Αντίο!

 Περήφανη σου φαίνομαι, 

ίσως δεν είμαι άξια ελεημοσύνης.

Τρελαίνομαι ή ανασταίνομαι 

Για το ψηλότερο βαθμό παραφροσύνης.

Πως εσύ αγαπούσες;

Ήταν επίδειξη επιδέξια.

Σε βοηθούσαν δέκα μούσες,

ενώ των έρωτά μας έπνιξες αδέξια.

Αστόχησες και δεν υπάρχει άφεση, 

είναι κοκαλωμένη η ψυχή μου ακόμα.

Και στο μηδέν η διάθεση, 

αλλά το σώμα μου έγινε πτώμα.

Ακόμη το μυαλό αρνείται το ναυάγιο, 

και απορρυθμίζεται η καρδιά,

και σαν σμηνάκι πλάγια

φεύγουν, αγάπης ήχοι και η ευωδιά.

Μπέλα Αχμαντούλινα

Μετάφραση 

Γ. Σοϊλεμεζίδης