Πρέπει να ’ναι ασυνήθιστο...

Καθόλου δε με συγκινεί ο στόμφος της ωδής

και δε με γοητεύει η έξαρση της ελεγείας. 
Κατά τη γνώμη μου το παν στους στίχους πρέπει να ’ναι ασυνήθιστο,

σαν αρμονία της κακοφωνίας.

Θα εκπλαγείτε σα’ γνωρίσετε μες από ποια σκουπίδια 
οι στίχοι μεγαλώνουν δίχως συστολή.

Όπως ραδίκι κίτρινο κάτ’ απ’ το φράχτη,

Σαν κολλιτσίδα στρογγυλή που ενοχλεί.

Κραυγή οργής και δυνατή οσμή της πίσσας,
Μούχλα είτε ξερόφυλλο που πέφτει  χάμω...

Και να ο στίχος αντηχεί και σφριγηλός, και στοργικός,

Για ευχαρίστηση δικιά σας και δικιά μου.

Άννα Αχμάτοβα

Μετάφραση Γ. Σοϊλεμεζίδης