Η παράδοση κατά το μήνα Φλεβάρη στη Σαντά του Πόντου- Κούντουρος

Τα μοσχάρια που γεννιούνταν αυτόν τον μήνα ονομάζονταν Κουντούρα. 

Ο Κούντουρον, ο κούτσουρον και ο πασσαλοκαύτες τον ονόμαζαν έτσι γιατί κατά την παράδοση, μια γριά γελάστηκε από τη ζέστη που έκανε και ανέβηκε στο γιαζλούχ, ξαφνικά όμως χιόνισε πολύ, δε  μπόρεσαν να πάνε  να την κατεβάσουν στο χωριό, έβγαλε και έκαψε τους πασσάλους στους οποίους έδενε τις αγελάδες.

Το μήνα αυτό απέφευγαν να κάνουν γάμους, γιατί ήταν "λειφτός",ελλιπής και οι γάμοι δεν θα ήσαν αίσιοι, όταν δε ο χρόνος ήταν δίσεκτος ακόμα πιο πολύ τον απέφευγαν.

2. Τα δύο τη Κουντούρ' τη Παναΐας.

Όταν ήθελαν να ειρωνευτούν κάποιο, που ρωτούσε για πράγμα αυτονόητο, έλεγαν: Τα δύο τη Κουντούρ' τη Παναΐας πότε εν; Τα κορίτσια που γεννιούνται την ημέρα αυτή ονομάζονταν Παναΐλα και τ'αγόρια Παναέτες.

Γιόρταζε η ενορία της Υπαπαντής (Δώδεκα αλάτια) στα Φτελένια.

10. Τ' αε Χαραλαμπί

Γιόρταζε η ενορία Κοπαλάντων στα Φτελένια. Αν και ήταν μακριά όμως πήγαιναν πολλοί.

11. Τ' αεΒλασσί

Δεν έκαναν την παραμικρή δουλειά, από φόβο μήπως οι αγελάδες δεν γεννήσουν κανονικά και μόνο να έχτρευαν (γύριζαν το έξω μέσα) ένα σακί, το μοσχάρι τους μπορούσε να γεννηθεί χωρίς τρίχες. Και οι έγκυες δεν έπιαναν μαχαίρι στο χέρι, ούτε καμιά δουλειά έκαναν, για να μη γεννήσουν παιδιά κουσουρλήα (ελαττωματικά).

20 έως 28.

Οι εννέα τελευταίες ημέρες του Φλεβάρη και οι εννέα πρώτες του Μάρτη λεγόταν λυκοχάντζια, γιατί η λύκαινα βρισκόταν στον οργασμό της και λουζόταν στο τέλος τους, έπρεπε να κάνει καλό καιρό για νά στεγνώσει, αλλιώς όλος ο χρόνος θα ήταν βροχερός.

Στάθης  Αθανασιάδης 

(Γεροστάθης)

Εκπαιδευτικός

Λαογράφος Σαντάς