ΕΝΟΧΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ

Ως εν τη εισαγωγή της παρούσης εκθέσεως αναφέρθη, ο Κωνσταντίνος από του 1916 εγένετο η κομματική σημαία, περί την οποίαν συνεκεντρώθησαν ου μόνον ο παλαιοκομματισμός και το γερμανόπληκτον Γεν. Επιτελείον αλλά και παν άλλο στοιχείον, όπερ αποτελεί την αντίθετην προς την πολιτικήν του Βενιζέλου, ήτις εχαρακτηρίσθη ως φιλοπόλεμος.

Βασιλιάς  Κωνσταντίνος 

Το αντιπολεμικόν σάλπισμα ήρχισε σημαινόμενον εις πάσαν γωνίαν της Ελλάδος, ευρίσκον γόνιμον έδαφος καλλιεργείας παρά τω λαώ εις τον οποίον, καταπεπονημένον ήδη εκ των εκστρατειών 1912 και 1913, επεβλήθη προμελετημένως η άσκοπος κατατυράννησις της επιστρατεύσεως του 1915.

Μόνον η έκτοτε εκδηλωθείσα εγκληματική πώρωσις των κατηγορουμένων είναι δυνατόν να εξηγήση την αδικαιολόγητον παράτασιν της επιστρατεύσεως εκείνης. Βασιλεύς και Αυλικοί, Κυβερνήσεις βοηθούμεναι ενεργώς και παρά της προστατευομένης των γερμανικής προπαγάνδας ειργάσθησαν ανενδότως προς δημιουργίαν, του αντιπολεμικού φρονήματος και της εχθρότητος προς τας Δυτικάς Δυνάμεις.

Ψεύδη, συκοφαντίαι, φανταστικοί περιγραφαί της γερμανικής ισχύος, το παν ετέθη εν χρήσει, όπως κάμψωσι την ελληνικήν ψυχήν και ματαιώσωσιν ούτω τα προσπαθείας εκείνων, οίτινες ηγωνίζοντο κατά τω Γερμανοβουλγάρων εν Μακεδονία.

Αι σατανικαί αύταί ενέργειαι κατά των αντεπαναστατών με τας τεθείσας μεθόδους δράσεως παρά του γερμανικού Επιτελείου χρησιμοποιούντος τυφλώς τους εν Ελλάδι πράκτορας, μεταξύ των οποίων τον πρωτεύοντα ρόλον έπαιζεν ο I. Μεταξάς - ως ίδρυσις συμμοριών, ίνα πλήξωσιν εκ των νώτων τους Συμμάχους να θέσωσιν εκποδών τους επικεφαλής των εν Ελλάδι προσώπων, άτινα εχθρικώς έδρων προς τούτους. Αλλά το μόλυσμα υπήρχεν ήδη βαθέως εις τον οργανισμόν του κράτους εμπεποτισμένον.

Ι.  Μεταξάς

Όταν ούτω το κράτος ηνωμένον ηθέλησε να κινηθή τω 1917, διάφορα στασιαστικά κινήματα εσημειώθησαν εν τω Στρατεύματι ένεκα της δηλητηριάσεως της λαϊκής ψυχής εκ της εξακολουθούσης αντιδράσεως των κομματικών στελεχών του Αυλικού πλέον κόμματος.

Προ της αναποτρέπτου ανάγκης ευρεθείσα η τότε κυβέρνησις υπεχρεώθη να λάβη αυστηρά μέτρα προς καταστολήν του κακού, τούτο δε έδωκεν αφορμήν εις την δημιουργίαν του περιφήμου κηρύγματος της τυραννίας.

Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος δεν ήτο πλέον ο ανεύθυνος παράγων, αλλ’ ο υπεύθυνος αρχηγός της εχθρικής προς τους Συμμάχους μερίδος.

Η δράσις του εν τη εξορία, τα επεισόδια του Γκέρλιτς και η αποστολή των κατασκόπων αξιωματικών διά γερμανικών υποβρυχίων ηδραίωσεν έτι μάλλον παρά τοις Συμμάχοις την γνώμην ταύτην, ως ρητώς διετυπώθη εν τη απειλητική των διακοινώσει της 20 Νοεμβρίου 1920.

Ταύτα υπήρξαν τα αποτελέσματα της πολιτικής δράσεως του Βασιλέως κατά την μέχρι της 1ης Νοεμβρίου περίοδον. Κατώρθωσεν ούτος αφ’ ενός μεν να δηλητηριάση την λαϊκήν ψυχήν και να εμφυσήση εν αυτή το αντιπολεμικόν φρόνημα, ενώ εξ άλλου έπειθε τους νικητάς του μεγάλου πολέμου ότι ευρίσκεται επικεφαλής της εχθρικής προς αυτούς μερίδας του ελληνικού λαού, την οποίαν ανύπαρκτον εν αρχή κατώρθωσαν, αυτός το φαύλον αυλικόν περιβάλλον του και οι κατηγορούμενοι πολιτικοί να δημιουργήσουν εν Ελλάδι.

Τάσου Βουρνά: Η ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΙΖΩΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ