Υέ μ’ να ζεις και μεγαλύντς — όσον ψηλά κι αν είσαι
τέρεν καμίαν μ’ ανασπάλτς — Ποντιοπούλ’ ντο είσαι
’Σ σον Πόντον επέμναν τη δέντρου σ’ - τα ρίζας τ’ εσά βαθέα
για να κλαδών’νε και ν’ ανθούν — θέλ’νε εσέν στερέα μ’
αν ποτε κλώσκεσαι οπίσ’ - κλίσ’ κα’ και φίλ’ το χώμαν
ποί’σον σταυρόν ’ς σο κατωθύρ’ — πρωτού εμπαίντς ’ς σο δώμαν
εκεί που έτον το εικονοστάσ’ — άψον δύο κερία
ατότε θ’ αναπάγουνταν - τ’ εμέτερα τα ψήα.
Ατά έσαν τη μάνας-ι-μ’ - τα τελυταία λόγια
Εχάσ’ ατεν από μικρός — εκείν’ τ’ άσκεμα χρόνα
Νίκος Ταχταλίδης
Συγγραφέας-σκηνοθέτης
τέρεν καμίαν μ’ ανασπάλτς — Ποντιοπούλ’ ντο είσαι
’Σ σον Πόντον επέμναν τη δέντρου σ’ - τα ρίζας τ’ εσά βαθέα
για να κλαδών’νε και ν’ ανθούν — θέλ’νε εσέν στερέα μ’
αν ποτε κλώσκεσαι οπίσ’ - κλίσ’ κα’ και φίλ’ το χώμαν
ποί’σον σταυρόν ’ς σο κατωθύρ’ — πρωτού εμπαίντς ’ς σο δώμαν
εκεί που έτον το εικονοστάσ’ — άψον δύο κερία
ατότε θ’ αναπάγουνταν - τ’ εμέτερα τα ψήα.
 |
| Γεφύρ' σον Γιάμπολιν |
Ατά έσαν τη μάνας-ι-μ’ - τα τελυταία λόγια
Εχάσ’ ατεν από μικρός — εκείν’ τ’ άσκεμα χρόνα
Νίκος Ταχταλίδης
Συγγραφέας-σκηνοθέτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου