Ο Ανδρεάδης....γράφει για τον Ανδρεάδη!!!

Όλες οι ιστορίες και οι χιλιάδες αφηγήσεις, που βίωσα και άκουσα, επηρέασαν την ψυχοσύνθεση μου και αισθάνθηκα την ισχυρή παρόρμηση, να καταλήξω σαν ιεροκήρυκας, διηγούμενος τες, σε κάθε ευκαιρία και συνάντηση συνανθρώπων μου. Και τα διηγιόμουν, όχι μόνον σε Ποντίους συμπατριώτες, αλλά και σε Συνέλληνες φίλους και πατριώτες, χωρίς να ξεχάσω και τους αλλοδαπούς, Γερμανούς, Αγγλους και προ πάντων Τούρκους, ευαίσθητους διανοούμενους και μαχητές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η Ακαδημία Αθηνών βραβεύει τον Γ. Ανδρεάδη τον Δεκέμβρη του 2000
(Κωστής Στεφανόπουλος - Γεώργιος Ανδρεάδης)

 Ήταν η πίεση όλων αυτών των εμπειριών και η κοινή παρότρυνση όλων, γιατί δεν τα δημοσιοποιώ, σε μορφή βιβλίου, που με οδήγησαν στο παράτολμο εγχείρημα της έκδοσης του πρώτου βιβλίου. Λέω παράτολμο, γιατί διεθνώς η αγορά βιβλίου, δεν είναι από τις εύκολες και παραμένει παράτολμη, ιδίως στον ελλαδικό χώρο, εάν ένας άγνωστος συγγραφέας το αποτολμήσει, χωρίς κομματική, πολιτική, αθλητική, ή συντεχνιακή στήριξη, της στήριξης του τύπου μη εξαιρουμένου. Στους χώρους αυτούς, δεν διέθετα καμία σχέση, ή πρόσβαση.

 Το αποτόλμησα, επειδή έτυχα ισχυρής αποδοχής του λόγου μου, μέσα από διαλέξεις, πάνω στα επίμαχα ποντιακά θέματα, από ανθρώπους, που δεν θα τολμούσα ποτέ να προβλέψω την παρόρμηση, της άμεσης ηθικής τους στήριξης. Και θα πρέπει να αναφέρω στο σημείο αυτό, τους μακαρίτες τώρα, Γεώργιο Κανδυλάπτη, τον γνωστόν με το ψευδώνυμο Ο ΚΑΝΙΣ, τον Δημήτρη Ψαθά, τους Ισαάκ Λαυρεντιάδη και Τσιρκινίδη Ηλία. Ιδίως οι δυο τελευταίοι, παρευρισκόμενοι σε διάλεξη μου, στο τέλος αναφώνησαν αυθόρμητα μαζί, προς εμένα τον άγνωστο τότε, την λέξη: ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΟΣ!

Χάρης  Τσιρκινίδης

 Το προσωπικό μου πάθος, για την μοίρα των προγόνων μας, βρήκε ευτυχώς και συνάντησε το πάθος πολλών συμπατριωτών μου ποντιακής και μη καταγωγής. Από εκεί και πέρα ο δρόμος ήταν ελεύθερος. Η έκπληξη όμως έμελλε να έρθει από ανατολάς, από την ευρεία απήχηση που είχε το συγγραφικό μου έργο, στην γειτονική Τουρκία. Έξι από τα βιβλία μου κυκλοφορούν στην γειτονική χώρα, συμπεριλαμβανομένου του βιβλίου μου Η ΑΠΕΛΑΣΗ, που αφορά την απαγόρευση εισόδου μου στην Τουρκία, από την 5η Δεκεμβρίου 1998 και εφεξής.

 Οι συχνές επισκέψεις κάθε χρόνο νέων, από την Τουρκία και τα πλέον από 5.800 γράμματα, που έχω λάβει, από σκεπτόμενους ανθρώπους της χώρας, είναι το μεγαλύτερο βραβείο, που δεν θα μπορούσα ούτε καν να το φαντασθώ. Αλλοι 3.500 Έλληνες συμπατριώτες, επώνυμοι και ανώνυμοι, αισθάνθηκαν την ανάγκη να μου στείλουν την επιστολή τους, με τα καλά τους λόγια. Τους ευχαριστώ όλους.

 

Δημήτρης Ψαθάς

Η κυκλοφορία έργων μου, στα γερμανικά, αγγλικά, ρωσικά, αρμενικά, στόχο είχαν να γνωστοποιήσουν την τραγωδία μας, στους λαούς αυτούς. Το αποκορύφωμα της προσωπικής ικανοποίησης μου, αποτέλεσε η κινεζική έκδοση του έργου μου.

 Δεν με κούρασαν, τουναντίον με ενθουσίασαν, οι προσκλήσεις ομοεθνών μας, για διαλέξεις, στην Αυστραλία, την Ευρώπη και την Αμερική. Για να μην αναφέρω την συγκίνηση μου, των πολλών διαλέξεων μου, στον τουρκικό χώρο, οι οποίες παρά φύση διακόπηκαν, με την Απέλαση μου το 1998, αλλά συνεχίζονται εφεξής, σε τουρκικούς κύκλους της Ευρώπης και ιδίως της Γερμανίας.

 Θέλω δημόσια να δηλώσω, ότι θεωρώ ένα μεγάλο μέρος του γειτονικού μας λαού, αίμα από το αίμα μας και σάρκα από την σάρκα μας. Και αυτή μου η διαπίστωση είναι συναισθηματική, ιστορικά θεμελιωμένη, χωρίς καμία άλλη σκέψη εθνικιστικής υστεροβουλίας. Με τους ανθρώπους αυτούς, μπορούμε να συνεργαστούμε και να συνεννοηθούμε, για την δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου στην γεωγραφική μας γωνιά.

 Επί σαράντα χρόνια συνεχώς, δεν αρνήθηκα καμία πρόσκληση, για διάλεξη, σε θέματα ποντιακά και ελληνοτουρκικά, αδιάφορα εάν η πρόσκληση ήταν, από ένα απομακρυσμένο ελληνικό χωριό, ή από Αθήνα, Πάτρα, από Μελβούρνη, Σύδνεϋ και Αδελαΐδα, από Βερολίνο, Βίσμπαντεν, Μόναχο, Βρυξέλλες, αλλά και από Σμύρνη, Φώκιες, Αϊβαλί, Αδριανούπολη, Τραπεζούντα, Σαμψούντα, Πουλαντζάκη, Ριζούντα, Κερασούντα και Πόλη.

 Στα σαράντα αυτά χρόνια, είδαν το φως της δημοσιότητας 36 έργα μου, συμπεριλαμβανομένων των μεταφράσεων. 

Εκατοντάδες δημοσιεύσεις μου, σε καθημερινό και μη ημερήσιο τύπο, στην Ελλάδα, στην Τουρκία, στην Γερμανία και στον Καναδά. Δεν υπάρχει ποντιακό έντυπο, που να ζήτησε συνδρομή από εμένα και να μην την έλαβε. Και την έλαβε πάντοτε δωρεάν. Γιατί η παρόρμηση μου, για ενασχόληση στα Ποντιακά, ξεκίνησε μέσα από τον πόνο της τραγωδίας των προγόνων μας και σε καμιά περίπτωση δεν θα επέτρεπα στον εαυτό μου, την εμπορευματοποίηση του. Ο λαός που όλα κρίνει, θα κρίνει και την δική μου προσφορά.

 Πάνω από δυο χρόνια, με την εκπομπή ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΥΘΟ ΣΤΗΝ ΕΞΟΔΟ, ήρθα σε στενότερη επαφή με τους ανθρώπους μας, μέσα από τον Ραδιοφωνικό Σταθμό των Ακριτών του Πόντου, από την Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης. Ήταν μια συνεργασία ανείπωτης συγκίνησης, χαράς και αγαλλίασης, για την οποία ευχαριστώ δημόσια, τους ιθύνοντες των Ακριτών του Πόντου στην Σταυρούπολη.

 Και όλα αυτά με πάθος και εντελώς αφιλοκερδώς, μη αποδεχόμενος αμοιβές, ή άλλης μορφής αποζημιώσεων. Γνωστόν είναι, ότι βιβλία μου διατίθενται μέσω συλλόγων μας, με απόδοση των οποιωνδήποτε κερδών, υπέρ του ταμείου των Συλλόγων. Δημόσιες και Δημοτικές Βιβλιοθήκες, αλλά και φυλακές της χώρας, έλαβαν πολλαπλώς βιβλία μου, για τις ανάγκες τους, εντελώς δωρεάν, με επιβάρυνση μου ακόμη και με τα έξοδα κόστους του Εκδότου. Συνέγραψα και εξέδωσα εξόδοις μου, το βιβλίο ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ Η δική μας Εκκλησιά, σε 3.000 αντίτυπα και τα εκχώρησα εις την Ιερά Μητρόπολη Ν. Κρήνης & Καλαμαριάς, για ενίσχυση οικονομική, στην αντιμετώπιση του κόστους ανακαίνισης του Μητροπολιτικού μας Ναού, στην Καλαμαριά.

 Έγραψα σε θεατρικό σενάριο, στην ποντιακή διάλεκτο, την τραγωδία της ΤΑΜΑΜΑ και την παρέδωσα δωρεάν και για εσαεί, στον δραστήριο Σύλλογο Προμηθέα της Καλαμαριάς. Το έργο αυτό αντιμετώπισε την μεγαλύτερη και την συγκινητικότερη αποδοχή και υποδοχή του λαού μας. 

Σε εκδήλωση της Μέριμνας Ποντίων Κυριών Θεσσαλονίκης 

Πιστεύω ότι, απερχόμενος κάποτε της ζωής, αφήνω πίσω μου, όχι τυχαίο έργο, αλλά ισχυρό αρκετά, να φωτίζει και να διδάσκει τις επερχόμενες γενιές μας. Και ας μου συγχωρεθεί η καταγραφή, που παραπάνω για το άτομο μου έγραψα, ενάντια στην απέραντη σχετική σιωπή των σαράντα χρόνων δράσης μου. Απεχθάνομαι την αναφορά σε προσωπικά επιτεύγματα. Παραβίασα την αρχή αυτή, όχι για αυτοπροβολή, αλλά με την ελπίδα να συγκινήσω τους νέους μας, που ακολουθούν, να θελήσουν να προσφέρουν και αυτοί, στον αγώνα αυτόν. Η προσφορά τους πρέπει να είναι άτιμος, για να είναι έντιμος. Όποιος βάζει τιμή αξίας και εμπορεύεται καθετί, που αφορά την ποντιακή τραγωδία, είναι τυμβωρύχος.

 Αισθάνομαι ώρες ώρες, σαν εκείνες τις αρχαίες Εστιάδες Παρθένες, που ανασκάλιζαν την χόβολη, για να κρατούν ισχυρή την φλόγα της εστίας. Ανακούφιση θα αισθανθώ, όταν αντιληφθώ, πως πολλοί νέοι μας, στο μέλλον, θα ενταχθούν στο τάγμα των Εστιάδων Παρθένων και θα συνεχίσουν ν’ ανασκαλίζουν την χόβολη, όχι για να κρατούν την φωτιά δυνατή, αλλά προ πάντων την φλόγα ισχυρή, να φωτίζει την μνήμη του Λαού μας. Και μη ξεχνάμε, ότι είμαστε λίγοι. Πολύ λίγοι! Λίγοι αλλά.....

Την κυκλοφορία του βιβλίου ΤΑΜΑΜΑ στα τουρκικά, ακολούθησαν έξι άλλα βιβλία, των οποίων η υποδοχή στην γειτονική χώρα, ιδίως από την σπουδάζουσα νεολαία, υπήρξε εκπληκτικά πολύ μεγάλη. Πέντε χιλιάδες οκτακόσια γράμματα, γεμάτα με συγκινητικά λόγω., είναι μια φανερή ένδειξη του βαθμού υποδοχής των έργων αυτών. Ούτε μια αρνητική επιτολή.

Ακολούθησαν έκτοτε και συνεχώς αυξάνουν κάθε χρόνο, οι επισκέψεις νέων ανθρώπων από την Τουρκία, που επιθυμούν την προσωπική γνωριμία με τον συγγραφέα. Ιδίως κατά την θερινή εποχή, οι επισκέψεις ανέρχονται σε περισσότερες από εκατό και το γεγονός αυτό ας μου επιτραπεί να το θεωρώ, ως την μέγιστη καταξίωση του συγγραφικού μου έργου.

Βεβαίως και ως συνήθως, άνθρωποι της γειτονικής εξουσίας, ανησύχησαν από το γεγονός αυτής της απήχησης και ο Θεός γνωρίζει, ποιές μεσαιωνικές δυνάμεις και αρρωστημένες φαντασίες τους οδήγησαν, να κατασκευάσουν απίθανες ιστορίες εναντίον μου και να τις διοχετεύσουν στον Τύπο. Και τι δεν έγραψαν; Ότι επιδιώκω να εκχριστιανίσω τον λαό στη Μαύρη Θάλασσα. Ότι σκοπεύω να κτίσω νέα Μοναστήρια εκεί και να οδηγήσω τον λαό δι’ επαναστάσεως στην απόσχιση από την Τουρκία και τη δημιουργία Νέου Ανεξάρτητου Ποντιακού Κράτους, του οποίου, επιθυμία μου απώτερη είναι, να καταστώ Πρόεδρος.

Για την απάντηση σε όλα αυτά τα απίθανα, αναχώρησα την Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 1998, αεροπορικώς από Αθήνα, για την Πόλη, για ν’ αντιμετωπίσω συνέντευξη δημοσιογραφική, την οποία ο ίδιος και οι φίλοι μου Τούρκοι είχαν προκαλέσει επί τούτω. Στην άφιξη μου στο αεροδρόμιο της Πόλης, η Αστυνομία εμπόδισε την είσοδο μου στην Τουρκία και αντ’ αυτού μου επέδωσε το έγγραφο Απέλασης μου, με αιτιολογικό τρία κεφαλαία ΧΧΧ.

Γεώργιος  Ανδρεάδης
 1936 - 30 Δεκέμβρη 2015