Ο ελληνικός αποικισμός στις υπόλοιπες περιοχές

Η δωρική εγκατάσταση στα νότια παράλια της Μικράς Ασίας στο Αιγαίο οριοθετούσε προς νότο και την περιοχή όπου κτίστηκαν οι ελληνικές πόλεις. Γιατί στις νότιες ακτές, προς τη μεριά της Κύπρου, οι ιθαγενείς πληθυσμοί της Λυκίας αποτελούσαν ανυπέρβλητο εμπόδιο. Πιο ανατολικά ακόμη, στην Παμφυλία και την Κιλικία, δεν υπάρχουν στοιχεία για τόσο πρώιμες ελληνικές πόλεις, παρ’ ότι έχουν ανιχνευθεί μυκηναϊκοί εμπορικοί σταθμοί. Μόνη εξαίρεση προς αυτή την κατεύθυνση αποτέλεσε η αποικία της Λίνδου, Φάσηλις, στις ακτές της Λυκίας, και η αποικία Σίδη, της αιολικής Κύμης, καθώς και οι αποικίες της Σάμου στα παράλια της Κιλικίας.

Στο βορρά, η προσπάθεια του αποικισμού συνεχίστηκε και, όπως είδαμε κυρίως στην περίπτωση των αποικιών της Μιλήτου, μέσα σε διάστημα τεσσάρων με πέντε αιώνων οι παραλιακές ελληνικές πόλεις αγκάλιασαν τη χερσόνησο της Μικράς Ασίας μέχρι τα βάθη του Εύξεινου Πόντου.

Ενα ακόμη ελληνικό φύλο, το οποίο άφησε τη σφραγίδα του στον αποικισμό της Μικράς Ασίας ήταν οι Μάγνητες από την ανατολική Θεσσαλία, οι οποίοι δημιούργησαν δύο πόλεις με το ίδιο όνομα, Μαγνησία, στην ενδοχώρα. Η μία βρισκόταν στους πρόποδες του όρους Σίπυλο, κοντά στον ποταμό Ερμο στο εσωτερικό της Αιολίδος, και η δεύτερη στην κοιλάδα του ποταμού Μαιάνδρου, εσωτερικά της Ιωνίας. Σχετικά με την πρώτη Μαγνησία, αυτή του Σίπυλου, ελάχιστα γνωρίζουμε για την ιστορία της κατά την αρχαϊκή και την κλασική περίοδο.

Η άλλη πόλη με το όνομα Μαγνησία, η οποία βρισκόταν στην κοιλάδα του ποταμού Μαιάνδρου, αναφέρεται στις πηγές μας μαζί με τις αιολικές και ιωνικές πόλεις της Μικράς Ασίας, αλλά πάντα ως χωριστή περίπτωση, εξαιτίας της διαφορετικής καταγωγής. Αναφορές υπάρχουν επίσης για έναν πόλεμο ανάμεσα στη Μαγνησία αυτή και την Εφεσο, χωρίς να γνωρίζουμε λεπτομέρειες, ενώ τον 7ο αιώνα π.Χ. η πόλη καταστράφηκε προσωρινά από τους Κιμμέριους εισβολείς, οι οποίοι είχαν εισχωρήσει στη Μικρά Ασία.

Το κύριο χαρακτηριστικό συνολικά του αποικισμού της χερσονήσου της Μικράς Ασίας από τους Ελληνες, σε όλη τη διάρκειά του μέχρι και το τέλος της αρχαϊκής περιόδου, και σε όλο το γεωγραφικό του εύρος ήταν η ίδρυση των πόλεων όσο πλησιέστερα στις ακτές ήταν δυνατό. Ακόμη και οι πιο εσωτερικά τοποθετημένες πόλεις δεν βρίσκονταν πολύ μακριά από τη θάλασσα. Το εσωτερικό της περιοχής παρέμεινε στην κατοχή των γηγενών πληθυσμών, όπως oι Λύδιοι, οι Φρύγες, οι Μυσοί, οι Κάρες και οι Καππαδόκες.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΔΑΜΙΓΟΣ

Ιστορικός