Οι δύο πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα. Το τέλος του Φροντιστηρίου Τραπεζούντας

Η αυγή του 20^ού αιώνα βρίσκει την Τραπεζούντα μέσα σε ένα κλίμα έντονης αισιοδοξίας, δημιουργικότητας και ανάπτυξης. Οι ελληνικές, εμπορικές κυρίως, επιχειρήσεις βρίσκονται σε μια πρωτοφανή ανάπτυξη. Ο αμαξιτός δρόμος Τραπεζούντας - Ερζερούμ - Περσίας, που είναι η αρχή του περίφημου «δρόμου του μεταξιού», είναι γεμάτος με καραβάνια που μεταφέρουν τα προϊόντα που παράγονται στη Δύση στις αγορές της Ανατολής, αλλά και το αντίστροφο. Μια πολιτιστική άνοιξη κυριαρχεί παντού. Οι ανάγκες των ελληνικών εμπορικών και τραπεζικών επιχειρήσεων για στοιχειωδώς καταρτισμένο προσωπικό είναι πιεστικές. 

Σανταίοι μαθητές του Φροντιστηρίου Τραπεζούντας.
Σχολ. έτος 1909-10

Τις ανάγκες αυτές έρχεται να καλύψει το Φροντιστήριο, από το οποίο αποφοιτούν όλα σχεδόν τα στελέχη των επιχειρήσεων αυτών. Η οικοδόμηση του νέου τετραώροφου κτιρίου και η σύνδεση της εκπαίδευσης και με την παραγωγή απογειώνει τον ποντιακό ελληνισμό. Η αισιοδοξία είναι διάχυτη παντού. Τα στατιστικά στοιχεία των μαθητών αυτής της περιόδου αντανακλούν με τρόπο ιδιαίτερα εύγλωττο το κλίμα της περιόδου αυτής. Έτσι, ενώ το σχ. έτος 1900-1901

φοιτούν 1.050 μαθητές, το σχ. έτος 1905-1906 φοιτούν 1.500 μαθητές, ενώ οι απόφοιτοι είναι 24, και το σχ. έτος 1912-1913 οι μαθητές είναι 1.800 και οι απόφοιτοι 64.

Όπως προαναφέρθηκε, το νέο κτίριο του Φροντιστηρίου Τραπεζούντας θεμελιώνεται το 1899, η οικοδόμησή του δε διαρκεί τρία χρόνια και τα εγκαίνια πραγματοποιούνται, με λαμπρότητα αντάξια των προσδοκιών του ποντιακού ελληνισμού, στις 14 Σεπτεμβρίου 1902. Μετατρέπεται σε κεντρικό στοιχείο της κοινωνίας της Τραπεζούντας, συνδέοντας την εκπαίδευση με την παραγωγή. Η άνοδος σταματά βίαια με την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, που σε συνδυασμό με την πολιτική των διώξεων που εγκαινιάζεται από τους Νεότουρκους συνιστούν την αρχή του τέλους για τον ποντιακό ελληνισμό.

Η απόβαση του Μουσταφά Κεμάλ στην Αμισό (Σαμψούντα), λίγες ημέρες μετά την απόβαση των Ελλήνων στη Σμύρνη, οδηγεί στην κορύφωση του δράματος. Μεταξύ των ετών 1916-1922, ο μισός σχεδόν ελληνικός πληθυσμός των Ελλήνων του Πόντου  εξολοθρεύεται. Στο Φροντιστήριο Τραπεζούντας αντανακλάται όλο το κλίμα των ημερών. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1921, τελευταίο έτος λειτουργίας του, οι μαθητές είναι μόνο 200, ενώ αποφοιτούν μόνο 7 μαθητές.