Εντύπωση προκαλεί στους σύγχρονους το γεγονός ότι οι αρχηγοί των αντάρτικών ομάδων του ελληνισμού του Πόντου κατεύθυναν τις πολεμικές επιχειρήσεις τους από την πρώτη γραμμή των επιχειρήσεων και όχι από τα μετόπισθεν. Αυτή ήταν μια παλιά τακτική, που εφαρμόστηκε σε όλη τη διάρκεια των συγκρούσεων.
Στη μεγάλη αναμέτρηση του Τοπ Τσαμ, με την πρώτη επαφή πυρός των ανταρτών, οι άτακτοι Τούρκοι (τσέτες) άρχισαν να λιποτακτούν, προκαλώντας αναταραχή στις γραμμές του τακτικού στρατού. Από τις πρώτες πρωινές ώρες το πυροβολικό των Τούρκων έριχνε στα τυφλά στις θέσεις των ανταρτών, ενώ άρχισαν λίγο αργότερα και τα πολυβόλα. Σε μια προσπάθεια των Τούρκων να κυκλώσουν τους αντάρτες από τη δεξιά πλευρά, δέχτηκαν τα πυκνά καταιγιστικά πυρά των ανταρτών στη θέση Τσαλούτα, με μεγάλες απώλειες των Τούρκων, που άρχισαν να κάμπτονται και να υποχωρούν. Βέβαια, πυρπόλησαν τα ακραία ελληνικά σπίτια του Γέγου Κολκέ, όμως δεν κατόρθωσαν να πλησιάσουν στο χωριό. Η υποχώρηση τους ήταν άτακτη προς την Ερπαά, ενώ αργά τις βραδυνές ώρες έφτασαν από την πόλη της Τοκάτης άλλα τρία τάγματα τουρκικού στρατού για ενίσχυση των υποχωρούντων. Οι πληθυσμοί των Τσερκέζηδων, που διακρίνονται για τα φιλικά τους αισθήματα προς τους Έλληνες, ειδοποίησαν τα γυναικόπαιδα που προωθήθηκαν προς το Τοπ Τσαμ.
Η μάχη του Τοπ Τσαμ ήταν μια από τις σημαντικότερες μάχες των ανταρτών, στην οποία σκοτώθηκε ένας από τους σπουδαιότερους οπλαρχηγούς, ο Αναστάσιος Αράπογλης ή Αράπογλου. Στις μάχες αυτές του Τοπ Τσαμ πήραν μέρος οι φημισμένοι οπλαρχηγοί και καπεταναίοι: Κοτζά Αναστάς, Μιχάλ αγάς, Παντέλ αγάς κ.ά. Για μια ακόμα φορά, ο τουρκικός στρατός και οι ηγέτες του νικήθηκαν και εξευτελίστηκαν από τις λιγότερες συγκριτικά ελληνικές ανταρτικές δυνάμεις. Τελικά, υπογράφηκε συμφωνία μεταξύ του Τούρκου στρατηγού Λιβά πασά, των Βαλήδων και Καϊμακάμηδων, για την κάθοδο των ανταρτών από τα βουνά. Παρά τη λήψη προστατευτικών μέτρων, πολλοί δε διέφυγαν τις δολοφονίες από δήθεν άγνωστους Τούρκους.
Από τη συμπεριφορά των Τούρκων στους επτά περίπου αιώνες της κατοχής τους στη Μ. Ασία και τον Πόντο, αβίαστα συνάγεται το συμπέρασμα ότι οι Τούρκοι δε γνωρίζουν τις έννοιες της συνθήκης της τιμής και υπόληψης, καθώς και των δικαιωμάτων του πολίτη. Κι αυτό, επειδή πρωτογενή πολιτιστικά αγαθά των Τούρκων δεν υπήρχαν, δεν υπάρχουν και ασφαλώς δε θα υπάρχουν ούτε μελλοντικά.
Στη σύγχρονη εποχή μας, περίτρανα αποδεικνύεται η κυνική ομολογία τους για τη δολοφονία 2.000 αγνοουμένων Ελλήνων της Κύπρου, αλλά και οι δολοφονίες νέων άοπλων παιδιών με τον πιο βάρβαρο τρόπο, στα πρόσφατα γεγονότα της Κύπρου τη 11-8-1996 και 14-8-1996.
Αχιλλέας Στ. Ανθεμίδης
Στη μεγάλη αναμέτρηση του Τοπ Τσαμ, με την πρώτη επαφή πυρός των ανταρτών, οι άτακτοι Τούρκοι (τσέτες) άρχισαν να λιποτακτούν, προκαλώντας αναταραχή στις γραμμές του τακτικού στρατού. Από τις πρώτες πρωινές ώρες το πυροβολικό των Τούρκων έριχνε στα τυφλά στις θέσεις των ανταρτών, ενώ άρχισαν λίγο αργότερα και τα πολυβόλα. Σε μια προσπάθεια των Τούρκων να κυκλώσουν τους αντάρτες από τη δεξιά πλευρά, δέχτηκαν τα πυκνά καταιγιστικά πυρά των ανταρτών στη θέση Τσαλούτα, με μεγάλες απώλειες των Τούρκων, που άρχισαν να κάμπτονται και να υποχωρούν. Βέβαια, πυρπόλησαν τα ακραία ελληνικά σπίτια του Γέγου Κολκέ, όμως δεν κατόρθωσαν να πλησιάσουν στο χωριό. Η υποχώρηση τους ήταν άτακτη προς την Ερπαά, ενώ αργά τις βραδυνές ώρες έφτασαν από την πόλη της Τοκάτης άλλα τρία τάγματα τουρκικού στρατού για ενίσχυση των υποχωρούντων. Οι πληθυσμοί των Τσερκέζηδων, που διακρίνονται για τα φιλικά τους αισθήματα προς τους Έλληνες, ειδοποίησαν τα γυναικόπαιδα που προωθήθηκαν προς το Τοπ Τσαμ.
Η μάχη του Τοπ Τσαμ ήταν μια από τις σημαντικότερες μάχες των ανταρτών, στην οποία σκοτώθηκε ένας από τους σπουδαιότερους οπλαρχηγούς, ο Αναστάσιος Αράπογλης ή Αράπογλου. Στις μάχες αυτές του Τοπ Τσαμ πήραν μέρος οι φημισμένοι οπλαρχηγοί και καπεταναίοι: Κοτζά Αναστάς, Μιχάλ αγάς, Παντέλ αγάς κ.ά. Για μια ακόμα φορά, ο τουρκικός στρατός και οι ηγέτες του νικήθηκαν και εξευτελίστηκαν από τις λιγότερες συγκριτικά ελληνικές ανταρτικές δυνάμεις. Τελικά, υπογράφηκε συμφωνία μεταξύ του Τούρκου στρατηγού Λιβά πασά, των Βαλήδων και Καϊμακάμηδων, για την κάθοδο των ανταρτών από τα βουνά. Παρά τη λήψη προστατευτικών μέτρων, πολλοί δε διέφυγαν τις δολοφονίες από δήθεν άγνωστους Τούρκους.
Από τη συμπεριφορά των Τούρκων στους επτά περίπου αιώνες της κατοχής τους στη Μ. Ασία και τον Πόντο, αβίαστα συνάγεται το συμπέρασμα ότι οι Τούρκοι δε γνωρίζουν τις έννοιες της συνθήκης της τιμής και υπόληψης, καθώς και των δικαιωμάτων του πολίτη. Κι αυτό, επειδή πρωτογενή πολιτιστικά αγαθά των Τούρκων δεν υπήρχαν, δεν υπάρχουν και ασφαλώς δε θα υπάρχουν ούτε μελλοντικά.
Στη σύγχρονη εποχή μας, περίτρανα αποδεικνύεται η κυνική ομολογία τους για τη δολοφονία 2.000 αγνοουμένων Ελλήνων της Κύπρου, αλλά και οι δολοφονίες νέων άοπλων παιδιών με τον πιο βάρβαρο τρόπο, στα πρόσφατα γεγονότα της Κύπρου τη 11-8-1996 και 14-8-1996.
Αχιλλέας Στ. Ανθεμίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου