Το τμήμα του Τοπ Τσαμ είχε έξι τομείς και σε ένα από αυτούς ήταν αρχηγός ο Τσαουσίδης, μαζί με τον Φιλός αγά, υπαρχηγό του Γκοτζά Αναστάς. Σε ακτίνα 25 χιλιομέτρων, τα παλικάρια του Γκοτζά Αναστάς έδωσαν πολυάριθμες μάχες και έγιναν θρύλος.
Και να η πρώτη μάχη, που γίνεται το Νοέμβρη του 1921. Ολόκληρη μέρα κρατά η μάχη. Ο τουρκικός στρατός πολυάριθμος και με κανόνια. Οι αντάρτες με ελαφρό οπλισμό και λιγοστές χειροβομβίδες. Κατά το σούρουπο, οι αντάρτες αντεπιτίθενται και τρέπουν τον τακτικό στρατό σε άτακτη φυγή, με δέκα νεκρούς και άγνωστο αριθμό τραυματιών. Από τους Έλληνες κανένας νεκρός. Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη αναμέτρηση. Αναπτέρωσε το ηθικό των ανταρτών και στα ψηλά βουνά γιορτάστηκε η νίκη με προσευχές, όπου κυριαρχούσε το “τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια”.
Η δεύτερη μάχη γίνεται στο Ταζλί Τερεσί, όπου το γενικό πρόσταγμα είχε ο οπλαρχηγός Γιώργη αγάς. Τέσσερις μέρες και τέσσερις νύχτες κράτησαν οι μάχες, και ο Γιώργη αγάς με τα παλικάρια του κινδύνεψαν πολλές φορές. Την πέμπτη μέρα, ειδοποιείται ο Γκοτζά Αναστάς και του ζητούνται ενισχύσεις. Γρήγορα σχηματίζεται σώμα από 100 άοπλους και 150 ένοπλους, με επικεφαλείς τους: Θεόφιλο Κουλετσενίδη (Φιλός Αγά), το Μιχάλη Κουρτσόγλου και Τσαουσίδη Παύλο.
Με αιφνιδιαστική επίθεση κατά του τουρκικού στρατού και ύστερα από 5ωρη μάχη οι Τούρκοι λυγίζουν και τρέπονται σε άτακτη φυγή, με απολογισμό 20 νεκρούς, άγνωστο αριθμό τραυματιών και με λάφυρα ένα μικρό αριθμό οπλισμού και πυρομαχικών.
Η τρίτη μάχη γίνεται με επιθετική τακτική και όχι αμυντική, όπως τις προηγούμενες.
Τον Μάρτιο του 1921, στο μέτωπο του Τοπ Τσαμ χτυπιέται ο στρατιωτικός καταυλισμός των Τούρκων στο χωριό Σοχού - Τας. Πλησιάζουν οι μαχητές στις σκοπιές, τις αιφνιδιάζουν και τις καταλαμβάνουν. Πέφτουν επάνω στον καταυλισμό με πυκνούς πυροβολισμούς, ενώ οι Τούρκοι πανικοβάλλονται και τρέπονται σε άτακτη φυγή.
Η τέταρτη μάχη γίνεται με τα παλικάρια του Δημ. Παϊραχταρίδη, όπου ένας τουρκικός λόχος αποδεκατίζεται σε ενέδρα, με αποτέλεσμα 20 νεκρούς και άγνωστο αριθμό τραυματιών.
Το καλοκαίρι του 1921 ήταν πλούσιο σε πολεμικά γεγονότα σε όλα τα μέτωπα. Οι Έλληνες αντάρτες έπαιρναν θάρρος και από τις επιτυχίες του ελληνικού στρατού που προέλαυνε, παρά τη μεγάλη βοήθεια που έπαιρνε ο Κεμάλ από τους Λένιν, Τσιτσέριν, Φρούντζε (Σοβ. Ένωση) και ουδετερότητα από τις δυνάμεις της Αντάντ.
Από την άνοιξη ακόμα του 1921 ο Λιβά πασάς, ξεκίνησε τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του στα βουνά του Πόντου. Στις περιοχές του Τοπ Τσαμ και Τελικλί Νταγί συγκρούεται ο στρατός του Λιβά πασά με τους αντάρτες του Γκοτζά Αναστάς. Και οι δύο πλευρές έδειξαν δύναμη και πείσμα. Οι Έλληνες γαντζωμένοι στις οχυρές θέσεις τους δεν οπισθοχωρούσαν, ενώ οι Τούρκοι σε αλλεπάλληλες επιθέσεις τους είχαν μεγάλες απώλειες, με ένα μόνο νεκρό Έλληνα. Η μάχη κράτησε μια ολόκληρη μέρα, με αποκορύφωμα μια δίωρη σφοδρή σύγκρουση, προς το σούρουπο, οπότε αποσύρθηκαν οριστικά οι τουρκικές δυνάμεις. Έτσι, τα ανταρτικά συγκροτήματα γιόρτασαν πάλι τη νίκη τους, μια νίκη μεγαλόπρεπη και λαμπρή. Και βέβαια οι συγκρούσεις συνεχίζονται και οι μάχες ακολουθούν η μία την άλλη με πείσμα και σκληρότητα.
Η έβδομη μάχη γίνεται ύστερα από τη μεγάλη σύναξη των οπλαρχηγών Αναστ. Παπαδόπουλου, καπετάν Παύλου Τσαουσίδη, Μιχ. Κουρτσόγλου, Μελετίου Παϊραχταρίδη, ενώ από το Τεζλί Τερεσί παίρνουν μέρος ο γενικός οπλαρχηγός Γιώργη αγάς, ο καπετάν Κωνσταντίνος (Καρακότας) και ο καπετάν Αναστάσης (Κοτζά Γκιοζ). Σε ενέδρα που τους έστησαν οι τσετέδες στο Ακτάγ Μαντέν, η μάχη κράτησε δύο ώρες. Η ορμή των Ελλήνων ήταν τέτοια που οι Τούρκοι άτακτοι σκορπίστηκαν τρομαγμένοι.
Αχιλλέας Στ. Ανθεμίδης
Και να η πρώτη μάχη, που γίνεται το Νοέμβρη του 1921. Ολόκληρη μέρα κρατά η μάχη. Ο τουρκικός στρατός πολυάριθμος και με κανόνια. Οι αντάρτες με ελαφρό οπλισμό και λιγοστές χειροβομβίδες. Κατά το σούρουπο, οι αντάρτες αντεπιτίθενται και τρέπουν τον τακτικό στρατό σε άτακτη φυγή, με δέκα νεκρούς και άγνωστο αριθμό τραυματιών. Από τους Έλληνες κανένας νεκρός. Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη αναμέτρηση. Αναπτέρωσε το ηθικό των ανταρτών και στα ψηλά βουνά γιορτάστηκε η νίκη με προσευχές, όπου κυριαρχούσε το “τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια”.
Η δεύτερη μάχη γίνεται στο Ταζλί Τερεσί, όπου το γενικό πρόσταγμα είχε ο οπλαρχηγός Γιώργη αγάς. Τέσσερις μέρες και τέσσερις νύχτες κράτησαν οι μάχες, και ο Γιώργη αγάς με τα παλικάρια του κινδύνεψαν πολλές φορές. Την πέμπτη μέρα, ειδοποιείται ο Γκοτζά Αναστάς και του ζητούνται ενισχύσεις. Γρήγορα σχηματίζεται σώμα από 100 άοπλους και 150 ένοπλους, με επικεφαλείς τους: Θεόφιλο Κουλετσενίδη (Φιλός Αγά), το Μιχάλη Κουρτσόγλου και Τσαουσίδη Παύλο.
Με αιφνιδιαστική επίθεση κατά του τουρκικού στρατού και ύστερα από 5ωρη μάχη οι Τούρκοι λυγίζουν και τρέπονται σε άτακτη φυγή, με απολογισμό 20 νεκρούς, άγνωστο αριθμό τραυματιών και με λάφυρα ένα μικρό αριθμό οπλισμού και πυρομαχικών.
Η τρίτη μάχη γίνεται με επιθετική τακτική και όχι αμυντική, όπως τις προηγούμενες.
Τον Μάρτιο του 1921, στο μέτωπο του Τοπ Τσαμ χτυπιέται ο στρατιωτικός καταυλισμός των Τούρκων στο χωριό Σοχού - Τας. Πλησιάζουν οι μαχητές στις σκοπιές, τις αιφνιδιάζουν και τις καταλαμβάνουν. Πέφτουν επάνω στον καταυλισμό με πυκνούς πυροβολισμούς, ενώ οι Τούρκοι πανικοβάλλονται και τρέπονται σε άτακτη φυγή.
Η τέταρτη μάχη γίνεται με τα παλικάρια του Δημ. Παϊραχταρίδη, όπου ένας τουρκικός λόχος αποδεκατίζεται σε ενέδρα, με αποτέλεσμα 20 νεκρούς και άγνωστο αριθμό τραυματιών.
Το καλοκαίρι του 1921 ήταν πλούσιο σε πολεμικά γεγονότα σε όλα τα μέτωπα. Οι Έλληνες αντάρτες έπαιρναν θάρρος και από τις επιτυχίες του ελληνικού στρατού που προέλαυνε, παρά τη μεγάλη βοήθεια που έπαιρνε ο Κεμάλ από τους Λένιν, Τσιτσέριν, Φρούντζε (Σοβ. Ένωση) και ουδετερότητα από τις δυνάμεις της Αντάντ.
Από την άνοιξη ακόμα του 1921 ο Λιβά πασάς, ξεκίνησε τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του στα βουνά του Πόντου. Στις περιοχές του Τοπ Τσαμ και Τελικλί Νταγί συγκρούεται ο στρατός του Λιβά πασά με τους αντάρτες του Γκοτζά Αναστάς. Και οι δύο πλευρές έδειξαν δύναμη και πείσμα. Οι Έλληνες γαντζωμένοι στις οχυρές θέσεις τους δεν οπισθοχωρούσαν, ενώ οι Τούρκοι σε αλλεπάλληλες επιθέσεις τους είχαν μεγάλες απώλειες, με ένα μόνο νεκρό Έλληνα. Η μάχη κράτησε μια ολόκληρη μέρα, με αποκορύφωμα μια δίωρη σφοδρή σύγκρουση, προς το σούρουπο, οπότε αποσύρθηκαν οριστικά οι τουρκικές δυνάμεις. Έτσι, τα ανταρτικά συγκροτήματα γιόρτασαν πάλι τη νίκη τους, μια νίκη μεγαλόπρεπη και λαμπρή. Και βέβαια οι συγκρούσεις συνεχίζονται και οι μάχες ακολουθούν η μία την άλλη με πείσμα και σκληρότητα.
Η έβδομη μάχη γίνεται ύστερα από τη μεγάλη σύναξη των οπλαρχηγών Αναστ. Παπαδόπουλου, καπετάν Παύλου Τσαουσίδη, Μιχ. Κουρτσόγλου, Μελετίου Παϊραχταρίδη, ενώ από το Τεζλί Τερεσί παίρνουν μέρος ο γενικός οπλαρχηγός Γιώργη αγάς, ο καπετάν Κωνσταντίνος (Καρακότας) και ο καπετάν Αναστάσης (Κοτζά Γκιοζ). Σε ενέδρα που τους έστησαν οι τσετέδες στο Ακτάγ Μαντέν, η μάχη κράτησε δύο ώρες. Η ορμή των Ελλήνων ήταν τέτοια που οι Τούρκοι άτακτοι σκορπίστηκαν τρομαγμένοι.
Αχιλλέας Στ. Ανθεμίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου