ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟΝ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΣΩΠΟΣ (Φράσεις και παροιμίες σχετικές)

Πρόσωπο λέγεται το μπροστινό μέρος του κεφαλιού. Υποκοριστικό «προσωπόπον». Μεταφορικά : 1) Πρόσωπο του τοίχου ή της πέτρας, το μπροστινό, το πελεκημένο μέρος.
 2) της λίμνης, του νερού και γενικά της γης, η επιφάνεια.
 3) του υφάσματος, η καλή όψη και το ίδιο το ύφασμα, εν αντιθέσει προς τη φόδρα.
 4) πρόσωπο του χωραφιού, το σπαρτό, το χόρτο.

1905: Σαντά θερισμός

Στενοπρόσωπος ή πλατυπρόσωπος, με στενό ή πλατύ πρόσωπο.
 Ασπροπρόσωπος εκείνος που δεν έκαμε τίποτε αξιοκατάκριτο.
 Μαυροπρόσωπος, εκείνος που έχει κάτι σε βάρος του. 
Τρανόν πρόσωπον= σπουδαίο, επίσημο πρόσωπο.
 Παίρω πρόσωπον= παίρνω θάρρος. 
Δίγω πρόσωπον= δίνω θάρρος.
’Κι’ έχω πρόσωπον= ντρέπομαι για κάτι που έκαμα και δεν τολμώ να ζητήσω τίποτε άλλο.
Εβγαίνω ’ς σόν πρόσωπον άτ’= αυθαδιάζω.
Ο πρόσωπος άτ’ άμον ήλες= λάμπει.
Ο πρόσωπος ατ' τσαρούς =ο σκύλον έλειξεν το πρόσωπον άτ’= είναι αδιάντροπος·
Το ζώ’ν φέρ’ ’ς σόν πρόσωπον=αρρωσταίνει από στέρηση φαγητού ή νερού.
Ο πρόσωπον ασόν πρόσωπον εντρέπεται.= Ο άνθρωπος ντρέπεται όταν βλέπει κατά πρόσωπο άλλον, ή όταν προσωπικά του ζητά κανείς κάτι.
Οπίσ’ προσώψ τη βασιλέα τη μάναν πα υβρίζνε.= Στην απουσία του, βρίζουν τον καθένα.
Επέρεν πρόσωπον κι’ εψαλάφεσεν κι’ αστάρ.=Πήρε το ύφασμα και ζήτησε και τη φόδρα. Λέγεται για κείνον που ευεργετείται,, παίρνει θάρρος και ζητεί και άλλη ευεργεσία.

ΣΤAΘΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ 
(ΓΕΡΟΣΤΑΘΗΣ)