Υμνος προς την Ομορφια-Γ. Πατσιάκου

Κορτσόπον άσπροκόκκινον ό πρόσωπο 'σ φωτάζει,

 κ'όσα τερώ σον πρόσωπο σ' έρται μ' ή γή τρομάζει.

 Ή έμορφιάδα σ' έν πολλά και μέ τό περισσόν -ι,
κ' ή άσπροκοκκινάδα σου έδέβεν τό χρυσόν-ι.

Έγαντούρεψες τό Θεόν καί όλια 'σέν έδέκεν,
κι όλια τ' άλλα τά κορτσόπα πουγαλεμένα 'φέκεν.
Κι όλ έρχουν και τερούν έσέν, άπομέν' άβαράδες,
δός κ' εκεινούς ας χαίρουνταν κι άς εν μέ τά παράδες.

 Άπ' ολίγον δός κι άτουνούς, άς παίρν' κι άτειν μουράτια,
κ' εσύ παγουρταρεύκεσαι άς σ' ουλονών τ' ομάτια.
"Ασπρεσα άμον τό χχιόν, κόκκινος άμον χρυσόν,
 κι άν είσαι μελαχριανή, π' έλέπ σε ομμάτια νοί.