Η Σανταία κοδέσποινα

Oι άντρες όλοι εργάζονταν στην Ρωσία και αλλού και έρχο­νταν στα σπίτια τους μετά δύο ως πέντε χρόνια. Σαν Σπαρτιάτισσες οι γυναίκες διηύθυναν τα σπίτια τους. Από τις πρώτες μέρες της άνοιξης μέχρι το χειμώνα, η Σανταία ήταν αφοσιωμένη στη δουλειά. Το χειμώνα μερικές κατέβαιναν στην Τεμουράν και Σούρμενα, όπου είχαν λίγα χωράφια και οι άλλες για να εργαστούν στο μάζεμα του καλαμποκιού.

Σαντά-Θερισμός 

Όσες δε έμεναν στη Σάντα έγνεθαν και ύφαιναν σάλαι (μάλλινα υφάσματα) περιζή­τητα και τσαντάγια με τέχνη κατασκευασμένα και ορτάραι. 

Πολ­λές μόνο από αυτή τη δουλειά ζούσαν. Γι αυτό η πείνα γι αυτές ήταν άγνωστη. 'Αλλες αρετές της Σανταίος που σπανίζαν σε άλλα χωριά είναι η κοσμιότητα και αυστηρότητα των ηθών, η πίστη και αφοσίωση στην οικογένεια. Μετά την απόκτηση δύο τριών παιδιών εγκαταλείπει τα νυφικά της ρούχα, αυτές δε που περνάνε τα σαράντα και ονομάζονται μεσοκαιρίτσαι σπάνια χο­ρεύουν.

Η Σανταία θεωρεί αμάρτημα να μην βοηθήσει έναν ζητιάνο οιουδήποτε θρησκείας και αν ήταν και θεωρεί, ότι η ελεημοσύνη «πάει για την στράταν τη ξενιτέα».