Ας το κλέψουν...

Νέα Σάντα (Εξοχικό Θόδωρου Ασλάν)

Ο Χρήστον τη Βουτσιαλάβας και ο Μίλτον τη Παρχάρ’ κάθαν Κερεκήν επέγ’ναν και εγλένταναν ση Ζιώρα το εξοχικόν βιαριασιάν. Το χρέος επερίσσεψεν και νουνίζ’νε που θα ευρίκ’νε παράδας.

 Έναν βράδον ο Χρήστον λέει τον Μίλτον:

Τ’ εμετέρ’ όσ’ η ώρα 10 κοιμούνταν, θα πάμε σο μεσανύχτ’ κέσ’ κλέφτομε έναν τσιουβάλ’ σιτάρ’ ας σην αποθήκην, πουλούμ’ ατο και 'ξοφλίζομε.

 Αέτσ’ πα εγέν’τον.

 Επαίραν το τσιουβάλ’ και ας σ’ έναν μικρόν παράθυρον πολεμούν να εβγάλ'ν’ ατο οξιωκά. Σκοτία έτον κι εντώκαν σα εύκαιρα τιανιακιάδας και εποίκαν σιαματάν.

 Ο Βούτσιαλης εννόισεν και λέει τη Βουτσιαλάβαν: «κάτι χτύπους ακούω στην αποθήκη». 

Εσ’κώθαν, έψιαν το φιανιάρ’ και επή’αν σην αποθήκην.

Όνταν εσέβαν απέσ’ ο Χρήστον και ο Μίλτον επάγωσαν κι εγέν’ταν άμον κερία.

-«Νε αφορισμενόπα, κι εντρέπεσ’νε;» λέει η Παρθένα.

-Παρθένα, κρίμα είναι, ας τους αφήσουμε να το κλέψουν !» λέει ο Βούτσιαλης....