ΜΟΙΡΟΛΟΪ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ( Ἐπιτάφιος Θρῆνος στήν Ποντιακή )

Ὄντες μωρόμ ἐγενέθες                                      Ὄταν παιδί μου γεννήθηκες

καί σήν  Βηθλεέμ,                                                   στή   Βηθλεέμ,     

χαμέλινεν ὁ οὐρανόν                                            χαμήλωσε ὁ οὐρανός

κι ἔψαλλαν ἀγγέλ.                                                   κι ἔψαλλαν  ἀγγελοι.             

                 *

Κι ἔβγωναν καί κατήβαιναν                                  Κι ἔβγαιναν καί κατέβαιναν      

κρὲμασαν σκάλας.                                                    κρέμασαν σκάλες.

Ἐσέν γιαβρόπομ εἴχασε                                          Ἐσένα, παιδί μου, σ’ εἶχα

  σό παθυμίν σή μάντρας.                                      στό παχνί τῆς μάντρας.

                *

Τήν ἱστορίαν πεί γράφνε                                       Αὐτοί πού γράφουν τήν ἱστορία

τήν ὀρθείαν λέν μή κρείψ.                                   τό σωστό  λένε νά μήν τό κρύψεις .

Γράψονα τα ὅπως ἔνταν                                      Γράψτα όπως  γίνανε

Τό ψιόπος νά γαλενεῖς.                                         νά γαληνέψει ἡ  ψυχή σου.

                  *

Ἐγώ σ΄ἀτό τήν ὀρθείαν,                                            Ἐγώ σ'  αὐτό τό σωστό

ἐντρέπουμναι γιαβρόπομ.                                       ντρεπόμουνα, παιδί μου.

Ἐσέν πρῶτα προσκύνεσαν                                     Ἐσένα πρώτα προσκύνησαν

τό βούδ καί πουλαρόπον                                         τό βόδι καί τό πουλαράκι

Ἄχ, κι οἱ τσομπάν ἐνεμείναν                                    Ἄχ , κι οἱ βοσκοί περίμεναν

Νά πέρνε σειράν.                                                           νά πάρουν σειρά.

Νά προσκυνοῦν ἐσέν γιαβρούμ                             Νά προσκυνήσουν ἐσένα, παιδί μου

ἔρθαν μέ χαράν.                                                          ἦρθαν  μέ χαρά.

              *

Τ΄ ἄστρον ἀπέξ΄ ἐφώτειζεν                                        Τό ἄστρο έξω φώτιζε

κι ἐγώ χαπάρ κι ἐπῆρα.                                               κι ἐγώ  δέν  πῆρα  εἴδηση.

Σήν Ἀνατολήν μάγοι εἶδαν                                      Ἀπό  τήν  Ἀνατολή μάγοι  εἶδαν

κι ἔρθαν σ΄ ἐσέν μέ δῶρα.                                         κι ἦρθαν  σέ σένα μέ δῶρα.

               *

Σμύρναν, χρυσόν καί λίβανον                                 Σμύρνα, χρυσό καί λιβάνι    

ἀτίν σ' ἐσέναν ἔγκαν.                                                    αὐτοί  σέ σένα ἔφεραν.     

Θεόν εἶπαν θά προσκυνούμ                                     Θεό εἶπαν θά προσκυνήσουν

κι ἐγώ ἐσέν ἐκράτνα.                                                    καί  εγώ  ἐσένα κρατούσα.

                 *

Σό παθυμίν ἐγενέθες,                                                  Στό  παχνί γεννήθηκες,

ἀχού! σ΄ ἀλογού σό μαντρίν .                                    ἀχού!  στή  φάτνη τῶν ἀλόγων.

Ἐτυρέντσαμε γιαβρόπομ,                                          Τυραννούσανε παιδί μου,

τό μικρόν τ΄ ἐσόν τήν ψήν.                                         τή μικρή ψυχή σου.

                   *

Ἀτά ἔσανε ὀλίγα                                                                Αὐτά  ἦταν λίγα              

τ΄ ἔσυραμε γιαβρόπομ.                                                   πού τραβήξαμε παιδί μου.

Ὁ χάϊνστ Ἡρώδης θέλνεν                                               Ὁ  ἄσπλαχνος Ἡρώδης ἤθελε

νά πέρ τ΄ἐσόν τό ψυόπον                                              νά πάρει τήν Ψυχή σου

Σ' ἀτόναν οἱ μάγοι ἔρθαν                                 Σ' αὐτόν οἱ μάγοι ἦρθαν

κι ἐρώτεσαν γιά τ' ἐσέν .                                      καί ρώτησαν γιά σένα.

Ἄστρον εἶπαν εἶδαν κι ἔρθαν                          Ἄστρο εἶπαν εἶδαν κι ἦρθαν,

Βασιλέας ἐγενέθεν.                                            Βασιλιάς γεννήθηκε.   

                *

Μαθέστεν κι ἐλάτεν σ΄ ἐμέν.                             Μάθετε κι ἐλᾶτε σέ μένα.

Πέτε με ὅθεν κοῖται.                                          Πεῖτε μου ποῦ εἶναι.

Θά στείλω σ΄ ἀτόναν δῶρα,                             Θά στείλω σ' αὐτόν δώρα,   

νά προσκυνοῦν προφῆται.                                νά  τόν  προσκυνούν  οἱ προφήτες.

                 *

Ἐρχίνεσαν νά πᾶν κι ἔρταν                               Ξεκίνησαν νά πηγαινοέρχονται

Ἀγγέλ μέ μαῦρον χαπάρ.                                ἄγγελοι  μέ πικρές εἰδήσεις.

Τό μωρόν εἶπαν ἐπάρτεν                                    Τό παιδί, εἶπαν, πάρτε

καί φυγέστεν ἀπαδά.                                            καί φύγετε ἀπό  δῶ.

   

                   *

Τό μωρόσ, λέει με, θά σκοτῶνε                        Τό παιδί σου, μοῦ λέει, 

ὁ Ἡρώδης, Μαρία.                                                 θέλει νά σκοτώσει  ὁ  Ἡρώδης, Μαρία.

Ἐπέρεν ἀτόν ὁ φόβον                                          Τόν κατέλαβε φόβος

μή χάν τήν βασιλεία.                                              μή χάσει τή βασιλεία.

                      *

Ὄντες ὁ Ἡρώδης εἶδεν                                          Ὄταν ὁ Ἡρώδης εἶδε πώς 

πώς κομπόνατον οἱ μάγοι                                   οἱ μάγοι τόν ξεγέλασαν

τάλλ΄ τήν μέρα χιλιάδες                                         τήν  ἄλλη μέρα χιλιάδες                             μωρά σφάζ΄ μέ τό μαχαίρ.                                    βρέφη σφάζει μέ  τό μαχαίρι.

Τόσα χιλιάδες μωρόπα,                                     Τόσες χιλιάδες μωρά,

τρία μηνῶν κι'  αὐκά                                             τριῶν  μηνῶν  καί  κάτω

γουρπάν ἔντανε γιαβρόπον,                            θυσία γίνανε, παιδί μου,

τό σκαμνή ‘ατ νά μή χάν.                                   νά  μή χάσει τό θρόνο του.

               *

Ἐτράνυνες καί ἔνουσνε                                       Μεγάλωσες κι ἔγινες

τ'  Ἱσραηλίων γιατρός                                           γιατρός τῶν  Ισραηλιτῶν   

κιάλτσ'  καί τοπάλτσ' ἐλάρωσες                       Κι ἄλλους  καί κουτσούς γιάτρεψες

καί τίν ζαντείς καί κιόρτσ.                                   καί τούς τρελούς καί τούς τυφλούς.

                      *

Θαύματα γιαβρούμ ἐπεῖνες                               Θαύματα, παιδί μου, ἔκανες

κάθαν ἡμέραν.                                                           κάθε μέρα.

Ὁ θάνατον γιατί κλαινεῖζ                                        Ὁ θάνατος γιατί τή μάνα σου

τ'  ἐσόν τή μάναν;                                                       κάνει νά κλαίει;    

                   *

Μέ τά πέντε προσφοράδες                                       Μέ τούς πέντε ἄρτους

καί μέ τά δύο ψάρε,                                                     καί τά δύο ψάρια ,   

πέντε χιλιάδες ἐφάσες                                              πέντε χιλιάδες τάισες

πέμναν δώδεκα καλάθε.                                         ἀπόμειναν  καί δώδεκα καλάθια.

                     *

Κεῖ νεσπάλω καί τό γάμον                                   Δέν  ξεχνῶ  καί τό γάμο

τό νερόν τ΄ ἐφτάς κρασίν.                                       ὅπου  τό νερό ἔκανες κρασί 

Σήν Κανά τῆς Γαλιλαίας                                        Στήν Κανά τῆς Γαλιλαίας

ἐκούξαν κι ἐμᾶς τοι δείς.                                       πού κάλεσαν κι ἐμάς τούς δύο.

Ὀψέ τή Σάββα ἀσό ταφίν,                                          Χθές τό Σάββατο στόν τάφο

τόν Λάζαρον ἀναστείτσ!                                              ἀνάστησες τόν Λάζαρο.

Ἀτός εἶπες, κι ἐπέθανεν                                               " Αὐτός" εἶπες , δέν πέθανε  

κι ἐβγάλτσατον μέ τήν ψήν.                                      καί τόν ἔβγαλες μέ τήν ψυχή.

                   *

Ἐρωτῶ σας ἀρχιερεῖς                                                  Σᾶς ρωτῶ, ἀρχιερεῖς

κι ἀτόν τόν Πιλάτον.                                                    κι αὐτόν  τόν Πιλάτο.

Τό γιαβρούμ ἐσκότωσετεν                                       Τό παιδί μου σκοτώσατε

τ'  ἐσέτερον τόν Θεόν.                                                 τόν Θεό σας.

               *

Γιατί ἀτόν ταράζετεν                                                     Γιατί τόν βάζετε

ἐκεῖ ἀνάμεσα σύν κλέφς;                                              ἐκεῖ ἀνάμεσα στούς κλέφτες; 

Τόσα καλά ντ' ἐπείκεσε                                                 Τόσα καλά ἔκαμε,

λαέ Ἰσραήλ κι ἐλέψ;                                                          λαέ Ἰσραήλ  δέ βλέπεις;

                  *

Πόσαν γαίμαν ἔξυες Χριστέμ                                     Πόσο αἷμα ἔχυσες, Χριστέ μου

ἀπάν σό Σταυρόν;                                                          πάνω  στό Σταυρό;

Ἀτό ἔτον τ' εὐχαριστώ                                                  Αὐτό ἦταν τό  "εὐχαριστῶ"

τ' Ἰσραηλίων;                                                                    τῶν Ἰσραηλιτῶν;  

                   *

Ξάν οὐρανέ χαμέλωσον.                                               Πάλι, οὐρανέ, χαμήλωσε.

Ἀγγέλ' σκάλας κρεμάστεν                                               Ἄγγελοι, σκάλες κρεμᾶστε.         

Τό ὠσαννά Υἱέ Δαβίδ                                                       Τό ὠσαννά Υἱέ Δαβίδ

μίαν κι ἄλλο ψαλλέστεν.                                                  ἄλλη  μιά φορά ψάλλετε     

Τέρεν σό γιάνις τοί κάθουν;                              Κοίτα ποιοί κάθονται στό πλευρό σου

Μαρίες καί Μαρίες.                                               Μαρίες καί Μαρίες.

Ἀδερφάδες τ'  ἐσόν ἔνταν.                                   Ἀδερφές σου ἦταν,

ἔγκαν καί μυρωδίες.                                              ἔφεραν καί ἀρώματα.

              *

Ντό θέλτσ' γιά νά ποτίζνεσε;                             Τί θέλεις νά σέ ποτίσουν

Ντό μύρα ν'  ἀλείφνε;                                           Τί μύρα νά  σοῦ βάλουν

Ὁ Ἰωσήφ κι ὁ Νικόδημον                                      Ὁ Ἰωσήφ κι ὁ  Νικόδημος

τέρεν δέκρε πῶς ξύνε;                                          Κοίτα  πῶς χύνουν δάκρυα.

              *

Μ' ἄσπρα σεντόνε γιαβρόπομ,                           Μ' ἄσπρα σεντόνια, παιδί μου,

μέ μύρα ἐσέν θάφνε.                                               μέ μύρα θα  σέ  θάψουν.   

Νέ Καϊάφαν , νέ Πιλάτον,                                      Οὔτε τόν Καϊάφα οὔτε τόν Πιλάτο

σά κότσε τουν κεί γράφνε                                    στή φτέρνα τους δέ γράφουν.

                 *

Πάν σό Σταυρόν ἐλέπασε                                   Πάνω στό Σταυρό σ ' ἔβλεπα

κι ἐσύρνα τά γιαχάδες.                                         καί (τραβούσα τούς γιακάδες)

Σκότωσαν ἐσέν ἄδικα                                           Σέ σκότωσαν ἄδικα   

ἀτοίν οἱ ἀρχοντάδες.                                              αὖτοί οἱ ἄρχοντες

                *

Μή τερείς κείντσ πεί σταυρώνε,                      Μήν κοιτᾶς ἐκεῖνους  πού σταυρώνουν.

Ὁ κόσμον προσκυνᾶ σε.                                       Ὁ κόσμος Σέ προσκυνᾶ.

Κι εἶσαι μόνον τό παιδίμ.                                      Εἶσαι  τό μοναδικό παιδί μου.

Ἐγρύξαν Θεός τ ' εἶσαι                                            Κατάλαβαν πού  εἶσαι Θεός. 

Aνάστασιν τό εἶπες μας                                      Ἀνάσταση πού μᾶς εἶπες

ὄλλεμουν ἀναμένωμ.                                         ὅλοι μας νά περιμένουμε.

Τά κλειδία τί Παρραδείσ                                   Τά κλειδιά τοῦ Παραδείσου

σά χέρε μουν ἄς πέρωμ.                                      στά χέρια μας νά πάρουμε.

               *

Τίναν νά κλαίγω κεί ξέρω.                                Ποιόν να κλάψω δεν ξέρω.

Τό παιδίμ γιά τόν Θεόμ;                                    Τό παιδί μου ἤ τό Θεό μου.

Κι ἄν τσερίζω τά γιαχάδας                                Κι ἄν σκίζω τά ἱμάτιά μου.  

Κι ἀσατό τειδέν κι εὐγών.                                  Κι ἀπ' αὐτό τίποτα δέ βγαίνει.

                *

ἔρτε καί διαβέν ἄνοιξη                                       Ἦρθε καί πέρασε ἡ ἄνοιξη                           

ἀμούν ρασίς χιονόπον                                       σάν τοῦ βουνοῦ τό χιόνι.

Τ' ἐβασανίες κρούει σέ νούμ                            Πού βασανίστηκες χτυπᾶ τό νοῦ μου

και πονεῖ τό καρδόπομ.                                      καί πονᾶ ἡ καρδιά μου.   

                *

Μίαν κι ἄλλο Ἀγγέλ'  ἐλάτεν                           Μιά φορά ἀκόμη, ἐλᾶτε ἀγγέλοι.

ἕνα χαπάρ φερέστεν                                           Φέρτε εἴδηση  

Ν' ἀναμένω Ἀνάστασιν                                       Νά περιμένω Ἀνάσταση 

σ'  ἐμέν τερμάνε δώστεν.                                   δώστε σέ μένα δύναμη.  

               *

Τό τερμάνεμ ἐκόπασε                                        Ή δύναμή μου κόπηκε

τσουρώθαν ἡ λαλίαμ.                                          κόπηκ' ἡ φωνή μου.      

Πῶς μανίτσα νά σείρ πόνε                                Πῶς ἡ μάνα θά τραβήξει

μ'  αήκον ἀδικίαν;                                                 τέτοιο πόνο, τέτοια ἀδικία.

O Γαβρήλτσ' ἐμέν εἶπεν                               Ὁ Γαβριήλ σέ μένα εἶπε

Θεόν Μαρία θά γεννᾶς.                                 "Θεό θά γεννήσεις, Μαρία"

Γιατί κοῖσαι ποθαμένος                                Γιατί κείτεσαι πεθαμένος

καί τό καρδόπομ ἐκάψ;                                καί μοῦ ἔκαψες τήν καρδιά;

                 *

Τῆς Μαγδαληνῆς τό δέκρον                       Τῆς Μαγδαληνῆς τό δάκρυ

τέρε να πῶς ξύεται;                                      θωρεῖς πῶς πέφτει;

Ἀδερφόμ λέεισε ἔνουσνε                            Ἀδερφός της, εἶσαι, λέει   

μυρωδίες ἀλοίψε.                                           καί μέ μύρα θά σ' ἀλείψει.  

                   *

Τόν μαθητήν τίναν εἶπες                           Τόν μαθητή πού  εἶπες

Ἀβούτε ἔν ἡ μάνα σ΄.                                    " Αὐτή εἶναι ἡ μάνα σου"  

Εἰπέσατεν καί τήν μάναν                             Εἶπες καί στή μάνα  

πώς ἀτός ἔν παιδίνατσ'.                              πώς "Αὐτός εἶναι τό παιδί σου".

                    *

Καί ν' ἀτώρα ἀσό γιάνατ                           καί νά τώρα ἀπό κοντά του

γιαβρόπομ ξάει κι ἀφήνμαι                     παιδί μου δέ μ' ἀφήνει.

Φάζ καί ποτείζ καί λασκίζμαι                   Μέ ταΐζει, μέ ποτίζει, μέ γυρίζει

καί σκούτε καί καθήζμαι.                             σηκώνεται καί κάθομαι.      

                 *

Κατάρας μάνες μή δεῖτεν.                     Μή δίνετε κατάρες οἱ μάνες.

Κάφτετε χώρας ψύα.                              Καῖτε τίς Ψυχές τῶν ἀνθρώπων.

Βαστά ἐν ἀσό παιδί  μ’                            Πῶς νά τήν ἀντέξω παιδί μου    

τρανόν λέει ἁμαρτία.                               τέτοια μεγάλη ἁμαρτία.

Βάλεν τό μαχαίρτσ σό θηκάρ.                       Βάλε τό μαχαίρι στή θήκη

Πέτρε,  λέγατον, ντ' ἔφτας;                             Πέτρο, τοῦ  λέω , τί κάνεις;

Γροικᾶς πώς ἄν δεῖς μαχαιρέαν                    Δέν ξέρεις πώς ἄν δώσεις μαχαίρι

κρεμάντσ σ' ἀτό τό κιφάλτσ;                          κρεμᾶς τό κεφάλι σου;

                    *

Ἁμαρτίας λές κανείς κι ἔχνε.                         Ἁμαρτία κανείς δεν έχει .

Ἀτό ἔτονε γραφτόν.                                         Αὐτό ἦταν γραμμένο.

Τί κυρούμ χατίρ ἐπεῖκα                                  Τοῦ Πατέρα μου τό θέλημα

κι ἀτώρα πάγω σ' ἀτόν.                                   ἔκανα καί τώρα πηγαίνω σ΄Αὐτόν.

                      *

 Ἄχ, μάνας ἔχω καρδίαν                                   Ἄχ, μάνας ἔχω καρδιά  

καί κλαίω γιατί πονῶ.                                      καί κλαίω γιατί πονώ.

 Ἀδικίαν θά ἐπείνα                                           Ἀδικία θά 'κανα

τό νόμον ατ' ἄν πατῶ.                                     τό νόμο Του ἄν πατοῦσα.  

                     *

Πῶς θ' ἀνοίγω στράτα γιάβρουμ                Πῶς θά πάρω τό δρόμο, παιδί μου,

νά βάλνεσε σόν ταφίν.                                    νά  σε  βάλουν  στόν τάφο!

 Ὥραν μ' ὥραν ἀναμένω                                Ἀπό ὥρα σέ ὥρα περιμένω

τ' ἐσόν τήν Ἀνάστασιν.                                  τή δική σου Ἀνάσταση.

                 *

 Ἄλλτσ' ἐγλύτωσες ἔλεγαν.                             Ἄλλους γλίτωσες λέγαν

 Ἐσέν γιατί κεί γλυτώντσ;                               Τόν ἑαυτό σου γιατί δέ γλυτώνεις;

Ψαλαφᾶς ἀτώρα νερόν                                   Ζητᾶς τώρα νερό

καί τ΄ωτία μουν κωφόντσ;                               και τ' αὐτιά μου κουφαίνεις.

 Ἔμπριας γιαβρόπομ κι ἐξέβα                       Μπροστά σου παιδί μου δέ βγῆκα.

 Ἔκρυφτα καί τόν πόνομ.                                  Ἔκρυβα  καί  τόν πόνο μου.

Ἀτώρα τοί γαλενίζμαι;                                        Τώρα ποιός θά  μέ  παρηγορεί

πῶς θάφτω τό γιαβρόπομ;                                Πῶς νά θάψω τό παιδί μου;

                        *

Ἀσό ξύλενον τό Σταυρόν                                   Πρός τόν ξύλινο Σταυρό

αὐκά, χαμελά τέρνες.                                           κάτω χαμηλά κοιτούσες.

Ἀνάμεσοι σύν δείς σύν κλέφς                           Ἀνάμεσα  στούς  δύο ληστές

Χριστέμ τήν ψή σ' ἐδέκες.                                   ἔδωσες τήν ψυχή, Χριστέ μου.

                          *

Γιά τόν ἴναν, γιαβρούμ, εἶπες                              Γιά τόν ἕναν, παιδί μου, εἶπες 

ἀσίν κρεμασμέντσ  τίν δεῖς                                  (ἀπό τούς δύο κρεμασμένους)   

Ἀτός πρῶτος θά ἀνοίγμας                                   Αὐτός πρῶτος θά μάς ἀνοίξει

τάς πόρτας τί Παραδείσ.                                       τίς πύλες τοῦ Παραδείσου.

                      *

Εἴδετεν τίναν κρεμᾶνε;                                          Εἴδατε ποιόν κρεμᾶνε;

Ἀτόν πού τήν Γῆν κρατεῖ.                                     Αὐτόν πού κρατᾶ τή γῆ,

και τήν θάλασσαν χωρίζε                                      καί τήν θάλασσα χωρίζει

σά νερά ἀπάν πορπατεῖ.                                       καί στά νερά ἐπάνω περπατᾶ.

                            *

Τήν ἁμαρτωλέσαν γαρήν                                      Τήν ἁμαρτωλή γυναῖκα

εἴδετεν δέκρε πῶς ξεῖν;                                           εἴδατε πῶς δάκρυα χύνει.

Γιά νά γλυτώντσ' ἁμαρτίας                                    Γιά νά γλιτώσει ἀπό τίς ἁμαρτίες της

καί ποδάρ' ἀτέ φιλεῖ.                                               καί τά πόδια Του φιλεῖ.

Ἐγροῖξεν γιέμ Θεός τ' εἶσαι                           Κατάλαβε, γιέ μου, Θεός πώς εἶσαι.

γονάτσεν καί κλαίει πικρά.                             Γονάτισε καί κλαίει πικρά.

Βουνόν ἔχ λέει ἁμαρτίας                                 Βουνό ἔχει λέει ἁμαρτίες

καί συγχώρεσιν  ζητᾶ.                                       καί ζητεῖ συγχώρηση.

                          *

 Ἄχ, ἀτέ τά δέκρε τ' ἔξιεν                                    Ἄχ, αὐτά τά δάκρυα πού ἔχυνε

γονατισμένστα ἐμπροστάσ                              γονατισμένη μπροστά σου

Ἐπίστεψεν Θεός τ' εἶσε                                      Πίστεψε πώς Θεός εἶσαι   

κι ἁμαρτίας συγχωρᾶς.                                      κι ἁμαρτίες συγχωρεῖς.

                         *

Δούλτσα σ' Χριστέμ, εἶπεν, εἶμαι.                     Δούλη σου, εἶπε, εἶμαι Χριστέ μου.

Μή σκώντσ' σύρτσμε σήν ἄκραν.                       μή μέ ἀπορρίπτεις στήν ἄκρη.     

ἄνοιξον καί σ' ἐμέν στράταν                               Ἄνοιξε καί σέ μένα δρόμο

ἐντάμαν μέ τήν Εὔαν.                                           μαζί μέ τήν Εὔα. 

                    *

Πλούτον ἔχωμ' ἁμαρτίας                                Πλοῦτο ἀπό ἁμαρτίες

ἐμεῖς οἱ ἀνθρώπ' σή γῆν.                                 ἔχουμε οἱ ἄνθρωποι πάνω στή γῆ.  

Ἡ Ἀνάσταση σ' θά δεκνείζ                               Ἡ Ἀνάστασή Σου θά δείξει      

ἄν θά κοῖμες σό ταφίν.                                     ἄν θά μείνεις στόν τάφο.

                           *

Πέ μας , ἄν θέλτσ νά κοιμᾶσαι                         Πές μας ἄν θέλεις νά κοιμάσαι

καί κι θέλτσ τά λαλίας .                                        καί δέ θές τίς φωνές.  

Μή θέλτσ' νά χορτάεις τόν ὕπνον                   Μήπως θέλεις νά χορτάσεις ὕπνο,

σκοῦσαι πᾶς σήν δουλεία σ' ;                             νά σηκωθείς νά πᾶς στή δουλειά σου;

Μέ φίλεμαν ὁ Ἰούδας                                        Μέ φίλημα ὁ Ἰούδας

προδείν' τό μωρόμ.                                          προδίδει τό παιδί μου.

 Ἔστειλαν ἀτόν σόν Ἄνναν                            Τόν ἔστειλαν στόν Ἄννα  

τό γιαβρούμ νά σταυρών.                             τό παιδί μου, νά τό σταυρώσουν.

             *

Κι ἀσόν Ἄνναν, σόν Καϊάφαν                     Κι ἀπ' τόν Ἄννα στόν Καϊάφα

σόν Πιλάτον φτάντς.                                     καί στόν Πιλάτο φτάνεις.

Ντ' ἔπίκεσε νέ Πιλάτε                                   Τί σοῦ ἔκαμε Πιλάτε

καί τό παιδίμ κρεμάνστ;                               καί τό παιδί μου κρεμᾶς;

                  *

Ἔρθεν κι ἐκρύφτεν ὁ ἥλον                           Βγῆκε καί κρύφτηκε ὁ ἥλιος 

σκοτία ἔντον σήν γῆν.                                   Σκότάδι ἔπεσε  στη  γῆ.

Τό γιαβρόπομ, ὁ Θεός εἶμ                            Τό παιδί μου, ὁ Θεός μου 

σεῖτε δεῖνεν ψήν.                                            πού  ἔδινε  τήν ψυχή .

                     *

 Ἄχ, ἐκάψανε τό στόμα σ'                              Ἄχ, ἔκαψαν τό στόμα σου

μέ τ' ἀτό τό ξύδ.                                                μ' αυτό τό ξύδι.

Ἐσύ τ'  ἀνθρωψ ἐμάθηζες                               Ἐσύ τούς ἀνθρώπους μάθαινες

νά πονοῦνε καί τό φίδ.                                     νά  συμπονοῦνε  και τό φίδι.

                   *

Πῶς θ' ἀνοίγω στράταν γιάβρουμ,                      Πῶς θά πάρω τό δρόμο

νά βάλνεσε σόν ταφίν.                                            παιδί μου, νά  σέ βάλω στόν τάφο!

 Ὥραν μ' ὥραν ἀναμένω                                        Ἀπό ὥρα σέ ὥρα περιμένω

  τ' ἐσόν τήν Ἀνάστασιν                                           τήν Ἀνάσταση Σου                                                

 +Γεωργίου Πασχαλίδη ἱεροψάλτη (1913-1995)

Ευχαριστουμε την κ. Χρυσουλα Καλογιαννιδου για την κοινοποιηση του " Επιταφιου θρηνου"