Η Εύξεινος Λέσχη έσωσε νέους και νέες κατά τη γερμανική κατοχή (1941-1944)

Από τα μέσα του έτους 1941 αρχίζει η ανασυγκρότηση στην Εύξεινο Λέσχη Θεσσαλονίκης. Τακτοποιούνται τα οικονομικά της Λέσχης. Οργανώνεται η αίθουσα ψυχαγωγί­ας. Το κέντρο ζωηρεύει. Γίνεται το μοναδικό στο είδος του πνευματικό «εντευκτήριο» στη σκοτεινή εκείνη εποχή. Φιλο­ξενεί αδελφωμένα, στοργικά, οργανωμένα τους πόνους και τους πόθους, τους καημούς και τις λαχτάρες τις εθνικές...

Θεοφύλακτος Θεοφύλακτος

Αγώνας για να σωθούν τα παιδιά

... Το κακούργο όπλο του τυράννου, η πείνα, κάνει θραύ­ση. Η Λέσχη εγκαινιάζει γενικότερη εθνική δουλειά. Σκέ­πτεται σοβαρά το πεινασμένο παιδί. Το προεδρείο εισηγείται στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, ως οργάνωση καθολικότερη, να ηγηθεί και να προωθήσει, με τη συνεργασία και της Λέσχης, το σύστημα φιλοξενίας, από τους οικονομικά δυνα­τούς, παιδιών στα σπίτια τους, για το μεσημεριανό φαγητό.

Το σύστημα παίρνει, σε λίγο, ανώτερες μορφές. Μπαί­νουν οι βάσεις για τα παιδικά συσσίτια, που πήραν, με τον καιρό, τεράστια έκταση. Παράλληλα, ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός τοποθετεί στα χωριά 4.000 έως 5.000 παιδιά. Και με περηφάνια, ο πρόεδρος της Λέσχης Θεοφύλακτος Θεο­φύλακτος ακούει από τον Ερυθρό Σταυρό ότι το 90% των οικογενειών, που δέχτηκαν παιδιά, στην πόλη και στα χω­ριά, είναι ποντιακές.

Ιδιαίτερη αποστολή από 150 παιδιά από την Καλαμαριά οργανώνει η Λέσχη για την περιοχή της Πτολεμαΐδας. Την αποστολή συνοδεύει ο διακεκριμένος συμπατριώτης Μιχάλης Μεταλλείδης. Τα χωριά δέχονται πρόθυμα τα παιδιά. Υπερέχει, όμως, όλων το χωριό Μεσιανό Πέλλας, που έχει 40 σπίτια και δέχεται 33 παιδιά.

Πληθαίνουν και αποκτούν ποιότητα οι προσπάθειες

Το 1942 η Λέσχη αποκτά πλέον οικονομική άνεση. Το πεινασμένο παιδί βολεύεται οπωσδήποτε. Αλλά η εξαθλίω­ση ακολουθεί. Και η εστία η ποντιακή στρέφει την προσο­χή της στην ασθένεια των απόρων. Οργανώνει κεντρική επι­τροπή και υποεπιτροπές κατά συνοικίες. Διενεργεί εράνους, παρακολουθεί τους αρρώστους με ζήλο, με στοργή. Διαθέτει γιατρούς για επισκέψεις, δωρεάν κατά το πλείστον, διανέμει φάρμακα, άλλα αγορασμένα, άλλα από τον Ελληνικό Ερυ­θρό Σταυρό, γάλα, τροφή.

Η ιδιαίτερη φροντίδα για τους αρρώστους

Το 1943, η Εύξεινος Λέσχη Θεσσαλονίκης συνεχίζει εντα­τικά τη δράση της στον τομέα της αρρώστιας. Αποδίδει σε 226 συνολικά οικογένειες υγιείς τους ανθρώπους τους, δρα­στήρια μέλη για τον αγώνα της επιβίωσης. Ιδιαίτερα διαθέ­τει γι’ αυτούς από το ταμείο τεσσεράμισι εκατομμύρια δραχ­μές, με υπολογίσιμη, τότε, αγοραστική αξία.

Παράλληλα, με φροντίδα του συμβούλου Αν. Κοροξενίδη, πετυχαίνει και παίρνει από την ιματιοθήκη της Μέριμνας του Παιδιού 250 φορεσιές για φτωχόπαιδα της Καλαμαριάς.

Στο τέλος του 1943, σπεύδει αρωγός στους βομβόπληκτους του συ­νοικισμού των Συκεών, με 90 εκατομμύρια δραχ­μές, που συγκεντρώθη­καν από εράνους.

Πριν από τις μεγάλες γιορτές του τέλους του χρόνου, διερευνά με επι­τροπές τη βουβή δυστυ­χία. Τους αξιοπρεπείς, τους περήφανους από­ρους, που κρύβουν μέσα τους τη δυστυχίας τον πόνο. Με το χέρι δοκίμων ιερέων, τους ανακουφίζει ικανοποιητικά.

Απλώνει τη δράση της στην οικονομική ενίσχυση των συ­μπατριωτών του σανατορίου Ασβεστοχωρίου, στους φυματικούς φοιτητές, στον «Οίκο του Φοιτητή», στα συσσίτια των φοιτητριών, των κατηχητικών σχολείων.

Αναλυτικότερα, η Λέσχη διέθεσε για τον εθνικό σκοπό της επιβίωσης τα εξής ποσά: Για τους βομβόπληκτους από το ταμείο της 5 εκατ. δρχ., για τους βομβόπληκτους από ερά­νους 85 εκατ. δρχ., για τους Πόντιους φυματικούς Ασβεστο­χωρίου 25 εκατ. δρχ, για τους φυματικούς φοιτητές 5 εκατ. δρχ., για τους απόρους 24 εκατ. δρχ., για τα συσσίτια κατη­χητικών σχολείων 2 εκατ. δρχ., για τον Οίκο Ακρίτα Φοι­τητή 2 εκατ. δρχ., για το συσσίτιο φοιτητριών 2 εκατ. δρχ., για τη Στέγη του Παιδιού του Ελβετικού Ερυθρού Σταυρού 2 εκατ. δρχ., για διάφορες φιλανθρωπικές εισφορές 3 εκατ. δρχ. Σύνολο 155 εκατομμύρια δραχμές.

Κώστας Αποστολίδης,

  Πρώην πρόεδρος της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης και επί πολλά χρόνια διοικητικό της μέλος, είναι δικηγόρος. Η διάλεξή του, που έγινε στις 5 Νοεμβρίου 2008, για να τιμηθεί η μνήμη του Θεοφύλακτου Θεοφύλακτου, προέδρου της Λέσχης κατά τη γερμανική κατοχή, είχε τίτλο: «Σελίδες ανθρωπιάς και αντίστασης από την ιστορία, της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης».