Στον Πόντο έδρασε ο ευνοούμενος του Κεμάλ, ο Τοπάλ Οσμάν με τους αιμοσταγείς τσέτες του, παράλληλα με τον τακτικό τουρκικό στρατό και τα γενοκτονικά Αμελέ ταμπουρού. Αυτές οι συνδυασμένες εξοντωτικές διώξεις εναντίον του Ποντιακού Ελληνισμού προκάλεσαν ως αντίδραση τη δημιουργία από μέρους των Ποντίων του αντάρτικου. Είναι, σχετικά, άγνωστο, όμως ότι ορόσημο της μικρασιατικής και ποντιακής καταστροφής αποτελεί το γεγονός ότι στη Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση, στις 13 Αυγούστου 1923, ο Μουσταφά Κεμάλ είπε:
«Η νίκη της νέας Τουρκίας επί των Αγγλογάλλων και Ελλήνων κατακτητών θα χρειάζονταν ασύγκριτα μεγαλύτερες θυσίες ή και δεν θα ήταν καθόλου δυνατή, εάν δεν υπήρχε η υποστήριξη της Σοβιετικής Ρωσίας. Αυτή βοήθησε την Τουρκία και ηθικά και οικονομικά».
Η ομολογία αυτή του αρχιεγκληματία Κεμάλ είναι αποκαλυπτική, διότι με το τουρκοσοβι-ετικό σύμφωνο της Μόσχας της 16ης Μαρτίου 1921, τα απόρρητα έγγραφα της πρώην ΕΣΣΔ, τα οποία δημοσιεύτηκαν τη δεκαετία του 1990, αποκάλυψαν ότι ο Λένιν έδωσε δωρεάν 5.030.000 χρυσά ρούβλια και άφθονο πολεμικό υλικό.
Τα απόρρητα έγγραφα αποκάλυψαν ότι ο Λένιν ήδη από τον Σεπτέμβριο του 1920 έδωσε χρυσό σε ράβδους και πολεμικό υλικό στον Μουσταφά Κεμάλ!
Και αφού ο Λένιν του εξασφάλισε τα σύνορα της Τουρκίας με τη Σοβιετική Ρωσία, ο Κεμάλ αφοσιώθηκε στην εξόντωση του Ποντιακού Ελληνισμού και των Αρμενίων και κατέπνιξε στο αίμα την επανάσταση των Κούρδων Από την προσωπική αλληλογραφία του Κεμάλ αποκαλύφθηκε ότι πιο πολύ ανησυχούσε για το αντάρτικο των Ελλήνων του Πόντου (20.000 ένοπλοι) παρά για το απελευθερωτικό ελλαδικό στράτευμα που αποβιβάστηκε στη Μ. Ασία, διότι μετά το τουρκοσοβιετικό σύμφωνο, ο πρόεδρος της επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της γαλλικής Βουλής Φρακλέν Μπουϊγιόν (F. Bouillon) στάλθηκε τον Σεπτέμβριο του 1921 στην Άγκυρα σε αποστολή μυστικών διαπραγματεύσεων με τον Κεμάλ.
Στις 7 Οκτωβρίου 1921 υπογράφηκε η μυστική συμφωνία Μπουϊγιόν- Κεμάλ, με την οποία ορίζονταν η παύση των εχθροπραξιών και η αποχώρηση των γαλλικών στρατευμάτων από την Κιλικία, με αντάλλαγμα να παραχωρηθεί στους Γάλλους η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της Τουρκίας και να γίνουν γαλλικές τραπεζικές επενδύσεις στην Τουρκία (Ήταν εκατομμύρια τα χρυσά ρούβλια!).
Αυτό είναι ιμπεριαλισμός: οι συμφωνίες του Κεμάλ με τους μπολσεβίκους και εν συνεχεία με τους «κατακτητές» Γάλλους.
( Οι Γάλλοι μέχρι και εργοστάσιο πυρομαχικών του κατασκεύασαν στα Άδανα της Κιλικίας!).
Οι τουρκοσοβιετικές και τουρκογαλλικές συμφωνίες του 1921, σε συνδυασμό με την «αυστηρή ουδετερότητα στον ελληνοτουρκικό πόλεμο», την οποία ανακοίνωσαν τον Ιούλιοτου 1921 οι δήθεν σύμμαχοι Άγγλοι και Γάλλοι, έδωσαν στον Κεμάλ τον απαραίτητο χρόνο και τη δυνατότητα να εξοπλίσει και να συγκεντρώσει 80.000 τουρκοκεμαλικό στρατό στη νότια πλευρά του Αφιόν Καραχισάρ για τη διάσπαση της γραμμής άμυνας των Ελλήνων στο Καλετζίξ Ακ Νταγ προς Ουσάκ (Τημένου Θύραι). Εκεί έγινε στις 13 Αυγούστου 1922 η αιφνιδιαστική επίθεση του Κεμάλ και κατέρρευσε το Μικρασιατικό Μέτωπο, για να καταλήξει στο ολοκαύτωμα της Σμύρνης.
Εν κατακλείδι, οι Μεγάλες Δυνάμεις και οι δήθεν σύμμαχοι, μετά την επιτυχή απόβαση του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη (2 Μαΐου 1919) - σε αντίθεση με την αποτυχημένη απόβαση των Αγγλογάλλων στη χερσόνησο της Καλλίπολης το 1915- ‘όταν διαπίστωσαν με τη νικηφόρα προέλαση του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία, ότι μπορούσε και να γίνει η Ελλάδα Μεγάλη στα χώματα από τις δύο πλευρές του Αιγαίου, το 1921, τότε οργάνωσαν και εξόπλισαν τον κεμαλικό στρατό, για να ξεριζώσουν τον πανάρχαιο ελληνισμό της Μικράς Ασίας- Πόντου, για να μην ενοχλεί τα γεωστρατηγικά και γεωπολιτικά συμφέροντά τους. Όπως ομολόγησε ο Αμερικανός πρόξενος στη Σμύρνη Τζορτζ Χόρτον (G. Horton), ενώ «από τα πολεμικά πλοία των Μεγάλων Δυνάμεων στο λιμάνι της Σμύρνης αρκούσε μια οβίδα στον βρόντο πάνω απο την τουρκική συνοικία, για να συγκρατηθεί η θηριωδία των Τούρκων» στο αγγλικό πολεμικό πλοίο η ορχήστρα έπαιζε δυνατά μουσική για να μην ακούγονται οι κραυγές απελπισίας των σφαγιαζομένων Ελλήνων από τη φλεγόμενη Σμύρνη!
Για τον Ελληνισμό, ιδιαίτερα τον Ποντιακό ισχύει το γνωμικό του φιλόσοφου Αντισθένη, που είχε μαθητή τον Διογένη τον Κυνικό από τη Σινώπη του Πόντου: «Η ιστορία είναι δύναμη από το παρελθόν, ισχύς για το μέλλον»!
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Για τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 ισχύουν τα γραφόμενα του νομπελίστα Έλληνα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη στο δοκίμιό του «Επιστροφή από την παρ’ ολίγον Ελλάδα - Ο κήπος με τις αυταπάτες», όπου επισημαίνει εύστοχα τη γενοκτονική συμφεροντολογική πρακτική των Δυτικοευρωπαίων: «...από τον πρωτογονισμό και την ωμοφαγία της η ομάδα των λαών, που επέτυχε στη συνέχεια να συγκροτήσει τα κράτη της Ευρώπης... Βουτηγμένα στο συμφέρον, όπως οι ποντικοί στο λάδι».
Αυτό επιβεβαιώνει ο Τζορτζ Χόρτον που έζησε τα τραγικά γεγονότα ως γενικός πρόξενος των ΗΠΑ το 1922 στη Σμύρνη, καθώς γράφει: «Ο Μουσταφά Κεμάλ, που τελικά έκαψε τη Σμύρνη και ολοκλήρωσε το σχέδιο εξόντωσης του Μικρασιατικού Χριστιανικού στοιχείου είναι δημιούργημα της Ευρώπης».
Δυστυχώς, η Τουρκία, με την ανοχή ή και συμμετοχή των Μεγάλων Δυνάμεων, ακολουθεί τη συμβουλή του Τούρκου παλαιού πολιτικού Νιχάτ Ερίμ «Τους Έλληνες τους πετάξαμε από τα δυτικά σύνορά μας και ξεμπλέξαμε μια και καλή με αυτούς. Τώρα πρέπει σιγά σιγά να τους βγάλουμε από το Αιγαίο και τα νησιά του ή να τους ρίξουμε μέσα σε αυτό. Για την επίτευξη αυτού του στόχου μας δεν πρέπει να υπάρξει από μέρους μας ούτε αδράνεια ούτε δυστοκία, παρά μόνον δράση, δράση ...».
Ο πατέρας της γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής, ο πρόγονός μας Θουκυδίδης, συμβουλεύει: «Τον εχθρόν ουχ ών δρα μόνον, αλλά και της διανοίας προαμύνεσθαι χρη» (Ίστορίαι Ζ 38, 4), δηλαδή πρέπει να προφυλάγεται κανείς από τον εχθρό του όχι μόνον εξαιτίας της δράσης του εχθρού, αλλά και για όσα σκέφτεται να κάνει.
Η Τουρκία απειλεί να δράσει με casus belli (αιτία πολέμου).
Η τουρκική απειλή πολέμου «casus belli» εναντίον της Ελλάδας αν εφαρμόσει το διεθνές δίκαιο της θάλασσας στο Αιγαίο, είναι απειλή της Τουρκίας και εναντίον του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ.
Το λογικό είναι να διεκδικήσουμε να καταγγελθεί με ψήφισμα του ΟΗΕ το casus belli της Τουρκίας και να αναγνωρισθεί η Γενοκτονία του Μικρασιατικού - Ποντιακού Ελληνισμού από τον ΟΗΕ. Αντί για αυτά, συνέβη το εξωφρενικό στα σχολικά βιβλία:
Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, «που ο Θεός να βάλει το χέρι του» (η φράση είναι του Οδυσσέα Ελύτη, από το δοκίμιό του «Για μια οπτική του ήχου») — αυτό το αντιπαιδαγωγικό ινστιτούτο ουσιαστικά ονόμασε τη Γενοκτονία των Ελλήνων στη Σμύρνη ως ... «συνωστισμό»!
Το γεγονός αποδεικνύει την πνευματική χρεωκοπία του ψευτοπροοδευτικού ακαδημαϊκού, δημοσιογραφικού και πολιτικού συστήματος, το οποίο για δεκαετίες κατόρθωσε να επιβάλει τη νοοτροπία στην κοινωνία της Ελλάδας το «μετά οίας ανεπιστημοσύνης» δόγμα «Δεν διεκδικούμε τίποτε».
Εξαιτίας αυτής της δογματικής γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής χρεωκοπίας είναι το αποτέλεσμα να αποθρασυνθούν τα μεν γειτονικά κράτη να διεκδικούν εδάφη της πατρίδας μας, οι δε τοκογλύφοι κοσμοεξουσιαστές της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης να διεκδικούν ως επίδειξη ισχύος «να πωληθούν νησίδες και βραχονησίδες» και γερμανική εφημερίδα τον Μάιο του 2010 ειρωνικά σε δημοσίευμά της πρότεινε προς ενοικίαση τον ιερό βράχο της Ακρόπολης!
Για τη διαχρονική αναίσθητη συμπεριφορά των Μεγάλων Δυνάμεων της Ευρώπης απέναντι στην Ελλάδα με τον πιο δηκτικό τρόπο απαντά ένας δικός τους, ο νομπελίστας Γερμανός συγγραφέας Γκίντερ Γκρας με ποίημά του το 2012, που έχει τον τίτλο «Η ντροπή της Ευρώπης» και αρχίζει με τον στίχο: «Εσύ Ευρώπη, θα πεθάνεις χωρίς ψυχή, χωρίς τη χώρα που σε δημιούργησε...».
«Η νίκη της νέας Τουρκίας επί των Αγγλογάλλων και Ελλήνων κατακτητών θα χρειάζονταν ασύγκριτα μεγαλύτερες θυσίες ή και δεν θα ήταν καθόλου δυνατή, εάν δεν υπήρχε η υποστήριξη της Σοβιετικής Ρωσίας. Αυτή βοήθησε την Τουρκία και ηθικά και οικονομικά».
Η ομολογία αυτή του αρχιεγκληματία Κεμάλ είναι αποκαλυπτική, διότι με το τουρκοσοβι-ετικό σύμφωνο της Μόσχας της 16ης Μαρτίου 1921, τα απόρρητα έγγραφα της πρώην ΕΣΣΔ, τα οποία δημοσιεύτηκαν τη δεκαετία του 1990, αποκάλυψαν ότι ο Λένιν έδωσε δωρεάν 5.030.000 χρυσά ρούβλια και άφθονο πολεμικό υλικό.
 |
| Ο Ισμέτ Ινονού με τον Φρανκλίν Μπουιγιόν περιχαρείς, μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Μουδανιών |
Και αφού ο Λένιν του εξασφάλισε τα σύνορα της Τουρκίας με τη Σοβιετική Ρωσία, ο Κεμάλ αφοσιώθηκε στην εξόντωση του Ποντιακού Ελληνισμού και των Αρμενίων και κατέπνιξε στο αίμα την επανάσταση των Κούρδων Από την προσωπική αλληλογραφία του Κεμάλ αποκαλύφθηκε ότι πιο πολύ ανησυχούσε για το αντάρτικο των Ελλήνων του Πόντου (20.000 ένοπλοι) παρά για το απελευθερωτικό ελλαδικό στράτευμα που αποβιβάστηκε στη Μ. Ασία, διότι μετά το τουρκοσοβιετικό σύμφωνο, ο πρόεδρος της επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της γαλλικής Βουλής Φρακλέν Μπουϊγιόν (F. Bouillon) στάλθηκε τον Σεπτέμβριο του 1921 στην Άγκυρα σε αποστολή μυστικών διαπραγματεύσεων με τον Κεμάλ.
Στις 7 Οκτωβρίου 1921 υπογράφηκε η μυστική συμφωνία Μπουϊγιόν- Κεμάλ, με την οποία ορίζονταν η παύση των εχθροπραξιών και η αποχώρηση των γαλλικών στρατευμάτων από την Κιλικία, με αντάλλαγμα να παραχωρηθεί στους Γάλλους η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της Τουρκίας και να γίνουν γαλλικές τραπεζικές επενδύσεις στην Τουρκία (Ήταν εκατομμύρια τα χρυσά ρούβλια!).
Αυτό είναι ιμπεριαλισμός: οι συμφωνίες του Κεμάλ με τους μπολσεβίκους και εν συνεχεία με τους «κατακτητές» Γάλλους.
( Οι Γάλλοι μέχρι και εργοστάσιο πυρομαχικών του κατασκεύασαν στα Άδανα της Κιλικίας!).
Οι τουρκοσοβιετικές και τουρκογαλλικές συμφωνίες του 1921, σε συνδυασμό με την «αυστηρή ουδετερότητα στον ελληνοτουρκικό πόλεμο», την οποία ανακοίνωσαν τον Ιούλιοτου 1921 οι δήθεν σύμμαχοι Άγγλοι και Γάλλοι, έδωσαν στον Κεμάλ τον απαραίτητο χρόνο και τη δυνατότητα να εξοπλίσει και να συγκεντρώσει 80.000 τουρκοκεμαλικό στρατό στη νότια πλευρά του Αφιόν Καραχισάρ για τη διάσπαση της γραμμής άμυνας των Ελλήνων στο Καλετζίξ Ακ Νταγ προς Ουσάκ (Τημένου Θύραι). Εκεί έγινε στις 13 Αυγούστου 1922 η αιφνιδιαστική επίθεση του Κεμάλ και κατέρρευσε το Μικρασιατικό Μέτωπο, για να καταλήξει στο ολοκαύτωμα της Σμύρνης.
Εν κατακλείδι, οι Μεγάλες Δυνάμεις και οι δήθεν σύμμαχοι, μετά την επιτυχή απόβαση του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη (2 Μαΐου 1919) - σε αντίθεση με την αποτυχημένη απόβαση των Αγγλογάλλων στη χερσόνησο της Καλλίπολης το 1915- ‘όταν διαπίστωσαν με τη νικηφόρα προέλαση του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία, ότι μπορούσε και να γίνει η Ελλάδα Μεγάλη στα χώματα από τις δύο πλευρές του Αιγαίου, το 1921, τότε οργάνωσαν και εξόπλισαν τον κεμαλικό στρατό, για να ξεριζώσουν τον πανάρχαιο ελληνισμό της Μικράς Ασίας- Πόντου, για να μην ενοχλεί τα γεωστρατηγικά και γεωπολιτικά συμφέροντά τους. Όπως ομολόγησε ο Αμερικανός πρόξενος στη Σμύρνη Τζορτζ Χόρτον (G. Horton), ενώ «από τα πολεμικά πλοία των Μεγάλων Δυνάμεων στο λιμάνι της Σμύρνης αρκούσε μια οβίδα στον βρόντο πάνω απο την τουρκική συνοικία, για να συγκρατηθεί η θηριωδία των Τούρκων» στο αγγλικό πολεμικό πλοίο η ορχήστρα έπαιζε δυνατά μουσική για να μην ακούγονται οι κραυγές απελπισίας των σφαγιαζομένων Ελλήνων από τη φλεγόμενη Σμύρνη!
Για τον Ελληνισμό, ιδιαίτερα τον Ποντιακό ισχύει το γνωμικό του φιλόσοφου Αντισθένη, που είχε μαθητή τον Διογένη τον Κυνικό από τη Σινώπη του Πόντου: «Η ιστορία είναι δύναμη από το παρελθόν, ισχύς για το μέλλον»!
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Για τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 ισχύουν τα γραφόμενα του νομπελίστα Έλληνα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη στο δοκίμιό του «Επιστροφή από την παρ’ ολίγον Ελλάδα - Ο κήπος με τις αυταπάτες», όπου επισημαίνει εύστοχα τη γενοκτονική συμφεροντολογική πρακτική των Δυτικοευρωπαίων: «...από τον πρωτογονισμό και την ωμοφαγία της η ομάδα των λαών, που επέτυχε στη συνέχεια να συγκροτήσει τα κράτη της Ευρώπης... Βουτηγμένα στο συμφέρον, όπως οι ποντικοί στο λάδι».
 |
| George Horton |
Δυστυχώς, η Τουρκία, με την ανοχή ή και συμμετοχή των Μεγάλων Δυνάμεων, ακολουθεί τη συμβουλή του Τούρκου παλαιού πολιτικού Νιχάτ Ερίμ «Τους Έλληνες τους πετάξαμε από τα δυτικά σύνορά μας και ξεμπλέξαμε μια και καλή με αυτούς. Τώρα πρέπει σιγά σιγά να τους βγάλουμε από το Αιγαίο και τα νησιά του ή να τους ρίξουμε μέσα σε αυτό. Για την επίτευξη αυτού του στόχου μας δεν πρέπει να υπάρξει από μέρους μας ούτε αδράνεια ούτε δυστοκία, παρά μόνον δράση, δράση ...».
Ο πατέρας της γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής, ο πρόγονός μας Θουκυδίδης, συμβουλεύει: «Τον εχθρόν ουχ ών δρα μόνον, αλλά και της διανοίας προαμύνεσθαι χρη» (Ίστορίαι Ζ 38, 4), δηλαδή πρέπει να προφυλάγεται κανείς από τον εχθρό του όχι μόνον εξαιτίας της δράσης του εχθρού, αλλά και για όσα σκέφτεται να κάνει.
Η Τουρκία απειλεί να δράσει με casus belli (αιτία πολέμου).
Η τουρκική απειλή πολέμου «casus belli» εναντίον της Ελλάδας αν εφαρμόσει το διεθνές δίκαιο της θάλασσας στο Αιγαίο, είναι απειλή της Τουρκίας και εναντίον του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ.
Το λογικό είναι να διεκδικήσουμε να καταγγελθεί με ψήφισμα του ΟΗΕ το casus belli της Τουρκίας και να αναγνωρισθεί η Γενοκτονία του Μικρασιατικού - Ποντιακού Ελληνισμού από τον ΟΗΕ. Αντί για αυτά, συνέβη το εξωφρενικό στα σχολικά βιβλία:
Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, «που ο Θεός να βάλει το χέρι του» (η φράση είναι του Οδυσσέα Ελύτη, από το δοκίμιό του «Για μια οπτική του ήχου») — αυτό το αντιπαιδαγωγικό ινστιτούτο ουσιαστικά ονόμασε τη Γενοκτονία των Ελλήνων στη Σμύρνη ως ... «συνωστισμό»!
Το γεγονός αποδεικνύει την πνευματική χρεωκοπία του ψευτοπροοδευτικού ακαδημαϊκού, δημοσιογραφικού και πολιτικού συστήματος, το οποίο για δεκαετίες κατόρθωσε να επιβάλει τη νοοτροπία στην κοινωνία της Ελλάδας το «μετά οίας ανεπιστημοσύνης» δόγμα «Δεν διεκδικούμε τίποτε».
Εξαιτίας αυτής της δογματικής γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής χρεωκοπίας είναι το αποτέλεσμα να αποθρασυνθούν τα μεν γειτονικά κράτη να διεκδικούν εδάφη της πατρίδας μας, οι δε τοκογλύφοι κοσμοεξουσιαστές της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης να διεκδικούν ως επίδειξη ισχύος «να πωληθούν νησίδες και βραχονησίδες» και γερμανική εφημερίδα τον Μάιο του 2010 ειρωνικά σε δημοσίευμά της πρότεινε προς ενοικίαση τον ιερό βράχο της Ακρόπολης!
Για τη διαχρονική αναίσθητη συμπεριφορά των Μεγάλων Δυνάμεων της Ευρώπης απέναντι στην Ελλάδα με τον πιο δηκτικό τρόπο απαντά ένας δικός τους, ο νομπελίστας Γερμανός συγγραφέας Γκίντερ Γκρας με ποίημά του το 2012, που έχει τον τίτλο «Η ντροπή της Ευρώπης» και αρχίζει με τον στίχο: «Εσύ Ευρώπη, θα πεθάνεις χωρίς ψυχή, χωρίς τη χώρα που σε δημιούργησε...».
Γιώργος Καραγιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου