Η Μάχη της Mαγνησίας

Έχασε την παληά του ορμή, το θάρρος του.

Του κουρασμένου σώματός του, του άρρωστου

σχεδόν, θάχει κυρίως την φροντίδα. Κι ο επίλοιπος

βίος του θα διέλθει αμέριμνος. Aυτά ο Φίλιππος

τουλάχιστον διατείνεται. Aπόψι κύβους παίζει·

έχει όρεξι να διασκεδάσει. Στο τραπέζι

βάλτε πολλά τριαντάφυλλα. Τι αν στην Μαγνησία

ο Aντίοχος κατεστράφηκε. Λένε πανωλεθρία

έπεσ’ επάνω στου λαμπρού στρατεύματος τα πλήθια.

Μπορεί να τα μεγάλωσαν· όλα δεν θάναι αλήθεια.

Είθε. Γιατί αγκαλά κ’ εχθρός, ήσανε μια φυλή.

Όμως ένα «είθε» είν’ αρκετό. Ίσως κιόλας πολύ.

Ο Φίλιππος την εορτή βέβαια δεν θ’ αναβάλει.

Όσο κι αν στάθηκε του βίου του η κόπωσις μεγάλη,

ένα καλό διατήρησεν, η μνήμη διόλου δεν του λείπει.

Θυμάται πόσο στην Συρία θρήνησαν, τι είδος λύπη

είχαν, σαν έγινε σκουπίδι η μάνα των Μακεδονία.—

Ν’ αρχίσει το τραπέζι. Δούλοι· τους αυλούς, τη φωταψία. 

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης με έξοχη λιτότητα πραγματεύεται την αδυναμία των ανθρώπων, των εθνών, αλλά και σε συγχρονική θέαση των πολιτών να αναγνωρίσουν τον κοινό εχθρό και συμπράττοντας να τον αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά. 

Γειτονικά έθνη, κοινωνικές ομάδες, αλλά και μεμονωμένοι πολίτες εγκλωβίζονται στις προσωπικές τους επιδιώξεις, αδυνατώντας να δουν τα οφέλη που θα τους προσέφερε η εγκατάλειψη των επιμέρους μεταξύ τους διαφορών και αντιδικιών, ώστε να επιτευχθεί μια ουσιαστική συνεργασία απέναντι στον κοινό εχθρό που εκμεταλλεύεται άκοπα τη διάσπασή τους.

Ο Φίλιππος Ε΄ της Μακεδονίας και ο Αντίοχος Γ΄ της δυναστείας των Σελευκιδών, που κατάγονταν αμφότεροι από Μακεδόνες στρατηγούς του Μεγάλου Αλεξάνδρου, έχουν να αντιμετωπίσουν -έστω κι αν ο Αντίοχος δεν το αντιλαμβάνεται έγκαιρα- έναν ισχυρότατο εχθρό, ο οποίος εν καιρώ θα ελέγχει τα βασίλεια και των δύο, τους Ρωμαίους. Ο Φίλιππος θα έρθει πρώτος αντιμέτωπος μαζί τους και θα ηττηθεί∙ γεγονός το οποίο αντί να ανησυχήσει τον Αντίοχο, θα εκληφθεί απ’ αυτόν ως ευκαιρία να επεκτείνει το βασίλειό του ακόμη και σε βάρος του Φιλίππου και των υπόλοιπων Ελλήνων.

Ο Αντίοχος θεωρεί πιθανώς πως βρίσκεται σε απόσταση ασφαλείας από τους Ρωμαίους, παρερμηνεύει τη διάθεσή τους να εγκαταλείψουν τον ελληνικό χώρο και εν τέλει υποτιμά τον κίνδυνο από την ανερχόμενη ρωμαϊκή δύναμη.

πηγή:latistor.blogspot.com