, εντός Κράτους, όπερ κατ' ουσίαν θα αποβή ομοσπονδιακόν».