Το τραγώδ' τη Χωνού...

Εγώ εγρίλεψα τ'ορμάν κ' έκοψα τα γιαρμάδες
κ' εφόρτωσα ανάλαφρα κορτσόπα και νυφάδες

Κάθαν γιαρμίν κ'έναν ευχήν κι' αηγάπ'ς ομολογίας
εφτάει άτα τ'αρνί μ' σαλάκ και γίνταν τραγωδίας

Τη κόρ'τς τα φορτοδέματα , τα ξύλα αγκαλάζ'νε
τα ξύλα μ' κλαίν' και τραγωδούν, κι' ατείν απονεγκάζ'νε

Τα σαλάκα χαλάγανε, κ' η στίβα εκουρέφτεν
και το τραγώδ' τ' αηγάπης ιμ', ασ' ούλτς ξαν εκουσέφτεν

Εχιόντσεν κ' έψαν το χωνόν κ' έκαψαν τα γιαρμάδες
και το τραγούδ' ξαν έκουσαν κορτσόπα και νυφάδες

Φιλων Κτενιδης