Ο Κώστας Νικολαΐδης και με το νέο του βιβλίο παραμένει σταθερός στην αναδίφηση της ιστορίας του Ελληνισμού της Ανατολής και ιδιαίτερα της περιοχής του Μεταλλείου Άκνταγ, από όπου κατάγονταν ο ιερέας πατέρας του και η μητέρα του. Για τη συγγραφή των βιβλίων του, χρησιμοποιεί πάντα επιτυχημένα γνωστές και άγνωστες πηγές.
Σε ψηφιακή μορφή (DVD), ο συγγραφέας συμπεριέλαβε, ως παράρτημα, στη μελέτη του Ευρετήριο Αγροτών Προσφύγων, ενώ πλούσια και πολύ ενδιαφέρουσα είναι και η εικονογράφηση των περιοχών και των ανθρώπων που αναφέρονται στο βιβλίο. Συνολικά, το βιβλίο αποτελείται από 397 σελίδες.
Στον πρόλογό του, ο συγγραφέας Κώστας Ν. Νικολαΐδης κατατοπίζει τον αναγνώστη πάνω στα περιεχόμενα του βιβλίου, αναφέροντας:
«Το 2008 κυκλοφόρησε το βιβλίο μου "Τα ευλογημένα μαντένια της Χαλδίας- Άκνταγ Μαντέν" που αποτέλεσε και το πρώτο μου συγγραφικό βήμα με θέμα τις ελληνικές πατρίδες της Ανατολής.
Από τότε συνέχισα να εργάζομαι συστηματικά για την ανάδειξη και προβολή της ιστορίας των ελληνικών οικισμών της Μικρασίας, συλλέγοντας στοιχεία και αρθρογραφώντας μέσα από τις στήλες των περιοδικών «Ποντιακή Εστία» και «Ποντιακά».
Προσηλωμένος στον ίδιο στόχο, επανέρχομαι τώρα με την ιστορία και άλλων ελληνικών οικισμών του Νομού Αγκύρας οικισμών και χωριών με ελάχιστη μέχρι σήμερα προβολή ή ακόμα και εντελώς λησμονημένων Πρώτα παρουσιάζονται η Υοσγάτη και τα άγνωστα στον πολύ κόσμο χωριά της Καριπλέρ, Κότζογλου (Πέλκαβακ), Ποϊμούλ, Τερέκιοϊ, Τσαλιχλί (Τσατμά), Γούπμπαλι, Πούαλαν και Τσαρσίντερε.
Τα πρώτα πέντε στη σειρά υπάγονταν, τότε, στον Καζά της Υοσγάτης, τα άλλα τρία στον Καζά του Σούγγουρλου και τα οχτώ, όμως, στο Σαντζάκι της Υοσγάτης Στη συνέχεια παρουσιάζονται από τον Καζά του Άκνταγμαντέν οι 30 ελληνικοί οικισμοί του, από τον Καζά του Μπογαζλιάν το Τσατ και το Ρούμκαβακ και από τον Καζά της Καισάρειας το Τασλίχ και το Τσουχούρ.
Τα Καραμαλήδικα χωριά Τσατ, Ρούμκαβακ, Τασλίχ και Τσουχούρ, ήταν τα βορειότερα ελληνικά χωριά της Καππαδοκίας, πάνω και από τον Άλυ ποταμό και κοντά στις όχθες του.
Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη και συνοδεύεται από το ψηφιακό παράρτημα, που περιέχει τα ονόματα των αγροτών προσφύγων των πιο πάνω οικισμών.
0 κάθε νομός της οθωμανικής Τουρκίας (βιλαέτι, βαλελίκι, γενική διοίκηση) χωριζόταν σε σατζάκια (μουτεσαριφλίκια, μουτεσαριφάτα, αυτοδιοίκητες τοπαρχίες, διοικήσεις), το κάθε σαντζάκι σε καζάδες (καϊμακλίκια, υποδιοικήσεις) και ο κάθε καζάς σε ναχιγιέδες (μουδουρλίκια, επαρχεία).
Τον νομό διοικούσε ο βαλής, το σαντζάκι ο μουτεσαρίφης, τον καζά ο καϊμακάμης, τον ναχιγιέ ο μουδίρης.
Ο νομός της Άγκυρας, που είχε έκταση 83.780 τετρ. χιλιόμ., διοικητικά ήταν συγκροτημένος σε τέσσερα σαντζάκια: της Άγκυρας, του Κίρσεχιρ, της Υοσγάτης και της Καισάρειας.
Το σαντζάκι της Άγκυρας το αποτελούσαν 12 καζάδες, του Κίρσεχιρ τέσσερις, της Υοσγάτης πέντε και της Καισάρειας τρεις. Δηλαδή, συνολικά υπήρχαν 24 καζάδες στον νομό Άγκυρας, οι εξής:
Άγκυρας: Άγκυρας,Μπέηπαζαρ, Ναλίχαν, Καλετζίκ, Τσιμπούκαμπατ, Γιαμπάναμπ, Μουχαλετζίκ, Αγιάς, Ζιρ, Σιβρίχισαρ, Χάιμανα και Κασαμπάμπαλα.
Σαντζάκι Κίρσεχιρ: Μετζιτιέ, Κεσκίνμαντεν, Κίρσεχιρ, Αβανός.
Σαντζάκι Υοσγάτης: Άκνταγμαντέν, Υοσγάτης, Σούγγουρλου, Τσορούμ, Μπογαζλιάν.
Σαντζάκι Καισαρείας: Καισάρειας, Δεβελλού Καραχισάρ, Ιντζέσου.
Πηγη: Περιοδικο "ΠΟΝΤΙΑΚΑ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου